Tjeu Lemmens
e uitslagen van de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november tonen aan dat een substantieel deel van de Nederlandse bevolking zowel het coronabedrog als het CO2-bedrog doorheeft. CDA en D66, die achtereenvolgens de ministers leverden om de verzonnen corona‘pandemie’ met zijn ontwrichtende maatregelen aan te pakken – Hugo de Jonge en Ernst Kuipers – hebben hun aantal zetels in de Tweede Kamer met twee-derde zien slinken (CDA van 15 naar 5; D66 van 24 naar 9). De diepe sporen die de corona-maatregelen hebben achtergelaten, liggen nog steeds als een deken van scherven over de samenleving en het zal nog vele jaren duren voordat de wonden zijn geheeld en de sociale balans een bevredigend evenwicht heeft hervonden. Waarbij bedacht moet worden dat de maatregelen om de ‘pandemie’ te bestrijden zijn verordonneerd door voornoemde schatrijke elite, die geld en macht misbruikt om haar wil aan de wereldbevolking op te leggen.
Dat we in een vazallenstaat leven, blijkt ook uit de tanende rol van parlementariërs als machtsfactor. Dit verval trachten zij te verdoezelen door te jongleren met woorden; gewichtig klinkende maar holle frasen, die nietszeggende parlementaire debatten een schijn van diepgang beogen te geven. De burgers controleren niet meer via hun volksvertegenwoordigers de overheid, maar – precies andersom – de overheid controleert de burgers. In deze omgekeerde wereld kan de regering ongestraft de parlementaire controle omzeilen en buiten het parlement om ingrijpende besluiten nemen. De kanteling in de verhouding overheid/burgers legt de infrastructuur klaar voor het controleren, commanderen en onderdrukken van de bevolking. Tot die infrastructuur behoort de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD). Uit een medio april 2023 gepubliceerde AIVD-publicatie blijkt dat de transitie naar een controlestaat al ver gevorderd is, waarbij als reden voor invoering met klem wordt benadrukt dat ‘rechts-extremisten’ een groot gevaar voor de democratische rechtsstaat vormen door met ondermijnende boodschappen in te spelen op twijfels en woede in de samenleving, met als gevolg “verwijdering, haat, radicalisering en uiteindelijk geweld”.
Hun extreme idee “dat een kwaadaardige elite aan de macht is”, aldus de AIVD, is een complottheorie die te vuur en te zwaard bestreden moet worden, omdat zulk gedachtegoed niet thuishoort in een democratie. Vervolgens pleit deze dienst voor ruimhartige uitbreiding van middelen om alle burgers op wie de verdenking rust rechts-extremistische sympathieën te koesteren af te luisteren, anderszins te bespioneren en/of te vervolgen. Dat alles onder het mom de veiligheid van burgers te waarborgen. Voor de bezorgde burger is echter slechts één conclusie mogelijk: het verval van de democratische rechtsstaat is in een stroomversnelling terechtgekomen.
– Het artikel gaat verder onder de afbeelding –
Hoewel overheidsinstanties beweren de rechtsstaat te willen beschermen tegen ondermijning, is de overheid daar zelf duchtig mee bezig, en wel door de pijlers die de democratie stutten haast onopgemerkt te slopen. Met slopen zijn politici in Den Haag drukdoende, getuige de ‘Wet op de politieke partijen’, waarvan het wetsvoorstel eind december vorig jaar ter consultatie aan het volk werd aangeboden. Deze wet wil politieke partijen die onwelgevallige ideeën verkondigen, verbieden – onwelgevallig in de ogen van de roedel vazallen, uiteraard. Omdat dit wetsvoorstel een schoffering is van de rechtsstaat, heb ik de vermetelheid opgebracht te reageren via de door het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties georganiseerde internetconsultatie gehouden winter 2022/2023. Van de absurd lange lijst van artikelen vormt artikel 86, lid 1, de kern: ‘Een politieke partij wordt door de Hoge Raad op verzoek van de procureur-generaal bij de Hoge Raad verboden verklaard en ontbonden indien de partij door haar doelstelling of werkzaamheden een daadwerkelijke en ernstige bedreiging vormt voor een of meer grondbeginselen van de democratische rechtsstaat.’ Vervolgens wordt een niet-limitatieve opsomming gegeven van wat dient te worden verstaan onder die grondbeginselen.
In mijn reactie wees ik erop dat de beperkte opsomming van grondbeginselen leidt tot rechterlijke willekeur; een inzicht dat de raad voor de rechtspraak deelt in haar advies van 28 augustus jl.: ‘In dit wetsvoorstel zijn de gronden voor een partijverbod tamelijk algemeen en vaag geformuleerd, hetgeen tot interpretatieverschillen van de wet kan leiden.’ Een boud deel van mijn advies was: ‘Beter zou het zijn, gelet op het ondemocratische gehalte van het verbieden van politieke partijen, om de betreffende artikelen in hun geheel te schrappen.’ Zover wil de raad niet gaan. Als dit gedrocht ooit wet wordt, staan we met blote voeten in de drek van een totalitair regime.
Het meest opvallende van 2023 was het knotsgekke klimaatbeleid dat volledig dreigt te ontsporen en waarbij media, politici en andere gezagsdragers, met aan spits de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, António Guterres, over elkaar heen buitelen om de vermeende klimaatramp als gevolg van klimaatverandering in excellerende zondvloedtermen te verwoorden. De vele uitlatingen dit jaar van de VN aangaande het klimaat klinken als het gebeier van een noodklok. ‘Als we nu niet handelen, verwordt Agenda 2030 tot een grafschrift’, aldus Guterres. Nadat geconstateerd was dat juli 2023 de heetste maand ooit was, riep hij: ‘Het tijdperk van wereldwijde opwarming is voorbij en we zijn nu beland in het tijdperk van global boiling.’ Water kookt pas bij 100 graden, meneer Guterres. Nederlandse politici en media gaan kritiekloos mee in deze paniekzaaierij. Ogenschijnlijk is de VN-top bevangen door paniek: de tijd dringt en de voortgang gaat met een slakkengangetje, soms zelfs in achterwaartse richting.
– Het artikel gaat verder onder de afbeelding –
In dit nummer onder meer:
Vernietiging van onze vaderlandse visserij
Eindejaarsoverdenkingen
De kraamzorg en het grote taboe
Eugenetische maatregelen gehandicapten
Voortdurende genocide in Gaza
Er zijn echter voldoende aanwijzingen dat er niet werkelijk sprake is van paniek, en dat het nooit de bedoeling kan zijn dat de SDG’s per 2030 daadwerkelijk behaald gaan worden. Een van de belangrijkste bewijzen hiervoor is dat veel acties die nodig zijn om de zeventien SDG’s te realiseren, met elkaar botsen; de maatregelen om het ene doel te bereiken pakken negatief uit voor één of meerdere andere doelen. Eén voorbeeld ter illustratie (er zijn er tientallen). Elektrische energie kan naast omzetting van water in waterstof alleen opgeslagen worden in batterijen, waarvan de fabricage grote hoeveelheden metalen vergen, waaronder kobalt, koper, lithium en nikkel. Mijnbouw is sterk milieuvervuilend en daarmee strijdig met SDG-12 (verantwoorde consumptie en productie). Verantwoord houdt onder meer in: minder milieuvervuiling. Mijnbouw vervuilt het oppervlaktewater en komt daarmee in botsing met SDG-6, waarin schoon water centraal staat. De metalen worden meest gewonnen in landen waar men het niet zo nauw neemt met arbeidsomstandigheden en het beschermen van arbeiders, wat in strijd is met SDG-8 (goede banen, duurzame economische groei en eerlijke verdeling van welvaart).
Ook de op hol geslagen energietransitie in Nederland, die beoogt om binnen de landsgrenzen het gebruik van CO2 uitstotende brandstoffen binnen het bestek van enkele decennia tot nul te reduceren door middel van elektrificatie, zitten tal van tegenstrijdigheden. Opnieuw één voorbeeld. Een overheid van een dichtbevolkt land die streeft naar reductie van CO2-uitstoot zou niet immigratie moeten bevorderen maar juist emigratie. Maar hier wil men in woord en daad niets van weten. De jaarlijkse intocht van immigranten is met meerdere honderdduizenden personen ongekend hoog. Ondertussen worden burgers om gasverbruik te verminderen gedwongen hun huizen te verwarmen met geldverslindende slecht-functionerende hybride warmtepompen en potdicht te isoleren, wat niet bevorderlijk is voor de gezondheid. Nieuwflink ingetrapt, de machthebbers hebben blijkbaar haast.
Ook werd duidelijk dat de unipolaire machtsbasis van de Verenigde Staten voorbij is. Een wereldwijde grote herstart is hierdoor niet meer mogelijk. De acties die het collectieve Westen had bedacht om Rusland te verzwakken hebben averechts gewerkt, de economie aldaar groeit als nooit tevoren. Ik hoorde een bekende commentator gekscherend zeggen dat ze in Rusland ‘als dank’ waarschijnlijk een standbeeld van Ursula von der Leyen en ‘jungle’ Josep Borrell gaan neerzetten. Borell noemde Europa de tuin en de rest van de wereld een jungle, vandaar deze bijnaam die hij in de alternatieve media heeft gekregen. De grootste kans van het misdaadsyndicaat op een succesvol wereldregime blijft de One Health benadering van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en verdragen die hierbij horen. Deze ideologie plaatst de mens in een onderling afhankelijke relatie met dieren en het milieu. De gevolgen van deze manier van denken lijken subtiel, maar brengen een revolutionaire perspectiefverschuiving met zich mee. Al het leven is op deze manier gelijk en ook de bijhorende zorg. Dit betekent bijvoorbeeld heel concreet dat stuwdammen, die mensen beschermen en voor drinkwaterbekkens zorgen, weggehaald worden om ervoor te zorgen dat de zalm kan doorzwemmen. De One Health afspraken wil de WHO in beton gaan gieten in mei 2024 bij de 77ste gezondheidsvergadering. Hiermee heeft de WHO een manier in handen om een samenspel van bindende maatregelen te nemen tegen iedere (verzonnen) crisis en als gevolg daarvan de noodtoestand af te kondigen. Tevens wordt er in de One Health doctrine fors ingezet op de link met klimaatverandering. Volgens de WHO kunnen veranderingen in temperatuur en neerslagpatronen van invloed zijn op de lebouwhuizen, voor wie ze nog kan betalen, worden al niet meer op het gasleidingennet aangesloten.
Het is belangrijk om zaken die ogenschijnlijk los van elkaar staan met elkaar te verbinden, om de werkelijke weg naar de toekomst die de machtigen der aarde hebben uitgestippeld te onderkennen. We weten ondertussen dat het helemaal niet het streven is van degenen die de duurzame ontwikkelingsdoelen – waaronder de klimaatdoelen – hebben geïnitieerd en geformuleerd, dat die doelen ook daadwerkelijk gerealiseerd gaan worden. Achter het de focus leggen op onzinnige doelen, waarvan men weet dat ze onhaalbaar zijn, gaat het streven schuil om heel andere heimelijke en sinistere doelen te bereiken. Een misleiding die zo grootscheeps is, dat zij ongekend is in de geschiedenis en daardoor moeilijk te bevatten.
– einde artikel –
Je las een artikel uit Gezond Verstand nummer 80
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via