J. Verschoor
Vorige maand is een bescheiden poging ondernomen om deze stilte te doorbreken. Dat gebeurde via een artikel geschreven door Jolande Withuis (1949), een sociologe die enige bekendheid geniet als opiniemaker. Ze schrijft in NRC en in andere kranten. Haar ouders waren werkzaam bij De Waarheid, de krant van de communistische partij. Die krant was indertijd voor velen taboe. In haar jeugd werd Jolande geconfronteerd met hoon en achterklap. Die ervaring heeft haar sterk gemaakt. Ze was geruime tijd als onderzoeker werkzaam bij het NIOD (oorlogsdocumentatie).
Haar artikel van vorige maand in De Volkskrant betrof de huidige massa-immigratie in ons land. Die wil ze flink inperken. Hierop kwamen onverwacht veel reacties. De meeste lezers erkennen dat het tijd wordt om de zaken aan te gaan pakken. Er zijn echter ook veel lezers van De Volkskrant die geen enkel probleem zien. Ze geloven dat er in Nederland nog volop ruimte aanwezig is voor nieuwkomers. De scherpe verdeeldheid van de meningen hierover toont aan dat het gaat om een politiek vraagstuk dat om een oplossing vraagt. Het lijkt of er twee verschillende mensentypen zijn ontstaan: probleem-ontkenners en mensen die zich zorgen maken. Het is de vraag of een dergelijke splijtzwam in de samenleving onschuldig is.
Een voorbeeld van een probleem-ontkenner: “Ik heb met stijgende verbazing en verontwaardiging het artikel gelezen. Withuis zet het begrip overbevolking neer als een verwerpelijke kant van ons mensdom.” De lezer schrijft dat in stadsgebieden als Tokyo en New York, waar grote groepen mensen dicht bijeen wonen, kunst en cultuur vaak op een veel hoger niveau worden beoefend. In die gebieden vindt men een sterkere economie, dankzij meer vraag en meer werk. Deze lezer zegt dat Withuis haar artikel misbruikt om bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten en vindt het artikel een staaltje van ‘rechts gedachtengoed.’
Een andere optimist zegt dat al vanaf 1950 wordt gewaarschuwd voor overbevolking. “We zijn thans met bijna dubbel zoveel, maar de kwaliteit van leven is een stuk beter dan toen. Er is minder woningnood en er zijn veel minder armen, de medische mogelijkheden zijn spectaculair verbeterd, onze levensverwachting is met ruim vijf jaar gestegen en de koopkracht is fors hoger.” Deze lezer acht maatregelen tegen massa-immigratie overbodig. Een andere probleem-ontkenner signaleert dat in de afgelopen drie jaar in Nederland het aantal sterfgevallen hoger is dan het aantal geboortes. Hij suggereert hiermee dat het probleem zich vanzelf oplost.
Sommige probleem-ontkenners leggen de schuld bij de Nederlandse boeren. Die zouden twee keer zoveel verdienen als de gemiddelde burger. En “20 procent van de boeren is miljonair”, voegt een lezer afgunstig toe. Ook beweert deze lezer zuur dat gedurende de afgelopen zeventig jaar royale subsidies zijn uitbetaald aan mensen in de landbouw. Hiermee wordt bedoeld dat de Nederlandse landbouw (de meest efficiënte ter wereld) onrendabel is en moet worden opgeofferd om plaats te maken voor immigranten. Er zijn dus lezers die ruimte voor nieuwkomers willen scheppen door beknotting van de grootschalige landbouw en veehouderij. Ze willen ook dat het mes wordt gezet in de Nederlandse tuinbouw. De tuinbouw zou te veel grond vergiftigen en 80% van wat het produceert gaat naar het buitenland. Deze redenering betekent de verbanning van land- en tuinbouw naar het buitenland.
Meerdere probleem-ontkenners vragen ook om afschaffing van de in 1941 ingevoerde kinderbijslag. Aan kinderbijslag wordt door de Nederlandse Staat jaarlijks bijna € 5.000 miljoen uitgegeven. Het krijgen van kinderen moet worden ontmoedigd, is de stelling. Hiernaast gaan stemmen op voor versoepeling van de strenge Nederlandse euthanasiewetten; een lezer vraagt om een ruimer beleid wat betreft het vrijwillig levenseinde. Ook wil deze lezer kappen met de strafbaarheid van het bieden van hulp bij euthanasie.
Een voorbeeld van een reactie van het tweede type mensen, het type dat ernstig bezorgd is: “Nederland is allang overbevolkt. Hiervoor werd al in 1950 gewaarschuwd. Ook het rapport Grenzen aan de Groei uit 1972, van de Club van Rome, waarschuwde al tegen te snelle bevolkingstoename. De economische groei kon niet oneindig zijn. Een tekort aan grondstoffen dreigde, evenals milieuvervuiling. De politiek doet niets om de overbevolking te beteugelen.”
Een andere lezer is bezorgd over het grote aantal kinderen in Nederland. Deze lezer heeft brieven geschreven aan politici in Den Haag. De afwijzende reactie van die politici kwam erop neer dat het gaat om de vrijheid van de burger. Dus worden de zaken op hun beloop gelaten. Nog een andere lezer vindt het onmogelijk om vast te stellen of Nederland halfvol of halfleeg is. Dat blijft natuurlijk een persoonlijke zaak. Het is echter zowel onzinnig als onmogelijk om, zoals D66 wil, in de komende paar jaar een miljoen nieuwe woningen uit de grond te stampen. Dat lukt nooit. Erger nog is het standpunt van D66 dat elk nieuw gebouwd huis moet worden gebruikt als opvang voor wéér nieuwe ‘vluchtelingen’, lees nieuwkomers. De optimisten hopen dat het mogelijk is om nieuwe woningen te vinden door middel van allerlei foefjes, zoals vaker samenwonen en het opsplitsen van woningen.
Ook is er een lezer die zou willen stemmen op de denkbeeldige ‘Partij tegen de Overbevolking’, omdat de aarde hooguit twee miljard mensen kan herbergen en niet, zoals nu, acht miljard. We zijn met te veel. Vandaar dat verplichte sterilisatie na het eerste kind ook als oplossing wordt aangedragen. Er is kritiek op Jesse Klaver van GL-PvdA, omdat hij maar liefst vier kinderen heeft.
De hierboven geciteerde lezers kregen niet uitgelegd dat het World Economic Forum (WEF) de onzichtbare kracht vormt achter inspanningen om de bevolkingsomvang te reduceren. Dat begon bij de ouders van Bill Gates, die bestuurders waren van een grote Amerikaanse lobbyclub die streed voor reductie van de bevolking. Dat ideaal is via zoon Bill overgenomen door Klaus Schwab, de voormalige motor achter het WEF. Zoals bekend, telt het WEF veel leden onder de Nederlandse ‘elite’. Ze ontmoeten elkaar jaarlijks in Davos. Door toedoen van Mark Rutte is Nederland contractueel onderworpen aan het WEF.
Hoog aan de WEF-hemel bevindt zich een ster. Zijn naam is Yuval Noah Harari. Hij wordt er hogelijk gewaardeerd als ‘Official Agenda Contributor’. Hij is docent aan de universiteit van Jeruzalem en is o.a. auteur van de bestseller 21 lessen voor de 21ste eeuw, waarvan inmiddels ook een tweede deel is uitgekomen. Het is een echt WEF-boek, wijdlopig en ongrijpbaar. Op één punt is Harari echter kristalhelder. De wereldbevolking moet worden gereduceerd. Dit wordt door Harari onderbouwd met de voorspelling dat de wereld binnenkort wordt bevolkt door een ‘nutteloze klasse’. Die bestaat uit mensen zonder toekomstbeeld. Voor hen is er binnenkort geen ruimte meer. Daarom moeten er grenzen worden gesteld aan de bevolkingsgroei. Hier spreekt – via de mond van Harari – het WEF, een privaat bedrijf met winstoogmerk, keiharde taal. Het WEF neemt waar dat politici, zowel in Nederland als daarbuiten, het massaal laten afweten; ze weten zich geen raad met de massa-immigratie. Dan komt het WEF via een handlanger met een oplossing. Het WEF geeft via Harari advies over de toekomst van de bevolking en haar gewenste omvang.
Ter herinnering: Harari gelooft in ‘climate change’. Harari wil dat Europa de grenzen openhoudt. Harari gelooft dat de aanslagen op de Twin Towers op 9/11 het werk waren van ‘terroristen’. Harari schijft: “Het succes of de mislukking van het terrorisme hangt af van ons allen. Rusland is bezig met wereldwijde subversie en desinformatie om de EU en de NATO te breken.” Van een WEF-auteur als Harari mag dus geen zinnig advies worden verwacht, zeker niet over een zo gevoelige zaak als immigratie. Wat dat betreft kan men beter terecht bij Jolande Withuis uit Amsterdam. De overige inhoud van De Volkskrant kan de lezer tot zich nemen met een flinke schep zout.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
