Feminisering nadert een riskante grens, zwakke leiders zijn de schuldigen

Kool-Smit heeft vrouwen aangemoedigd een opleiding aan de universiteit te genieten. Daardoor is het aantal vrouwen in hogere functies sterk gegroeid. De hoogste post van de Nederlandse politie wordt bekleed door een vrouw en ook de Commandant Koninklijke Marechaussee is een vrouw. In het lager onderwijs zijn de mannelijke leerkrachten nagenoeg verdrongen. Ook in de rechtspraak en aan de universiteiten werken veel vrouwen. Er is stijgende betekenis van ‘zachte waarden’ zoals empathie. De feminisering doordringt de samenleving. Een reactie hierop is het masculinisme, een beweging van mannen die zich achtergesteld voelen. Onder veel jonge blanke mannen is een stijgend gevoel dat ze kansloos zijn als sollicitant bij de overheid. Alle voorrang gaat naar ‘diversiteit’ en ‘inclusie’. De feminisering gaat gepaard met vormen van mannenhaat.

Tientallen jaren was de man wettelijk het hoofd van de echtgemeenschap, de vrouw moest thuisblijven om de kinderen groot te brengen. De vrouw was aan de man gehoorzaamheid verschuldigd. Officieel had ze geen enkele zeggenschap over de kinderen. In 1956 verviel de regeling dat zogeheten ‘ambtenaressen’ werden ontslagen zodra ze in het huwelijk traden. In de jaren zestig gold een verbod op het gebruik van anticonceptiepillen voor niet-gehuwde vrouwen. Maar veel vrouwen voelden niets voor de rol van huisvrouw. De beklemming van die jaren is beschreven in de romans van de schrijfster Anna Blaman.

De tijden zijn snel veranderd. Tegenwoordig stoppen nog maar weinig vrouwen met werken na de geboorte van kinderen. In 2025 hebben man en vrouw beiden een baan. De nieuwe norm is goed merkbaar bij vrouwen rond de veertig jaar. Helemaal vrijwillig is deze keuze niet altijd. Mensen willen een comfortabel leven. Dat kost veel geld. Dat geldt ook voor de auto’s en de jaarlijkse vakanties in Mexico of op Bali. Kinderen worden gestuurd naar ‘veilige’ (dus duurdere) scholen, waar het gebruik van crack of andere drugs onder scholieren niet voorkomt. Na afloop van de schooluren worden de jongste kinderen overgebracht naar kinderdagverblijven. Het transport van de jeugd van school naar opvangplaats vindt veelal plaats met Stints (wankele fietsen met een bak voor maximaal tien kinderen).

Het huwelijksleven verandert ook. Jonge mannen en dito vrouwen groeien uit elkaar in ideologisch opzicht, aldus de Financial Times. Jonge vrouwen winnen, dankzij het genoten hogere onderwijs. Ze oordelen positiever over de man-vrouw-rolverdeling, ras en de massa-immigratie. Bij jonge mannen ligt dat anders. Ze zijn overwegend anti-immigratie. Hun wereldbeeld verschilt. Het is opmerkelijk dat deze tegenstelling tussen man en vrouw niet voorkomt bij oudere generaties, waar man en vrouw doorgaans neigen naar gelijkluidende standpunten. Dit blijkt uit onderzoek in VS, VK en Duitsland. De huidige man-vrouwcontroverse leidt vermoedelijk tot daling van de geboortecijfers.

De maatschappij zucht onder ontwrichting nu de traditionele rolpatronen overboord zijn gezet. Binnen de almaar groeiende overheid en ondersteunende dienstverlening hebben vrouwen het heft in handen genomen. Misschien is het allemaal veel te snel gegaan door de explosieve groei van het hoger onderwijs. Vrouwen oordelen steeds kritischer over het feit dat de meeste lasten van het ouderschap op hun schouders zijn gelegd. Vandaar dat vrouwen geen moeite hebben met een bemoeizuchtige overheid die taken naar zich toe trekt. Kinderen worden hele dagen opgevangen en van maaltijden voorzien. De werkende ouders voelen zich ontlast. Via de scholen kan de staat zijn ideeën opdringen. Overheden misbruiken de vriendelijkheid en openheid die vrouwen eigen zijn. Mannen, die doorgaans introvert en antagonistisch zijn, zijn minder te beïnvloeden. Dit geldt ook voor de huidige massa-immigratie, die voortkomt uit linkse partijen met hun voorkeur voor méér en méér overheid. Veel vrouwen bekijken met belangstelling de stromen alleenstaande jonge mannen die in het land arriveren. Weer eens wat anders dan de traditionele Nederlandse mannen die vaak te corpulent zijn en die almaar praten over carrière en materiële doelen.

De mannen komen niet verder dan tandenknarsen, maar ze verzetten zich niet. Ze doorzien de realiteit, ze kennen de cijfers. Ze weten dat Ethiopië het land is met ’s werelds hoogste cijfers van vrouwenmishandeling. Ook lezen zij officiële statistieken over landen waar vrouwen de minste kansen krijgen, waarvan de ranglijst wordt aangevoerd door Afghanistan, Tsjaad, Pakistan en Soedan. Toch oefenen nieuwkomers uit verre landen een zekere aantrekkingskracht uit op vrouwen in Europa met goede banen. Ze willen zelf uitmaken welke mannen ze willen verwelkomen. Er zijn humoristen die de spot drijven met het opkomend geloof in sprookjesprinsen. Het geloof leidt veelal tot deceptie. De politiek is intussen in de greep geraakt van zachte leiders, die zich aandienen als beschermers van ‘zielige mensen’ die zouden worden tekortgedaan.

Voor zieligheidsverhalen stellen vrouwen zich makkelijker open dan mannen. Met de overwinning van D66 neemt het zieligheidsdenken een ongekende vlucht. De vrouwelijke voorzitter van D66, Van Huffelen, heeft drie jaar geleden (als staatssecretaris) een bedrag van € 200 miljoen geschonken aan de machthebbers van Curaçao. Ze zei met nadruk dat ze de Antillianen de vrije hand gaf bij de besteding van dit bedrag, verantwoording was niet nodig. Volgens haar ging alles ‘in goed vertrouwen’. Sindsdien is gebleken dat de accountantsdienst op Curaçao ernstig tekortschiet.