J. Verschoor
uellmich is vertrouwd met Californië waar hij, evenals in Duitsland, sinds 26 jaar werkzaam is als advocaat. Hij mag bogen op eerdere successen met corruptie- en fraudezaken, waarbij giganten als Volkswagen en Deutsche Bank door rechters in het ongelijk werden gesteld. De Duitse advocaten wensen onderzoek naar Tedros Ghebreyesus, hoofd van de wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Ook twee Duitse medeplichtigen, de heren Christian Drosten en Lothar Wieler, worden voor het Californische gerecht gedaagd. Wat op het spel staat is een veroordeling tot schadeloosstelling en liefst ook tot gevangenisstraf. Er zijn drie kernvragen die Fuellmich en de zijnen aan de Californische rechters wil voorleggen:
Is er sprake van een coronapandemie of is er een PCR-testpandemie? Betekent een positief resultaat van een PCR-test dat iemand is geïnfecteerd met Covid-19?
Wat is het nut van de zogenaamde anti-corona maatregelen, zoals lockdowns, verplichte mondkapjes, verplicht afstand houden en opsluiting in quarantaine? Bieden dergelijke maatregelen enige bijdrage om de wereldbevolking tegen corona te beschermen? Of zijn deze maatregelen uitsluitend bedoeld om de mensen in de greep van paniek te houden en hen wijs te maken dat hun leven in gevaar is? Door bangmakerij kunnen grote farmaceutische bedrijven en grote technologische firma’s enorme winsten maken met hun PCR-testen, bloedtesten en vaccins. En als terloops kunnen ze van iedereen genetische vingerafdrukken verzamelen.
Is het waar dat er bij de Duitse overheid, meer dan bij andere overheden, intensief is gelobbyd door de gangmakers van deze vermeende pandemie, te weten de Duitse onderzoekers Drosten en Wieler, alsmede Tedros van de WHO?
Fuellmich heeft zijn sporen verdiend in gewonnen processen tegen Duitse bedrijven die zich aan fraude hadden schuldig gemaakt, waaronder het dieselschandaal van Volkswagen en de omkopingspraktijken van transportfirma Kuehne + Nagel. Het coronaschandaal kan volgens Fuellmich niet goed worden aangepakt in Europa waar het rechtssysteem niet goed is ingericht voor het afhandelen van grote schadeclaims. In Europa staan enkelingen vaak machteloos tegenover grote bedrijven en organisaties die over kolossale machtsmiddelen beschikken. In de Amerikaanse rechtspraktijk bestaat grotere onafhankelijkheid van de rechters. Vandaar dat door een internationaal advocatencollectief is gekozen voor een ‘class action’ lawsuit in Californië als de beste route naar schadevergoeding en politiek ingrijpen. Class action is gebaseerd op Engels recht en wordt toegepast in de VS en Canada. Gerekend wordt op gigantische claims voor schadevergoeding bij de Duitse regering wegens de totaal ongegronde coronamaatregelen die zij heeft genomen.
Het bijzondere van class action is dat er één klagende partij is bij wie anderen met vergelijkbare schadeklachten zich kunnen aansluiten, ook als het gaat om duizenden gedupeerden. De klagers in het nu voorbereide class action proces zijn uitsluitend Duitsers en dat kan niet anders wegens de officiële regels. De groep van Fuellmich en collega’s heeft aangekondigd dat zij haar expertise wil delen met advocaten-organisaties in andere landen.
Duitse advocaten slepen de pandemie-makers voor de rechter
De positieve resultaten van de PCR-testen vormden, volgens Fuellmich de basis voor wereldwijde lockdowns, verplicht afstand houden en verplichte mondkapjes. Het is belangrijk te weten dat de definitie van pandemie door de WHO twaalf jaar geleden is gewijzigd. Voorheen mocht men uitsluitend spreken van een pandemie als het ging om een ziekte die zich wereldwijd verspreidde en leidde tot veel ernstig zieken en doden. Zonder uitleg werd deze definitie ineens versoepeld. Om een pandemie te kunnen uitroepen volstond voortaan het feit dat het ging om een wereldwijde ziekte, terwijl niet langer werd gekeken naar het aantal zieken en doden.
In maart 2020 kondigde de Duitse Bondsdag een epidemie van nationaal belang af; het Duitse equivalent van pandemie. Eveneens in maart 2020 werd een lockdown ingesteld waarmee alle essentiële grondrechten van burgers werden opgeschort. De beslissing van de Duitse overheid was gebaseerd op slechts één mening. Dit was een grove schending van het principe ‘audi et alteram partem’ (hoor en wederhoor), wat geldt voor de rechtsgang in de hele wereld. Maar er is alleen geluisterd naar prof. Drosten, dezelfde persoon die in 2009 met de zgn. Mexicaanse griep veel loze paniek had veroorzaakt.
Veel wetenschappers hebben bezwaar tegen de overheidsmaatregelen aangetekend. Anders dan Drosten meenden zij dat de bevolking T-cel immuniteit bezit tegen het vermeende nieuwe virus, zodat maatregelen zoals vaccinaties overbodig zijn. Tot deze kritische wetenschappers behoren prof. John Ionannidis (Stanford University), een geroemde specialist in statistiek, epidemiologie en volksgezondheid. Hij is op zijn gebied de meest geciteerde wetenschapper in de wereld. Voorts prof. Michael Levitt, winnaar van de Nobelprijs voor biochemie. Daarnaast de professoren Karin Moelling, Sucharit Bhakdi, Knut Wittkowski en Stefan Homburg, alsook talloze wetenschappers en artsen wereldwijd. Ook Mike Yeadon, voormalig onderdirecteur en hoofd wetenschap van Pfizer, een farmaceutische gigant, keerde zich tegen de maatregelen die door Drosten waren voorbereid. De voormalige voorzitter van het Duitse constitutioneel hof betwijfelde of de coronamaatregelen wel grondwettelijk waren.
Het staat vast dat de PCR-test onbruikbaar is voor opsporing van infecties. Ook is bekend dat de lockdowns hierop werden gebaseerd. Ziekenhuizen zijn nooit overspoeld door Covid-19. Veel ziekenhuizen bleven leeg. Nergens was sprake van abnormaal hogere sterfte dan in andere jaren. Net als griep kan Covid-19 voor sommige mensen dodelijk zijn. Maar uit autopsies die met name in Duitsland zijn uitgevoerd door forensisch expert prof. Klaus Pueschel in Hamburg blijkt dat, net als in Italië, bijna alle overledenen zijn gestorven aan hun onderliggend lijden.
Het Duitse Robert Koch Instituut (equivalent van het RIVM in Nederland) was aanvankelijk tegen het uitvoeren van autopsies. Er zijn vele geloofwaardige rapporten over artsen en ziekenhuizen wereldwijd die zich lieten betalen om overledenen te betitelen als coronadoden in plaats van de ware doodsoorzaak te vermelden. Zonder autopsies kan niet worden vastgesteld dat de meeste coronadoden aan heel andere ziektes waren gestorven dan Covid-19. De bewering dat de lockdowns nodig waren omdat er zoveel infecties waren en omdat de ziekenhuizen overspoeld zouden worden, was fout. Dit is vastgesteld door de Duitse coronacommissie na verhoor van getuigen-deskundigen. Dr. Fuellmich is lid van deze commissie, die ook vaststelde dat de lockdown werd ingevoerd toen het virus al op zijn retour was.
Daarnaast is vastgesteld dat de T-cel immuniteit de bevolking beschermt tegen coronavirussen tijdens elke griepgolf. Het immuunsysteem herinnert zich elk virus uit het verleden, dus ook een nieuw virus dat gelijkenissen vertoont met andere leden van de Coronafamilie. Begin januari 2020 ontwikkelde prof. Drosten zijn PCR-test met deze basiskennis. Zonder het Wuhanvirus uit China te hebben gezien begon Drosten te rommelen op zijn computer en knutselde een PCR-test in elkaar. Hiervoor nam hij een oud SARS-virus, hopend dat dit voldoende zou overeenkomen met de vermeende nieuwe virusstam uit Wuhan. Hij stuurde zijn computerknutselwerk naar China om te kijken of de patiënten daar positief zouden testen. Hetgeen gebeurde. Dat was genoeg voor de WHO om de pandemie uit te roepen en meteen ook om te zeggen dat de hele wereld de PCR-test van Drosten moest nemen om infecties te vinden van het SARS/CoV2 virus, aldus dr. Fuellmich. De opinie van Drosten vormde de enige informatie waarop de Duitse overheid een lockdown baseerde. Dit geldt ook voor de verdere maatregelen. De PCR-testen worden op de verkeerde manier gebruikt. Zoals vermeld op de gebruiksaanwijzing zijn deze testen niet goedgekeurd voor diagnostische doelen. Ze geven geen indicatie van welke virusinfectie dan ook. Deze limitatie is herhadelijk benadrukt door Kary Mullis, die de PCR-test heeft uitgevonden (waarvoor hij werd beloond met de Nobelprijs). Voor Fuellmich staat vast dat er is gefraudeerd en dat opzettelijk schade is toegebracht.
Drosten, Wieler en Tedros wisten allen dat de PCR-test geen enkele informatie geeft over besmetting, maar hebben keer op keer volgehouden dat deze tests dat wél zouden kunnen. Hun collega’s wereldwijd hebben dit overgenomen. Het vormde de basis voor maatregelen zoals lockdowns, de verplichte mondkapjes en de anderhalve meter afstand. Volgens het strafrecht is het verdraaien van feiten met betrekking tot de PCR-test en de daaraan verbonden gevolgen niets anders dan fraude. Juridisch gesproken komt dit neer op het opzettelijk toebrengen van schade, aldus Martin Schwab, een professor in civiel recht, die in een document van 180 pagina’s de fraude rond corona gedetailleerd beschrijft. Het wordt overigens ook steeds duidelijker dat het dragen van mondkapjes leidt tot ernstige schade voor de gezondheid. Allen die schade hebben geleden van deze maatregelen hebben recht op volledige schadeloosstelling, bijvoorbeeld schade voor ondernemingen door omzetverlies. De schade op wereldniveau is immens. De misdaden van Drosten, Wieler en de WHO moeten in juridisch opzicht worden gekwalificeerd als misdrijven tegen de menselijkheid, aldus dr. Fuellmich.
Gezond Verstand nummer 4