Een stevige map met een mooie print en ruimte om al jouw edities uit de derde jaargang van Gezond Verstand te verzamelen!
De map is leeg én gevuld met alle nummers uit jaargang 3 verkrijgbaar.
De prijs is € 23,50 voor de lege map en € 90,00 voor de gevulde map.
Frank Stadermann, oud-advocaat
Onlangs werd bekend dat het Openbaar Ministerie FvD-kamerlid Gideon van Meijeren gaat vervolgen omdat hij zich schuldig zou hebben gemaakt aan opruiing. Van Meijeren heeft namelijk in het programma ‘Compleetdenkers’ gezegd dat hij hoopt dat mensen naar het parlement zullen trekken en daar niet meer weg zullen gaan. Daarnaast heeft Van Meijeren in een toespraak tot boeren dezen erop gewezen dat zij het recht hebben om in opstand te komen. De vraag is dan of een strafvervolging ter zake van die uitspraken kans van slagen heeft.
et Openbaar Ministerie meent dat Van Meijeren door zijn veronderstelde oproep om naar Den Haag te gaan en door te wijzen op het recht van opstand, heeft aangezet tot het plegen van strafbare feiten. En dat valt onder de strafbepaling van artikel 131 Wetboek van Strafrecht. In gevolge dat artikel is strafbaar: “Hij die in het openbaar, mondeling of bij geschrift of afbeelding, tot enig strafbaar feit of tot gewelddadig optreden tegen het openbaar gezag opruit, (…).” Iemand die dit voor het eerst leest kan makkelijk geneigd zijn de bepaling zodanig uit te leggen dat alleen opruien tot strafbare feiten tegen het openbaar gezag onder het artikel valt. Maar zo wordt het artikel in de rechtspraak niet uitgelegd. Het aanzetten tot het plegen van strafbare feiten in het algemeen, dus niet alleen tegen de overheid, valt al onder de strafbepaling.
Als Van Meijeren heeft aangezet tot het plegen van strafbaar gedrag dan valt dit dus onder de werking van artikel 131. Het Openbaar Ministerie zal er, denk ik, een kluif aan hebben om dat ‘aanzetten’ te bewijzen. Ik heb Van Meijeren horen zeggen dat hij hoopt dat de bevolking naar het parlement trekt en daar niet meer weg gaat.
Die uitspraak kan op verschillende manieren worden uitgelegd maar niet als een oproep om het parlementsgebouw binnen te dringen. Hij heeft ook nadrukkelijk gezegd dat er geen geweld mag worden gebruikt. Hij heeft inderdaad wel gewaarschuwd dat er slachtoffers kunnen vallen, zelfs doden. Maar dat was geen dreigende taal. Wie wel eens beelden van een demonstratie tegen de coronamaatregelen heeft gezien of daaraan heeft deelgenomen weet dat het niet de handhavers van de wet maar de burgers zijn die het risico lopen slachtoffer te worden van buitensporig geweld.
Ook in zijn toespraak tot de boeren wees Van Meijeren er op dat het verzet geweldloos moet zijn.
In dit nummer onder meer:
Mona Keijzer bij BBB
Rutte’s aanhoudende landverraad
Ontvolkingsvoorspellingen
De vervolging van Gideon van Meijeren
Meer Nederlanders emigreren
Maar stel nu eens dat de woorden van Van Meijeren wel zouden kwalificeren als opruiing, zoals het Openbaar Ministerie meent, en dan dus wel vallen onder het bereik van artikel 131 Wetboek van Strafrecht. Stel dat het Openbaar Ministerie deze hindernis weet te nemen, dan valt nog te bezien of Van Meijeren mag worden veroordeeld voor zijn uitspraken.
Bij een debat in de Tweede Kamer op 24 februari 2021 over de coronacrisis kregen het kabinet en in het bijzonder minister-president Rutte als kritiek dat zij de vrijheden van de burgers nodeloos hadden beperkt. Met name kreeg de premier het zwaar te verduren in verband met het regeringsbeleid rond de avondklok, een maatregel die door diverse Kamerleden als zeer vrijheidsbeperkend werd beschouwd. Op die kritiek reageerde de minister-president op een opmerkelijke wijze. Hij citeerde Abraham Kuyper die in 1880 in zijn rede ter inwijding van de Vrije Universiteit had gezegd: “Bij elke welgelukte aanslag op de vrijheid kan dus de Staat nooit [meer] dan medeplichtige zijn, hoofdschuldige blijft de plichtvergeten burger zelf, die, in zonde en zingenot zijn zedelijke spierkracht verslappend, de kracht tot eigen initiatief verloor.”
De premier opperde met dit citaat dat er inderdaad een geslaagde aanslag op de vrijheid was gepleegd. Er zou anders geen reden zijn geweest dit citaat te gebruiken. Maar omdat hij het regeringsbeleid verdedigde mogen we aannemen dat hij die aanslag op de vrijheid gerechtvaardigd vond; een aanslag door de Staat, wel te verstaan. Want dat is het instituut dat de vrijheid had beperkt. Als de aanslag níet gerechtvaardigd zou zijn, zo was de heldere boodschap, dan zou de verantwoordelijkheid niet liggen bij de Staat, die is slechts medeplichtige. Dan was dat de eigen schuld van de burger. Immers, het was die burger die niet zelf het initiatief had genomen om de aanslag af te wenden of de gevolgen ongedaan te maken. Die burger verslapte zijn spierkracht en was daarmee de eerstverantwoordelijke. Op een andere wijze kunnen het citaat en de bedoeling daarbij van de premier niet worden begrepen.
Nu zijn er veel woorden gesproken en boeken geschreven over de vraag welke macht het volk heeft of behoort te hebben als de overheid een aanslag op de vrijheid pleegt. Zo zei Abraham Lincoln: “Wij, het volk, zijn de rechtmatige meesters van zowel het Congres als de rechtbanken, niet om de Grondwet omver te werpen, maar om de mensen die de Grondwet perverteren omver te werpen.”
Er zijn landen waar het recht om in opstand te komen, in de wet is verankerd. Nederland kent zo’n wettelijke bepaling niet. Maar moreel lijkt dat recht dus wel te worden erkend als we afgaan op de woorden van de minister-president. En niet alleen het ‘recht’ van opstand maar ook een ‘plicht’ om in opstand te komen.
De geschiedenis kent talloze voorbeelden waarbij het volk of een kleine groep in opstand komt tegen zijn onderdrukkers, tegen degenen die de Grondwet “perverteerden”, die dus de grondrechten schonden, en tegen degenen die vrijheden hadden afgepakt. Dergelijke revoluties en machtsgrepen tegen dictatoriale regimes worden in de geschiedenis vaak positief gewaardeerd. Dat later positief tegen dat verzet wordt aangekeken zegt natuurlijk niets over de wijze waarop dat verzet op het moment dat het gepleegd wordt kan worden beoordeeld. De autoriteiten tegen wie de opstand is gericht zijn het uiteraard niet met het verzet eens. Voor de zittende macht vormt de opstand een bedreiging. Dus moet deze worden onderdrukt. Dat maakt het in opstand komen tegen een onderdrukkende overheid een hachelijke zaak. Als de opstand faalt, zijn volgens de geldende strafbepalingen de opstandigen per definitie schuldig en strafbaar. Het recht is immers altijd het recht van de overwinnaar.
Voor de vraag of het oproepen tot een opstand tegen de huidige Nederlandse regering en het Nederlandse parlement naar thans geldende normen strafbaar is, en of Gideon van Meijeren dus door zijn uitlatingen de wet heeft overtreden, kunnen we terugvallen op de woorden van de premier. Als er sprake is van een welgelukte aanslag op de vrijheid waartegen de burger die zijn plicht niet heeft vergeten en zijn spierkracht niet heeft laten verslappen, in het geweer diende te komen, dan heeft Van Meijeren alleen maar gedaan wat hij als zijn-plicht-niet vergetende-burger behoorde te doen.
Het antwoord op de vraag of Van Meijeren (indien hij zou hebben opgeroepen tot strafbare feiten) gestraft moet worden, hangt af van de waardering van het beleid van de regering. Heeft en houdt de regering Nederland zodanig onderdrukt dat sprake is van een welgelukte aanslag op de vrijheid? Als die vraag bevestigend moet worden beantwoord (en veel lezers van dit blad zullen dat vinden) had Van Meijeren het volste recht, ja zelfs de plicht om “op te ruien”. De rechter zal, als Van Meijeren zijn verdediging – mede – daarop richt, er niet aan ontkomen om het beleid van de regering te beoordelen. Het strafproces zal Van Meijeren een podium geven om zijn kritiek op het regeringsbeleid breed uit te meten. De autoriteiten zouden nog wel eens spijt kunnen krijgen van de beslissing om Van Meijeren voor zijn uitspraken te vervolgen.
– einde artikel –
Je las een artikel uit Gezond Verstand nummer 74
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via