Mr. Deepstate

Het feit dat Dick Schoof in zijn ambtelijke loopbaan achtereenvolgens verantwoordelijk was voor o.a. de NCTV, de AIVD en de ambtenarij van het ministerie van Justitie en Veiligheid, brengt met zich mee dat een groot deel van de vrijheidsbeperkende en -onderdrukkende maatregelen van de laatste jaren met zijn goedkeuring of zelfs onder zijn operationele eindverantwoordelijkheid zijn uitgevoerd. Het gaat dan bijvoorbeeld over de controle en censuur op social media, de diverse coronamaatregelen en de rechtsvervolging van o.a. Willem Engel en Gideon van Meijeren in het kader van ‘opruiing’ en ‘anti-institutioneel extremisme’. Schoof wordt in kritische kringen dan ook wel Mr. Deepstate genoemd. Het feit dat uitgerekend deze man nu als minister-president is benoemd wordt hier dan ook als de definitieve machtsgreep van de Deep State gezien.

Hier speelt zoals bekend een steeds sterkere internationalisering, waarbij in het kader van ‘Nine Eyes’ intensief wordt samengewerkt en uitgewisseld met geheime diensten uit de Angelsaksische wereld (‘Five Eyes’) en Frankrijk, Denemarken, Noorwegen en Nederland. Hierdoor kan men via een internationale route nationale regelgeving omzeilen.

Het valt niet te ontkennen dat met de benoeming van Schoof een trend van depolitisering, technocratisering en globalisering stevig wordt voortgezet. Dat de nu grootste partij, de PVV met 37 zetels, deel mag uitmaken van de regeringscoalitie is haar zoveel waard, dat zij nagenoeg alle bepalende partijstandpunten hiervoor heeft ingeleverd. Bij zijn onwennige optreden bij het grote debat over de regeringsverklaring was bij Schoof weinig zichtbaar van een persoonlijke verbondenheid met het oorspronkelijke PVV-gedachtegoed of van enige sympathie voor het welwillende deel van de oppositie. Veeleer leek hij te trachten ook bij de agressief agerende linkerkant van de oppositie geaccepteerd te worden.

De VVD is qua grootte de tweede in de coalitie, voor het eerst sinds lange tijd zonder Rutte, en intern verdeeld over de koers en de wenselijkheid om aan dit kabinet mee te doen. Nieuw Sociaal Contract (NSC), een nieuwe middenpartij onder leiding van Pieter Omtzigt, is in Tweede Kamerzeteltal bijna even groot als de VVD, maar lijkt instabiel door haar snelle groei, onvoorspelbaarheid van haar leider en sterke daling in de peilingen. Ook binnen NSC is sterke verdeeldheid over de houdbaarheid van de combinatie met de PVV. En ten slotte de Boeren Burger Beweging (BBB), een recentelijk opgebouwde partij, voornamelijk uit de behoudende kant van het CDA, met een enorme vertegenwoordiging in de Eerste Kamer – daar is zij de grootste met zestien zetels – maar met een relatief bescheiden zeven Tweede Kamerzetels. Die mag met politieke ideeën goochelen, maar is tot stand gekomen als middel om de ondersteboven vlaggen van protesterende boeren weer rechtop te krijgen in een verkiezingscampagne die, naar nu blijkt, de boerenstand vooral valse hoop heeft geboden.

Uitvoerder van buitenlandse opdrachten

Voor visie moet je bij de opticien zijn, was een van Ruttes gevleugelde uitspraken. Bestuurlijke vergezichten en filosofische beschouwingen waren niet erg aan Rutte besteed. Slechts bij hoge uitzondering liet hij zich verleiden tot beschouwingen over de langere termijn. Die kon hij vervolgens ook weer zomaar vergeten. Maar hij ging er wel over. Bij hem kwam alles samen. Hij was erop aanspreekbaar.

Bij zijn opvolger is de situatie anders. Die opereert naar buiten toe als niet meer dan een woordvoerder en is zelf helemaal niet op een politieke visie aanspreekbaar. Het besturen van Nederland lijkt voor hem een ‘uitvoeringsklus’ waarbij instructies over de hoofdrichting van elders komen. Van buiten Den Haag, van EU, NAVO, VN, en in het bijzonder het Amerikaanse apparaat Homeland Security. Schoof is een uitvoerder, een technocraat.

Een geregisseerde overname? Van regie door de Deep State lijkt in ieder geval weinig sprake. Maar dat maakt niets uit: de tendens van gedachteloos globalisme en technocratie gaat onverminderd door.