Een zomer van krankzinnigheid

De klimaatgekte, ontstaan door bedrog over de menselijke uitstoot van het voor planten en bomengroei onmisbare CO₂-gas als het grootste gevaar voor onze planeet, is een van de twee middelen die de grootste misdadigers van onze tijd gebruiken in een poging om ons allemaal in keurslijven te persen – door een technocratische tirannie gefabriceerde keurslijven. Het tweede middel heeft met onze lichamen te maken, samen met waarschijnlijk de meest intensieve angstcampagne in de geschiedenis over een niet-bestaand dodelijk virus. Met het combineren van deze twee middelen als basis voor nieuwe initiatieven hopen de misdadigers alsnog een ultieme slag te slaan via gecorrumpeerde instellingen van de VN, nu verschillende programma’s die verband hielden met hun grootste machtsgreep in de geschiedenis, zijn vastgelopen.

In zijn artikel Misdaad aan de macht biedt Pieter Stuurman een terugblik op de ontwikkelingen en omstandigheden die reeds decennia geleden het proces in gang zetten waarbij wat neerkomt op georganiseerde misdaad, aan regeringen de wet kon voorschrijven. In onze omstandigheden van het ‘nieuwe normaal’, vooral in een zomer met mooi weer, wordt makkelijk vergeten dat we inderdaad met georganiseerde misdaad van doen hebben. Die misdadigheid heeft zich over het hele Westen verspreid, met veel van de aspecten die er een onderdeel van zijn vanuit een Amerikaans beginpunt.

De Hongaarse president Viktor Orbán gaf in een prikkelende geopolitieke lezing uitleg aan wat daaraan voorafgaand aan maatschappelijke ontaarding plaatsvond om zulk een neergang van westerse beschaving te bewerkstelligen. Zoals u verderop gedetailleerd kan lezen wijst hij op de afbraak van de drie belangrijkste pijlers van de westerse macht en dominantie van de afgelopen vijfhonderd jaar: religie, familiewaarden en de natiestaat. Nu een nieuwe multipolaire wereldorde zich ontwikkelt – met de BRICS, de Shanghai Coöperatie Organisatie en de Oost-Aziatische Economische Unie, kan het Westen kiezen voor een weg van hervorming en vernieuwing of een verder afglijden in verval.

Wat in Orbáns lezing duidelijk naar voren komt is de incapaciteit van de westerse elite om effectief met niet-westerse machten om te gaan, en dat dit tegelijkertijd de kloof tussen de westerse elites en hun eigen bevolkingen weerspiegelt. Een groot, misschien merendeel, van de Amerikanen en Europeanen vertrouwt hun regeringen niet meer terwijl de regerende elites hun bevolkingen laatdunkend bezien en behandelen. Orbán is de enige westerse politieke leider die met een serieus vredesplan onder zijn arm is gaan praten met Zelenski in Oekraïne, met de leiders van Rusland en China, zowel als die van de VS. Dit is op het hoogste niveau van de EU beantwoord met een wraakactie van de ongekozen leidster, de tot op het bot vercorrumpeerde Ursula von der Leyen. Hooggeplaatste functionarissen zullen niet meer mogen meedoen aan door Orbán georganiseerde beleidsvergaderingen in Boedapest.

Diplomatie tussen Washington en de leidende architect van de multipolaire wereldorde Vladimir Poetin is minimaal, en betekenisvolle diplomatie van de EU met de eerdergenoemde multipolaire organisaties is te verwaarlozen. Maar het zijn Rusland, China en Iran die samen de belangrijkste externe invloed kunnen gaan uitoefenen op de andere set van belangrijke geopolitieke crises van deze zomer. Deze zijn in recente nummers van Gezond Verstand onder de rubriek ‘Twee Oorlogen’ aan bod gekomen, en krijgen ook in dit nummer uitgebreide aandacht.

De dringende vraag die velen erover stellen is of een ontwikkeling in de door de VS tegen Rusland gevoerde proxyoorlog in Oekraïne, of de uiterst gevaarlijke provocaties van Netanyahu in diens strijd tegen Libanon, Hezbollah en Iran, de vonk in het kruitvat van een Derde Wereldoorlog zullen opleveren.

Wat Oekraïne betreft ziet het er momenteel naar uit dat de door Kiev geleverde provocaties middels een kleine invasie door Oekraïense troepen van ongeveer duizend vierkante meter Russisch grondgebied, niet die vonk zullen produceren. Wat Tel Aviv betreft ziet het ernaar uit dat de gecombineerde macht en het strategisch vernuft van Rusland, China en Iran eveneens een matigend effect zullen hebben. Maar wanneer ik dit schrijf, een dag voor het ter perse gaan van dit nummer, zijn er aanwijzingen dat ook binnen de kortste tijd nog veel zou kunnen gebeuren waardoor deze analyse drastisch moet worden bijgesteld.

Al heel veel is op deze bladzijden geschreven over de grote gevaren van de mRNA-injecties die frauduleus als vaccin aan de man worden gebracht. In dit nummer gaan we verder met een verslag over onafhankelijke studies in uiteenlopende delen van de wereld die deze gevaren onderkennen en analyseren. Het hoofdartikel dat hieraan voorafgaat in de rubriek ‘Medische Werkelijkheid’ behandelt ditmaal de gevaren die kleven aan de zeer routineuze injecties die baby’s en kleuters tegen kinderziektes ontvangen. Een noemenswaardig aantal daarvan is onnodig, en kan een gezonde ontwikkeling van het immuunsysteem van het kind blokkeren.

Niet alleen in het geval van de klimaatgekte wordt het steeds gekker. Deze zomer zijn wij ook wat de Amerikaanse binnenlandse politiek betreft in krankzinnige tijden beland. Afgezien van de mislukte moordaanslag op presidentskandidaat Donald Trump, waaraan voorbij wordt gegaan alsof het een weinig betekenende hapering in het politieke leven betreft, zien we de magische metamorfose van een politica, wier staat van dienst als vicepresident niets heeft opgeleverd dat getuigde van bekwaamheid op welk gebied dan ook. Kamala Harris is vooral bekend geworden om haar nietszeggende constateringen en naïeve uitleg van zaken ter gelegenheid van internationale ontmoetingen en conferenties.

Nadat president Biden zich onder druk van voormalig president Barack Obama – die achter de schermen veel van het beleid van de Democratische Partij regelde – had teruggetrokken uit de kandidatuur voor voortzetting van zijn presidentschap wegens te duidelijke verstandelijke ongeschiktheid, werd deze dame door het solide partijpropaganda-apparaat omgetoverd tot een wenselijke, hoopgevende kandidaat voor opvolging.

Mocht zij inderdaad in november Trump verslaan dan is dat resultaat voor de hele wereld van meer dan voorbijgaand belang. In zijn eerste termijn als president heeft Trump, naast al zijn falen en verkeerde beslissingen, laten zien dat hij allesbehalve een slecht figuur sloeg in zijn ontmoetingen met Poetin en Xi Jinping. Ten behoeve van een niet al te fatale toekomst voor het in grote moeilijkheden verkerende Westen is het van belang dat een Amerikaanse leider ook leiderschap toont in zijn diplomatie met de hoofdfiguren van de andere zijde van de nu in tweeën verdeelde geopolitieke wereld. Dit kan geheel niet worden verwacht van Kamala Harris wier stijl van conversatie ook door vooraanstaande Amerikaanse columnisten als gekakel werd gekarakteriseerd.

Krankzinnigheden blijven zich deze zomer opstapelen. De meest recente daarvan was een Amerikaans mediaoproer dat ontstond na een twee uur lange conversatie op X (het voormalige Twitter) tussen Elon Musk en presidentskandidaat Donald Trump, dat meer dan een miljard keer zou zijn bekeken. Het volgde op de terugkeer van Trump op dit platform dat hem in het verleden een politiek effectieve directe toegang tot alle gelederen van de Amerikaanse bevolking had geboden. Er ging een luid gemor op onder de reguliere Amerikaanse media met wat in wezen de klacht was dat Musk de presidentskandidaat hiermee de gelegenheid gaf om alles te zeggen wat hij zou willen zeggen.

Maar de klap op deze vuurpijl kwam uit EU-gelederen. Een van de commissarissen voor de Interne Markt, de Fransman Thierry Breton, gebood Musk in een open brief om de ‘schadelijke inhoud’ in het interview te censureren. Als dit niet gebeurde dan zou Musk met het volledige apparaat van gerechtelijke repercussies van de EU worden geconfronteerd. “Met een groot publiek komt een grotere verantwoordelijkheid”, schreef de commissaris van censuur, iets dat blijkbaar nodig is bevonden om concurrentie op de interne markt te beveiligen. “We houden de potentiële risico’s in de EU in de gaten die samenhangen met de verspreiding van inhoud die geweld, haat en racisme kan aanwakkeren in combinatie met grote politieke – of maatschappelijke – gebeurtenissen over de hele wereld.”

De EU heeft al eerder gebotst met Musk, want platform X publiceert veel dingen die controversieel worden gevonden. Alles wat de EU-dictatuur niet zint is automatisch controversieel. Het valt onder nepnieuws of desinformatie dat als een gevaar moet worden gezien voor democratie. Vandaar het EU-initiatief voor wetgeving ertegen dat resulteerde in een gerechtelijke noviteit zonder precedent: de Digital Services Act. Deze DSA-wet eist dat digitale bedrijven online inhoud effectief controleren om gebruikers tegen de schade van desinformatie te beschermen.

De EU heeft zich de afgelopen vier jaar met het doorgeven van machtsgreepverordeningen ontpopt als de meest dictatoriale supranationale instelling ter wereld. De DSA kan worden gezien als het puntje op de i.

Gezond Verstand raadt daarom alle medeburgers aan om na de zomervakantie te gaan ijveren voor een bevrijdingsbeweging daartegen.