Het eigen huis in tijden van transities (deel 2)

Woningen moeten uitsluitend gebruik gaan maken van elektriciteit, datacentra slurpen elektriciteit, en ook door de elektrificatie van de industrie zal de vraag naar groene stroom sterk groeien. Hiervoor worden onder andere op het platteland grote wind- en zonneparken gebouwd. Transport van stroom naar dichtbevolkte en industriegebieden leidt tot overbelasting van het net dat hierop niet is berekend, met als gevolg frequente stroomuitval. Daarbij komt dat het weer in onze klimaatzone wisselvallig is waardoor de productie van hernieuwbare energie sterk schommelt. De wintermaanden met weinig wind en zonlicht zijn juist de maanden waarin woningen veel energie nodig hebben. De aangeraden remedie is om je energieverbruik af te stemmen op de weersomstandigheden. Hoe je dat doet als je niet in je eigen huis wilt koukleumen wordt er niet bij verteld. De zelfredzame burger zal een dieselaggregaat in de achtertuin of op het balkon plaatsen, een oplossing die vaak in ontwikkelingslanden wordt toegepast. De apparaten maken een hels kabaal en stoten grote hoeveelheden CO2 uit, precies het tegenovergestelde van wat de overheid beoogt. Een alternatief is om huizen aan te sluiten op een warmtenet, mits aanwezig in de woonwijk. Hierbij wordt water fabrieksmatig verwarmd en via ondergrondse leidingen vaak over tientallen kilometers getransporteerd. De warmte wordt vooral opgewekt door het verbranden van afval of biomassa, die bij proclamatie duurzaam zijn verklaard. Elk warmtenet wordt geëxploiteerd door één commercieel bedrijf, waardoor er geen concurrentie is en je volledig afhankelijk bent van één partij, die een leveringsplicht heeft. De door de overheid veelgeprezen marktwerking wordt daarmee rigoureus buiten werking gesteld.

De instantie die de belangen van huiseigenaren behartigt – Vereniging Eigen Huis (VEH) – gaat helemaal mee in het klimaatbedrog en beaamt de noodzaak het eigen huis te verduurzamen. De VEH zoekt vooral uit welk systeem voor welk type huis het handigste is, wat de kosten zijn, en spreekt haar zorgen uit over de haalbaarheid van de klimaatdoelen wegens een tekort aan vaklui en materialen. Ook spoort zij de overheid aan om royaal met subsidies over de brug te komen met als uitgangspunt: “Er ligt een collectieve plicht om een duurzame woning en een betaalbare energienota voor iedereen mogelijk te maken.” Indirect pleit de VEH dus voor belastingverhogingen, waarbij de fiscus het eigen huis niet zal sparen.

De 27 landen van de EU, waarin 6% van de wereldbevolking woont, stoten 7% uit van de broeikasgassen die wereldwijd worden geproduceerd. Alle Nederlandse burgers afsluiten van de op kernenergie na schoonste energiebron – aardgas – is gebaseerd op een cascade van drogredeneringen. China en India, waar een derde van de totale wereldbevolking woont, bouwen de ene na de andere kolencentrale, en het klimaatakkoord van Parijs is voor hen en veel andere landen clownesk theater. De CO2-hoeveelheid in de atmosfeer zal blijven stijgen ongeacht de angstvisioenen waarmee politici ons terroriseren. Het klimaatbedrog heeft het  monster van een peperdure en onbetrouwbare energietransitie gebaard dat ons meesleurt naar de afgrond van een armoede die thans alleen gekend wordt in ontwikkelingslanden. In het derde en laatste artikel van deze reeks analyseer ik de gevolgen van de overheidsmaatregelen, die in dit en het vorige artikel aan bod zijn gekomen, door ze in een groter verband te plaatsen, trends te onderscheiden en een verdere inkijk te geven in een toekomst zonder energiezekerheid.