Ton van de Noort
e VS heeft een armada gestuurd naar de oostelijke Middellandse Zee, onlangs aangevuld met een met raketten uitgeruste 200 meter lange nucleaire duikboot, die in de Rode Zee is gestationeerd. Dat laatste lijkt vooral te zijn bedoeld als een direct dreigement aan Iran. De VS maakt er geen geheim van dit land ooit nog eens te willen bezetten, omdat het er steeds in slaagt Amerikaanse dominantie te weerstaan. Daarnaast ondersteunt Iran de Hezbollah. Neoconservatieven in de VS zien de gevechten in Israël en de rol van Hezbollah daarin dan ook als een gelegenheid tot een aanval op Iran. Dat zou zonder meer leiden tot een mondiale escalatie, omdat Iran wordt beschermd door zijn strategisch partnerschap met Rusland en China. De Amerikaanse vuurmacht in het gebied onderstreept de intenties van de beleidsmakers van de Biden-regering, die spreken over het vestigen van ‘een nieuwe wereldorde’. Rusland en China gaan niet op deze provocatie in, maar richten zich op het ontwikkelen van een diplomatie die erger kan voorkomen.
De gewelddadigheid van de Israëlische militaire reactie op de inval van Hamas, die inmiddels heeft geleid tot de dood van meer dan 11.000 bewoners (waaronder meer dan 4.000 kinderen) in Gaza, bracht een wereldwijde golf van afschuw teweeg. Israël heeft sinds 7 oktober meer dan 25.000 ton explosieven gedropt (de atoombom op Hiroshima uit 1945 was 15.000 ton equivalent). Dit niveau van bombardementen is historisch gezien ongekend in een geografisch gebied van slechts 365 vierkante kilometer.
Wereldwijd wordt Israël beschuldigd van het plegen van doelbewuste genocide. Onderdelen daarvan zijn inhumane methodes als het afsnijden van elektriciteit, brandstof en water, en het hinderen van humanitaire hulpacties. De meeste medische voorzieningen en ziekenhuizen zijn vernield en voedsel is bijna niet meer te krijgen. Bovendien ontstaat het gevaar van epidemieën, doordat veel doden niet onder het puin konden worden weggehaald om begraven te worden. Ondanks wereldwijde oproepen tot een staakt-het-vuren, is Israël niet van plan te onderhandelen met Hamas, ook niet over het vrijlaten van de 200 gijzelaars die nog altijd door Hamas gevangen worden gehouden, en waarvan een deel al door Israëlische bombardementen is gedood. Deze Israëlische tactiek wordt volledig gesteund door de Amerikaanse regering, die bovendien steun van de omringende landen probeert te krijgen door de oorlog tegen Hamas te benoemen als een ‘legitieme oorlog tegen terrorisme’.
Achter de strijd om Gaza schuilen ook economische belangen. In de territoriale wateren van Gaza zijn in 1999 grote gasvoorraden gevonden, die de economie van het gebied een enorme financiële injectie zouden kunnen geven. Ondanks een bestaand contract tussen de Palestijnse Autoriteit (die toen nog in Gaza aan de macht was) en British Gaz, werd dit gas nooit geëxploiteerd vanwege Israëlische tegenwerking. Tel Aviv wilde niet dat de Palestijnen economisch onafhankelijk zouden worden, zeker niet toen Hamas in 2006 in Gaza de macht kreeg en met de gasopbrengsten voordelen in de strijd tegen Israël zou kunnen behalen. Tot de Israëlische toekomstvisioenen behoorde ook een in 1963 uitgewerkt plan tot aanleg in de Gazastrook van het zogenaamde Ben Gurion kanaal, dat de golf van Akaba met de Middellandse zee zou moeten verbinden. Het zou de laatste schakel moeten worden van een handelsroute die van India, via het Midden-Oosten naar Europa zou moeten lopen, waarbij Israël gepositioneerd wordt als een cruciaal handelsknooppunt en zelfs als energieleverancier voor Europa, een deel van de Arabische wereld en India.
Straatgevechten in Gaza tussen het Israëlische leger en Hamas zijn nog beperkt gebleven. Tot nu toe werd de stad platgebombardeerd, opdat tanks het centrum konden bereiken. De belangrijkste troepen van Hamas zitten diep onder de grond in tunnels en zijn voorzien van alle noodzakelijke voorraden om een lange guerrilla-oorlog te kunnen voeren. Regelmatig verlaten wel groepjes strijders de tunnels om aanvallen uit te voeren op Israëlische legereenheden en tanks. Inmiddels komen ook vanuit Palestijnse gebieden op de West-Oever berichten binnen van gevechten. Met Amerikaanse wapens bewapend, voeren Joodse kolonisten aanvallen uit op gebieden onder Palestijns zelfbestuur.
Israël bevindt zich op de rand van een burgeroorlog. Eerder dit jaar vonden er massale demonstraties plaats van burgers en delen van de krijgsmacht, tegen plannen van de regering om zichzelf meer macht toe te kennen qua wetgeving. Netanyahu kan alleen regeren doordat hij zich verbonden heeft met een van de meest extreem zionistisch-nationalistische partijen van het land: Otzma Yehudit (Joodse Macht). Deze partij wil alle Palestijnen uit Gaza en van de West-Oever verwijderen en gemengde huwelijken tussen Arabieren en Joden verbieden. Een nog groter vergrijp in de ogen van zowel soennitische als sjiitische moslims is, dat het de Al-Aqsa moskee in Oost-Jeruzalem wil afbreken, om op die plaats een nieuwe Joodse tempel te bouwen. Deze moskee is het op twee na belangrijkste heiligdom voor moslims.
– Het artikel gaat verder onder de afbeelding –
In dit nummer onder meer:
Rechtszaken tegen Covid-injectiefabrikanten
Nieuwe fosfaatfantasie om Nederlandse boer weg te werken
Laatste updates in de Covid-‘vaccin’ nieuws
West-Azië in oorlog
Turbulente tijden in Kiev
De extreem nationalistische politiek van Netanyahu werd onlangs duidelijk in een toespraak tot de VN, waarbij hij kaarten toonde met Israëlische plannen voor de regio, waarin geen ruimte meer was te zien voor Palestijnse gebieden. Ook lekten plannen uit voor een totale etnische zuivering van de Gazastrook, waarbij alle Palestijnen de Sinaïwoestijn zouden worden ingedreven, waar zij met behulp van internationale steun in nieuw te bouwen steden zouden worden opgevangen.
Netanyahu probeert de VS en de rest van het Westen over te halen tot het verlenen van onvoorwaardelijke steun met een toekomstbeeld dat die landen als volgende slachtoffers te maken zullen krijgen met aanslagen, mocht Tel Aviv Hamas nu niet kunnen verslaan. Uit peilingen blijkt dat Netanyahu nog maar door 27% van de Israëlische bevolking wordt gesteund. De legerleiding verwijt hem geen verantwoording te hebben genomen voor het falen van de beveiliging bij de inval van Hamas op 7 oktober. Op militair terrein vreest Israël een herhaling van de gebeurtenissen in Gaza van 2014, toen er eveneens een gewapend conflict met Hamas uitbrak, dat uiteindelijk vastliep in straatgevechten in Gaza-stad, waarbij zoveel Israëlische militairen sneuvelden, dat de regering zich genoodzaakt voelde om onder druk van de publieke opinie tot onderhandelen over te gaan. Hamas heeft met de inval op 7 oktober laten zien in kracht te zijn gegroeid en in staat te zijn een langdurig gevecht te kunnen voeren. De vraag is, of Israël daar militair en economisch tijd voor heeft. De oorlog is dermate kostbaar, dat het op de langere termijn tot een grote economische crisis kan leiden. Er zijn inmiddels 350.000 reservisten opgeroepen, die allemaal hun werk moeten laten liggen. Daarnaast zijn nog eens 250.000 bewoners geëvacueerd van de grenzen van het land naar veiliger gebieden, wat zijn weerslag heeft op de landbouwopbrengst uit die gebieden.
Nog andere ontwikkelingen vinden plaats onder invloed van het Gaza conflict. Egypte houdt oefeningen aan de grens met Israël en geeft aan niet te zullen accepteren dat honderdduizenden Palestijnen door Israël de Sinaïwoestijn ingedreven zullen worden. Steeds meer landen in de regio proberen gezamenlijk op te treden tegen Israël. Zo is er onlangs een gecombineerde bijeenkomst geweest van de Organisatie voor Islamitische Samenwerking en de Arabische Liga, waarbij ook een historische ontmoeting plaatsvond tussen de kroonprins van Saoedi-Arabië en de president van Iran; twee landen die tot voor kort elkaars rivalen waren in de regio. SaoediArabië heeft eerdere gesprekken met Israël over normalisering van de betrekkingen vanwege de ontwikkelingen in de Gazastrook afgelast.
– einde artikel –
Je las een artikel uit Gezond Verstand nummer 78
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via