Désirée L. Röver
Talloze niets vermoedende geprikten ervaren vreemde, niet bij hun leeftijd passende en/of nooit eerder vertoonde ziekteverschijnselen. Sommigen al sinds hun eerste injectie, anderen één of meer jaren na hun prik(ken): doodvallen op het sportveld, bloedvaten vol met een soort witte kauwgum en plotselinge turbokankers.
De oorzaken daarvan: de ontdekkingen door drie verschillende wetenschappers, door Big Farma jarenlang zorgvuldig geheim gehouden.
Misleidende narratieven
De Covid-saga begon op een Chinese markt en het vanuit vleermuizen op de mens natuurlijk overspringen van een angstaanjagend virus. Het publiek was nauwelijks nog van die schrik bekomen, of er werd als alternatieve oorzaak een ontsnapping uit een laboratorium gepresenteerd. Hoewel zelfs het Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) toegaf dat er nog nooit een virus is geïsoleerd (wat betekent dat men dan nooit een daarop afgestemd vaccin kan maken), werden er ‘supersnel’ door verschillende farmaceuten ‘vaccins’ gecomponeerd, gebaseerd op een geheel nieuw principe: mRNA.
De mensen die het vleermuis-scenario accepteerden, maakten zich zorgen over het overspringende gevaarlijke virus. De twijfelaars aan die verklaring richtten zich op de laboratorium-oorsprong en de gain-of-functionactiviteiten onder militaire controle.
Beide groepen namen voetstoots de fundamentele veronderstelling aan dat er zich iets besmettelijks, gevaarlijks en beangstigends aan het verspreiden was. Geen van beide groepen vroeg zich af of het ‘virus’ werkelijk bestond, terwijl iedereen in andere richtingen naar een onzichtbare vijand bleef zoeken. De grote misleiding zelf was een staaltje van gecontroleerd bedrog dat zowel de gelovigen als de sceptici bezighield in eindeloze argumenten over een niet-bestaand spookbeeld.
De spike-eiwitten
Stefano Scoglio, Italië’s meest onderscheiden microbioloog, in 2018 genomineerd voor de Nobelprijs Geneeskunde, bewees in uiterst zorgvuldige analyses dat het geclaimde mechanisme van de mRNA-‘vaccins’ biologisch onmogelijk is. De spike-eiwitten die de Covid-19-‘vaccins’ zouden veroorzaken in de cellen van de ontvangers, zijn noch gevaarlijk, noch veilig, ze zijn nooit geproduceerd. In een interview in 2021 met journalist Torsten Engelbrecht, samen met internist Claus Köhnlein, auteur van het boek Virus Mania (2007), zegt topexpert Scoglio onomwonden: “Dat mRNA-‘vaccins’ het creëren van spike-eiwitten kunnen veroorzaken, is een fabel.”
Andere wetenschappers hebben via spectroscopie bewezen dat de Covid-injecties maar liefst 55 onverklaarde chemische elementen bevatten – stoffen die geen enkel vaccinatiedoel dienen, maar duidelijk nano-technologische applicaties en biologische controlesystemen zijn. Dat dit alles nu pas boven tafel komt, is te wijten aan een buitengewone onderdrukking in de afgelopen vijf jaar van dissidente wetenschappelijke stemmen.
Deze lang verborgen gebleven ontdekkingen hebben enorme implicaties. Want ze betekenen dat iedere verklaring voor de opgelopen schade door de Covid-‘vaccins’ fout is geweest. Iedere angst voor ‘transmissie’ (overdracht van spike-eiwitten) is dan niet alleen gebaseerd geweest op fictie, zelfs de verhitte debatten – van beide kanten – gingen over fantomen, terwijl de ware aanval, die van de 55 chemische inhoudsstoffen, onopgemerkt doorging.
De timing en complexiteit van deze voor de wereldbevolking opgevoerde duivelse scenario’s maken dat niemand hoeft te twijfelen aan de bewuste planning ervan.
Lipide nanopartikels (LNP’s)
Scoglio zegt in een video-interview in 2022: “Het probleem met mRNA en de synthetische lipide nanodeeltjes (LNP’s) als polyethyleenglycol (PEG) is dat een vracht aan wetenschappelijke literatuur aantoont dat het daarbij gaat om het meest toxische materiaal ter wereld. LNP’s zijn ontstekingsbevorderend, ze veroorzaken oedeem in alle celmembranen, genereren bloedklonters en leiden tot auto-immuunreacties en lipodystrofie (stoornis van het vetmetabolisme). De lijst van toxicologische effecten is eindeloos. Om de schade na het toedienen van de Covid-‘vaccins’ te verklaren, hebben we helemaal geen spike-eiwitten nodig: mRNA en synthetische LNP’s zijn daarvoor meer dan genoeg.”
Bij het testen wordt overigens helemaal niet naar spike-eiwitten gekeken. Met andere woorden, men test indirect en kijkt naar de humorale antwoorden van het immuunsysteem, namelijk antilichamen en immuunglobuline.
Scoglio baseerde zijn kritiek op de Covid-‘vaccins’ op de peerreviewed literatuur van 2021. Zijn systematische deconstructie van de gesuggereerde mRNA-injectiemechanismen doorliep vijf specifieke barrières, die de geclaimde binnenkomst in de cel en de spike-eiwitproductie verhinderen. De belangrijkste daarvan zijn het mRNA en de LNP’s zelf. Deze zijn allebei zo toxisch dat het immuunsysteem ze bij injectie direct aanvalt, waarna ze in het lichaam in miljoenen nanodeeltjes uiteenvallen. “Wie spreekt over spike-eiwitten en de beweringen van de farmaceutische bedrijven omarmt, accepteert die als een vaststaand feit. Maar blijkbaar heeft niemand de verdomde wetenschappelijke literatuur gelezen.”
Die literatuur onthult een fundamentele onmogelijkheid. Levende cellen beschikken over een formidabele barrière. Scoglio documenteerde hoe extracellulaire ribonucleases vreemd genetisch materiaal onmiddellijk na injectie vernietigen. Zelfs wanneer dat materiaal is beschermd door lipide nanodeeltjes, berekende hij dat de afbraak door enzymen – en enkele andere factoren – zou verhinderen dat welke betekenisvolle hoeveelheid mRNA dan ook ooit de cel zou kunnen binnenkomen. Hij citeerde een Japanse bio-distributiestudie die werd uitgevoerd door de overheid, nota bene in samenwerking met Pfizer. Daarin werden lipide nanodeeltjes onveranderd aangetroffen in de organen, het beste bewijs dat ze hun lading nooit hebben kunnen lossen in de cellen. Scoglio: “Als ze de cellen waren binnengegaan, zouden ze zijn gemetaboliseerd en zou je ze niet in exact dezelfde vorm hebben aangetroffen als waarin zij waren geïnjecteerd.” Geen entree in de cel, betekent geen spike-eiwitproductie. Dit maakt de ganse mechanistische verklaring van de farmaceuten tot een sprookje.
In 2022 legt Scoglio aan dr. Thomas Cowan, auteur van het boek De Besmettingsmythe uit: “Spike-eiwitten die worden gebruikt bij proefnemingen en bij studies die spike-eiwitten testen op toxiciteit, komen altijd uit een laboratorium. En dan heten ze ‘recombinante spike-eiwitten’.”
De antilichaam-illusie
In weerwil van meer dan een eeuw aan onderzoek – met de aftrap door Paul Ehrlichs levendige tekeningen van Y-vormige ‘antilichamen’ – documenteren Mike Stone en Amandha Dawn Vollmer hoe geen enkele wetenschapper ooit een natuurlijk antilichaam in menselijk bloed heeft geïsoleerd. De Y-vormige eiwitten die zogenaamd ziekten bevechten, bestaan alleen als computer-gegenereerde modellen en als laboratorium-artefacten, ontstaan door het versmelten van kankercellen met immuuncellen, om synthetische eiwitten te produceren die in niets lijken op wat in de natuur voorkomt.
Wanneer antilichamen zelf theoretische constructen zijn die nooit zijn geïsoleerd of gekarakteriseerd, dan valt het hele kader voor het detecteren van spike-eiwitten in duigen. Scoglio’s observatie dat detectie van spike-eiwit uitsluitend berust op antilichaamtesten, betekent dat onderzoekers niet-bestaande entiteiten gebruiken om het bestaan te bewijzen van andere niet-bestaande entiteiten. Wanneer de detectiemethode zelf frauduleus is, kan geen enkel vertrouwen in de geclaimde bevindingen gerechtvaardigd zijn. Dit alles is inmiddels zo duidelijk, dat een gerenommeerd neurologisch tijdschrift geen artikelen meer accepteert die zijn gebaseerd op antilichaamspecificiteit.
Het samenkomen van de drie bovengenoemde onthullingen – (1) Scoglio’s bewijs van biologische onmogelijkheid, (2) fysiek bewijs van 55 onverklaarde technologische elementen en (3) de frauduleuze aard van de detectiemethoden zelf – legt een bedrog van ongekende proporties bloot.
De doortrapte misleiding
Met het spike-eiwitconstruct wordt de aandacht van zowel aanhangers als critici (onder wie Robert Malone en Peter McCullough) getrokken naar de toxiciteit van verzonnen eiwitten. De werkelijke misdaad blijft echter nog altijd onopgemerkt: de injectie van 55 onverklaarde elementen, vormgegeven voor doeleinden die met immunisatie niets uitstaande hebben. Voorstanders van de Covid-injecties verkondigen dat spike-eiwitten immuniteit creëren. Critici waarschuwen dat spike-eiwitten myocarditis veroorzaken, de bloed-hersenbarrière passeren en voor onbepaalde tijd blijven bestaan. Beide kampen volgen braaf het gepresenteerde fundamentele uitgangspunt dat deze eiwitten in de geprikten worden geproduceerd.
Niet iedereen heeft de expertise van Stefano Scoglio. Vanwege de grote wetenschappelijke complexiteit proberen de meeste mensen niet eens om het geheel werkelijk te begrijpen. Bovendien, wanneer iemand zelf niet geneigd is tot het plegen van bedrog, laat staan tot dodelijk mega-bedrog, dan kan hij/zij dat in een ander maar moeilijk herkennen.
Tot slot
Virus Mania, Hoe de Medische Industrie Continu Epidemieën Bedenkt is een van de vele boeken die beschrijven dat de medische en farmaceutische industrie machtseenheden zijn, gebaseerd op de aantoonbare misvattingen en gecorrumpeerde wetenschap van onder meer Jenner, Pasteur en Koch.
Alles wat niet strookt met de politiek correcte en bovenal profijtelijke premisses, wordt weggezet als complottheorie. De artsen en wetenschappers die de bewezen realiteit schetsen, worden niet serieus genomen, financieel uitgekleed en soms zelfs tot zelfmoord gedreven.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
