Jan van Dijk
Miljarden aan belastinggeld worden op amateuristische wijze door de bank van de Verenigde Naties, de Wereldbank, uitgedeeld aan landen die het geld graag aannemen. Sluwe oplichters binnen de systeembanken en hebzuchtige consultantbedrijven verdienen miljoenen aan de verkoop van ‘gebakken lucht’. De vier actoren die de basis vormen van frauduleus handelen, te weten motivatie, rationalisatie, gelegenheid en bekwaamheid zijn een jasje dat de klimaatbedriegers goed past.
Duurzame investeringen en de goudzoekers
De gemiddelde klimaat-ideoloog kan goed uit de voeten met deze vier fraudefundamenten. De motivatie voor het plegen van fraude komt vaak voort uit een financiële prikkel. Deze is alom aanwezig waar het gaat om duurzame investeringen en trekt goudzoekers aan. De wereldwijde markt hiervoor is gegroeid naar $ 1.571 miljard in 2023 en de verwachting is dat dit zal oplopen tot $ 4.000 miljard in 2050. Rationalisatie is het goedpraten van het eigen gedrag, waar mensen sowieso per definitie ontzettend goed in zijn. De klimaathelden hebben gedachten waarin ze de voorvechter spelen, zoals ‘het verminderen van de CO2-uitstoot doe ik voor mijn kinderen en toekomstige generaties’, ‘de oliebedrijven hebben onze wereld vervuild, dus ik moet wel’ en ‘iedereen heeft zonnepanelen en een elektrisch voertuig en ik dus ook’. Gelegenheid gaat over de omstandigheden die fraude mogelijk maken, zoals slechte interne controles, vage processen, slechte documentatie en onduidelijke verantwoordelijkheden. Bekwaamheid gaat om het hebben van de juiste eigenschappen om fraude te kunnen plegen. Dus het hebben van een eigen wereldbanken en begrip van het financiële systeemt, creëert de allerbeste gelegenheid om geld te verduisteren.
Creatief boekhouden van de Wereldbank
De Wereldbank is eigendom van 186 landen, met als grootste aandeelhouders de Verenigde Staten (16,5%), Japan (8,3%), China (4,6%), Duitsland (4,2%), en Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk (elk 3,90%). De Wereldbank werd in 1944 opgericht tijdens de Conferentie van Bretton Woods. Met financiële steun wordt gepoogd ontwikkelingslanden te helpen met de uitbreiding van hun gezondheidszorg, onderwijs en vrouwenrechten. De Wereldbank heeft in het begrotingsjaar 2024 een recordbedrag van $ 42,6 miljard aan klimaatfinanciering verstrekt van het in totaal $ 117,5 miljard aan beheerde vermogen. Een opmerkelijk gegeven is dat van de duurbetaalde Nederlandse belastingen € 3,5 miljard per jaar wordt besteed aan ontwikkelingshulp, waarvan 25% de ontwikkelingslanden bereikt via de Wereldbank. Tot wel $ 41 miljard aan klimaatfinanciering van de Wereldbank – bijna 40% van alle klimaatfondsen die de Bank de afgelopen zeven jaar heeft uitgegeven – kan niet verantwoord worden vanwege slechte boekhoudpraktijken. Tussen de goedkeuring van projecten en de afsluiting ervan bleven tientallen miljarden aan klimaatfinanciering onopgemerkt, en basisinformatie over de manier waarop de Wereldbank klimaatfinanciering gebruikt is maar beperkt beschikbaar.
Het systematische gebrek aan transparantie, gecombineerd met veel geld van rijke aandeelhouders (lees: westerse overheden die zelf het huishoudboekje ook niet op orde hebben) vormen ideale omstandigheden voor ‘creatief boekhouden’. De Wereldbank is het boegbeeld geworden van het Wilde Westen van de financiën, waarbij meer dan $ 40 miljard niet te verantwoorden valt, een situatie waarbij in normale omstandigheden mensen worden ontslagen en/of in de gevangenis belanden, waarbij zaken worden gereorganiseerd of de stekker eruit wordt getrokken.
De kern van deze situatie is dat de Wereldbank investeert in projecten die nooit zullen leiden tot een degelijke impact. Het gaat immers om investeren in CO2-reductie; de klimaatleugen. Het klimaatfabeltje gaat door met de goudkoorts voor koolstofcompensaties.
De wereldwijde handel in CO2
Er is een wereldwijde markt ontstaan voor handel in CO2, die te vergelijken is met bijvoorbeeld de graanhandel. Het ene land produceert graan en heeft dus graan over om te verhandelen, en het andere land heeft een graantekort en koopt het graan op. Omdat CO2 geen fysiek product is, wordt CO2 verhandeld middels certificaten. Elk CO2-certificaat staat voor 1 ton (1.000kg) CO2 die is vermeden, of onttrokken aan de atmosfeer. Bedrijven kunnen door aankoop van deze certificaten hun CO2-uitstoot compenseren. Google en Amazon hebben een enorme CO2-uitstoot door de energie die nodig is voor het runnen van de datacenters. Dus als Afrikaanse boeren bomen planten die CO2 aan de lucht onttrekken – want dat doen bomen – mogen de Amerikaanse techbedrijven deze koolstofcompensatie opvoeren om te kunnen voldoen aan de doelen die zijn gesteld in het Parijse klimaatakkoord om tegen 2050 CO2-neutraal te zijn. Op-en-top absurditeit.
De Nederlandse Rabobank loopt voorop in deze zwendel en financiert boomplantages in Kenia, Zambia, Columbia en India. Via vernuftige datamodellen op basis van satellietdata wordt de groei van de bomen gemeten en op basis hiervan wordt het CO2-equivalent berekend en creëert de Rabobank extra winst. Een krankzinnige operatie en een vorm van puur bedrog.
De Wereldbank en de Rabobank misbruiken hun reputatie van bekwaamheid en betrouwbaarheid en hebben een CO2-markt gecreëerd op basis van de CO2-leugen. Hoe doortrapt de klimaatcorruptie is, blijkt ook uit de fraude die is gepleegd door een ‘pionier’ op het gebied van koolstofcompensatie die honderden miljoenen dollars aan CO2-certificaten verkocht op basis van het verkopen van lucht-in-het-kwadraat. De betreffende ‘koolstofkredietorganisatie’ voerde projecten uit in Afrika die waren gebaseerd op de distributie van eenvoudige kooktoestellen die tijdens het koken veel minder CO2 zouden uitstoten dan het koken middels een open houtvuur. Vervolgens werden opzettelijk de gegevens over hoeveel koolstof de kooktoestellen bespaarden, vervalst.
Een laatste voorbeeld dat aantoont hoe we als maatschappij in een brij van hebzucht zijn terechtgekomen, gaat over de uitgaven van ontwikkelingshulp in het Verenigd Koninkrijk. Hier is tussen 2010 en 2023 in totaal £ 19 miljard ‘uitgekeerd’ of ‘ter beschikking gesteld’ aan VN-organen, de Wereldbank en nog eens £ 2 miljard aan adviesbureaus. De 54 adviesbureaus die sinds 2011 geld van de Britse overheid hebben gekregen om klimaatgerelateerde projecten uit te voeren, weigeren om informatie te delen over hoeveel geld ze als vergoeding voor hun diensten aan deze projecten overhielden. Het groene karakter van de gelden krijgt zo een vreemd tintje.
Klimaatleugen gaat grootste financiële crisis ooit veroorzaken
Bedrog is de dochter van hebzucht. De klimaatleugen zal gaan leiden tot de grootste financiële crisis die de mensheid ooit heeft meegemaakt. De traditionele media zijn feiten-resistent en parlementen leiden volgens de heersende moraal en niet volgens de feiten. De mensheid lijkt in slaap gevallen en niet in staat de fraude te detecteren.
De Wereldbank is een van de financiële spinnen in het web die een deel van het belastinggeld van de 186 landen verduistert. Zodra er sprake is van “we kunnen CO2 besparen”, dan stopt het denken en kunnen we direct tekenen bij het kruisje. Geen businesscase, geen gedetailleerde planning, geen verantwoording afleggen, geen kritische vragen stellen, geen debat. Cruciale prioriteiten die financiering verdienen in ontwikkelingslanden, zoals basisgezondheidszorg, ontwikkeling van onderwijs, vrouwenrechten en humanitaire hulp, doen er niet meer toe.
Boekhoudfraude zoals hierboven beschreven kan stoppen, maar alleen wanneer het beëindigen van corrumpering van de daarbij betrokken regeerders wordt afgedwongen. Misschien gaat dat pas gebeuren door de botsing met de realiteit van de hierboven aangehaalde grootste financiële crisis ooit.
In de afgelopen vier jaar heeft zich – voornamelijk in het westelijke deel van de wereld en de door het Westen gecontroleerde mondiale supranationale instellingen – een draaikolk van corrumperend bedrog ontwikkeld die, door het wegvallen van gewoontes en regels wat betreft het nemen en afleggen van verantwoording, veel gebieden van de samenleving heeft aangetast.
Nu komt er veel samen dat het begin van een eindfase zou kunnen vormen; van de formatie van een Amerikaanse regering onder Donald Trump die met vaste plannen voor het activeren van nieuwe oliebronnen zich niets aantrekt van de geheiligde kruistocht tegen CO2 en de zich in rap tempo ontwikkelende multipolaire geopolitiek, die lijkt te gaan zorgen voor het slotakkoord van de unipolaire westerse alleenheerschappij over de wereld.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
