Begin van grote veranderingen

Vriend en vijand zijn het erover eens dat het aantreden van Donald Trump als Amerikaanse president dit jaar een grote rol (zo niet de hoofdrol) heeft gespeeld in de veranderingen in de relaties op geopolitiek gebied. Dit overigens in nauw overleg met de Russische en Chinese presidenten Poetin en Xi Jinping en daarnaast nog een aantal belangrijke staatshoofden. In elk nummer van dit blad van het afgelopen jaar heeft u hierover kunnen lezen.

Ondergetekende is een van de schrijvers die kortgeleden naar Rusland is afgereisd (via een flinke omweg) om op zoek te gaan naar tekenen van de vermeende teloorgang van het grootste land op deze planeet. Die zoektocht liep op niets uit, integendeel, wat hij vond was een welvarende levendige samenleving. Schoon, modern, vriendelijk en met een opvallend gevoel van veiligheid. Deze ervaring toonde niet alleen dat Rusland een land is dat een hoopvolle toekomst heeft maar zorgde ook voor de bewustwording van de leugens die hier door media en ‘Rusland-deskundigen’ worden verspreid en van de heilloze weg die het Westen is ingeslagen.

Hoe onkundig het Westen ten aanzien van de gang van zaken in Rusland was werd bewezen door de algemene gedachte dat Rusland al snel na het begin van de ‘Special Military Operation’ in februari 2022 zou verliezen vanwege tekorten aan wapens en munitie (helikopters moesten volgens hen in de lucht gehouden worden met wasmachineonderdelen). Tot grote schrik kwam men er gaandeweg achter dat de Russen de afgelopen jaren niet hadden stilgezeten en, als gevolg van de permanente dreiging uit het Westen, een aanzienlijke voorsprong hadden genomen in de ontwikkeling in wapentechnologie, met als hoogtepunten de hypersonische Oresjnik-, Boerevestnik- en Kinzhal-raketten, en de Poseidon-torpedo.

Eenzelfde fout als gevolg van westerse arrogantie werd gemaakt in de Twaalfdaagse Oorlog in juni van dit jaar tussen Israël en Iran. Ook Iran bleek niet lijdzaam te hebben zitten wachten totdat het in navolging van onder andere Irak, Syrië en Libië door het Westen zou worden platgebombardeerd. Ook zij bleken te beschikken over een wapenarsenaal welke genadeloze klappen kon uitdelen ter verdediging van het land. Dit feit heeft de oorlog aanzienlijk bekort en veel slachtoffers bespaard.

Een volgende ongemakkelijke waarheid druppelt nu mondjesmaat het reguliere nieuws in: de corruptie in Oekraïne, iets dat bij de ‘wakkere’ media al heel lang bekend is. Het gaat om personen rondom Volodimir Zelenski. Toen in 2015 een grote verzameling vertrouwelijke documenten van de Panamese juridische en zakelijke dienstverlener Mossack Fonseca, de ‘Panama Papers’ genoemd, naar de pers werd gelekt met daarin een groot aantal namen van vooraanstaanden uit politiek en zakenwereld die hun kapitaal in dit belastingparadijs hadden veiliggesteld, stond al snel het portret van Vladimir Poetin, vaak gefotoshopt om hem een kwaadaardige uitstraling te geven, op de voorpagina’s van een groot aantal kranten. Niet dat zíjn naam in de documenten voorkwam maar wél van enkelen uit zijn ‘vriendenkring’. Eenzelfde situatie lijkt zich nu te gaan vormen rondom Zelenski die, in tegenstelling tot Poetin in 2015, angstvallig buiten schot gehouden wordt. Hij moet de ‘held en strijder voor vrijheid en democratie’ blijven, vooralsnog. De verwachting is dat het niet lang zal duren voordat het publieke geheim dat Zelenski zélf door en door corrupt is, door de MSM erkend zal moeten worden. Er is niet veel fantasie voor nodig om te bedenken wat er dan gaat gebeuren in de hoofden van degenen die Zelenski altijd door dik en dun gesteund hebben.

Afgelopen jaar was in vele opzichten bijzonder en het komende jaar zou volgens degenen die graag in de toekomst kijken, nóg grotere veranderingen in petto hebben. Op weg naar een rechtvaardiger wereld met respect voor de planeet en haar bewoners?