Franziska Zeller
Heel anders ligt de zaak voor Oekraïne. Daar probeert voormalig president Zelenski wanhopig om weer de aandacht van het westerse nieuws te trekken. De wereld kijkt echter met spanning naar de andere, door Israël gestichte, brandhaard. Omdat Oekraïne niet of nauwelijks militaire successen kan tonen, moet Zelenski het van pr-stunts hebben. Op die manier hoopt hij de legitimiteit van zijn niet herkozen presidentschap aan te tonen.
De situatie aan het front ziet er voor het Oekraïense leger zeer slecht uit. Iedere dag wint Rusland terrein, soms maar enkele meters, maar soms ook hele lappen grond tegelijk. De Oekraïners lijden gigantische verliezen, van ongeveer 2.000 man per dag. Per maand kan Oekraïne naar schatting 30.000 man mobiliseren. Het leger raakt dus meer en meer uitgedund omdat de verliezen niet meer gecompenseerd kunnen worden. De mobilisatie loopt heel stroef, er komt steeds meer verzet tegen het rekruteringspersoneel; hun voertuigen worden in brand gestoken. Zelfs in de meest nationalistische gebieden in West-Oekraïne verzetten hele dorpen zich tegen het ronselen van de mannelijke bevolking. Veel mannen proberen te vluchten naar Hongarije, Roemenië of Moldavië om maar niet naar het front te hoeven. De geronselde mannen worden na slechts één week training naar het front en een nagenoeg zekere dood gestuurd. De mankracht die momenteel gebruikt wordt om de dienstplicht af te dwingen, zou aan het front nuttiger gebruikt kunnen worden.
F16 – het nieuwste ‘wonderwapen’
De politieke situatie in Kiev is verwarrend, vooral vanwege de tegenstrijdige uitspraken van Zelenski. Hij verkondigt dat er nog vóór november vredesonderhandelingen zullen plaatsvinden, en meteen daarna kondigt hij weer een nieuw tegenoffensief aan. Vorig jaar had Zelenski wettelijk vastgelegd dat onderhandelingen met Rusland verboden zijn. Hij mag dus in wezen niet onderhandelen. Maar daar is nu een truc op gevonden. Zelenski wil in een referendum het volk laten beslissen of er wel of niet onderhandeld mag worden. Waarom het wel mogelijk is in oorlogstijd een referendum te houden, terwijl de presidentsverkiezingen juist vanwege deze oorlog werden afgelast, is nog door niemand uitgelegd.
Het Kiev-regime doet het voorkomen alsof Rusland dankbaar zou moeten zijn voor de Oekraïense bereidheid tot onderhandelen, maar niemand vraagt zich af of Rusland er wel toe bereid is. Poetin heeft op 14 juni jl. een redelijk vredesvoorstel op tafel gelegd, waarbij een romp-Oekraïne zou blijven bestaan, inclusief toegang tot de Zwarte Zee, maar dit voorstel werd onmiddellijk door zowel Kiev als het gehele NAVO-apparaat afgewezen. Naarmate de oorlog voortduurt, zullen de condities voor Oekraïne steeds ongunstiger worden. Rusland heeft alle tijd, lijkt in overvloed al het benodigde wapentuig te bezitten, en gaat economisch nog steeds gestaag vooruit. Oekraïne daarentegen staat economisch aan de rand van de afgrond. Dezer dagen kon nog maar nauwelijks een staatsbankroet worden afgewend, de energievoorzieningen werken nog maar enkele uren per dag, en het animo om door te vechten lijkt tot een minimum te zijn gereduceerd.
Zelenski heeft dus dringend behoefte aan enkele succesmeldingen. De NAVO-landen zijn ten slotte begonnen de reeds vorig jaar beloofde F16-gevechtsvliegtuigen te leveren. Daar zijn wat problemen aan verbonden, want de Russen maken systematisch Oekraïense vliegvelden onklaar, en een F16 kan alleen opstijgen vanaf een goed onderhouden startbaan, iets dat in Oekraïne een zeldzaamheid is geworden. Er wordt nu zelfs geopperd om de snelwegen als startbaan te gaan gebruiken. Daarnaast is er inmiddels nog slechts een handjevol piloten in staat om deze toestellen te bedienen.
De F16 Fighting Falcon is een ontwerp uit het jaar 1976, dus voorzien van een halve eeuw oude technologie. Maar Zelenski viert de levering van de eerste toestellen als een grote overwinning, die te danken is aan zijn vaardigheid als onderhandelaar. Door middel van de komst van de toestellen probeert Zelenski de bevolking opnieuw een hart onder de riem steken. Er worden zelfs F16-postzegels uitgegeven. Zelenski maakt wel duidelijk dat hij voor de definitieve overwinning minstens nog zeshonderd van deze toestellen nodig heeft. Hierbij valt te betwijfelen of er wereldwijd überhaupt nog zoveel bedrijfsklare F16s te vinden zijn. De hoop op een definitieve overwinning die door de levering van deze vliegtuigen opnieuw is aangewakkerd, komt dus neer op een pr-stunt.
De Russische president Vladimir Poetin verklaarde op 28 mei dat de doelen en vluchtroutes van dergelijke aanvalswapens op afstand of automatisch kunnen worden geprogrammeerd, “zonder dat daar Oekraïense soldaten bij betrokken hoeven zijn”. Hij benadrukte dat dit de taak is van degenen die deze aanvalssystemen hebben geproduceerd. Poetin waarschuwde dat de NAVO-landen moeten beseffen “dat ze met vuur spelen”.
De laatste NAVO-dreiging
Maar dit zijn allemaal problemen van ondergeschikt belang, die de Russische veroveringstocht ietwat kunnen vertragen, maar een Oekraïense nederlaag niet kunnen voorkomen. Wat op de lange termijn de Russen meer zorgen baart, is de intentieverklaring van de VS om vanaf 2026 met kernkoppen uitgeruste langeafstandsraketten in Duitsland te plaatsen. Bondskanselier Scholz hoorde deze verklaring lijdzaam aan. Hij gaf in eerste instantie geen commentaar, maar zei later dat hij de VS bedankte voor de geboden bescherming. In werkelijkheid zou – als deze raketten inderdaad zouden worden geplaatst – Duitsland het risico lopen op een preventieve Russische aanval.
Poetin heeft al meerdere malen indringend tegen een dergelijke stap gewaarschuwd. Deze raketten kunnen binnen enkele minuten Russisch grondgebied bereiken; er is dus geen tijd om in geval van bijvoorbeeld een computerfout een automatische reactie af te blazen. Rusland schat de dreiging in als ernstiger dan de Cuba-raketcrisis van 1962. Toen waren Kennedy en Chroesjtsjov zo verstandig om met elkaar te praten, en vermeden zo een kernoorlog. Wanneer men de westerse politici van nu bekijkt, is het maar de vraag of zij nog in staat zijn te beseffen welke gevaren aanwezig zijn. Terwijl het Westen hamert op het recht van Oekraïne om zich te verdedigen, beklemtoont Rusland het beginsel dat de veiligheid van één land nooit ten koste mag gaan van de veiligheid van een ander.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Rusland werkt in Oekraïne gestaag door, terwijl Oekraïne nauwelijks militaire successen kan tonen.
- De in Oekraïne geronselde mannen worden een nagenoeg zekere dood ingestuurd.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
