Ondertussen, in Nederland

Binnen de Europese structuur ontbreekt zo’n mogelijkheid, omdat de zittende macht in de hoogste regionen van de EU-hiërarchie gewoon blijft zitten, ongeacht de uitkomst van landelijke verkiezingen. Op nationaal niveau is het politieke landschap te gefragmenteerd om, buiten de EU om, een vergelijkbare omwenteling te realiseren, en daarom blijven landsbesturen overgeleverd aan de dictaten vanuit de top van het EU-bestuur, waar de personele bezetting overwegend dezelfde blijft. De betreffende bestuurders kunnen het zich simpelweg niet veroorloven een radicaal andere koers te kiezen zonder hun eerdere beweringen en dictaten te weerspreken, en daarmee zichzelf te schande te maken. Zoiets zou gelijk staan aan politieke zelfmoord. Dat betekent dat een eenmaal ingezette koers op hoofdpunten niet anders kan dan worden doorgezet. Dat het Amerikaanse model dat wel mogelijk maakt, en dat Trump van die mogelijkheid gebruik maakt, resulteert in een situatie die de EU-topfunctionarissen dwingt een keuze te maken tussen onmiddellijke of uitgestelde zelfmoord. De meeste beslissingsbevoegden zullen voor dat laatste kiezen, ondanks het feit dat die koers, zonder steun vanuit de VS, uiteindelijk op niets anders kan uitdraaien dan de ondergang van Europa als geopolitieke speler op het wereldtoneel.

Nu de politieke leiders zich niet langer gesteund zien door de VS, hebben ze geen andere keuze dan zich nog dwingender op te stellen dan ze al deden, en daarmee verraden ze zichzelf. Steeds duidelijker zien we in vrijwel alle EU-landen dezelfde patronen, die allemaal leiden tot de totale onderwerping van de bevolkingen. Het wegnemen van de burgerlijke inspraak en de zelfredzaamheid van mensen is de enige overgebleven manier om aan de koers te kunnen vasthouden.

Om een beeld van de consequenties te verkrijgen, kunnen we kijken naar de recente gebeurtenissen in ons land, ten eerste omdat Nederland politiek onbetekenend is en zich daarom niet anders dan volgzaam kan opstellen, en ten tweede omdat we hier wonen en leven, en de desastreuze gevolgen dus aan den lijve ondervinden. Momenteel zijn de dominante aanvalsstrategieën op de Europese bevolking: oorlog, immigratie en klimaat. Drie strategieën die alle drie hetzelfde resultaat hebben, namelijk totale onteigening van de Europese bevolking en de transitie naar een centraal bestuurd dictatoriaal rantsoeneringsmodel, gereguleerd via digitale technologie, zonder mogelijkheid om daaraan te ontsnappen. Pas wanneer dit gerealiseerd is, hoopt de bestuurlijke elite zich weer veilig te voelen.

Afgezet tegen deze doelstelling, is het niet logisch te geloven dat de EU-leiders daadwerkelijk uit zijn op oorlog met Rusland. De agressieve houding ten opzichte van Rusland lijkt veel eerder gekozen te zijn als aanval op de zelfredzaamheid van de Europese bevolking dan als militaire strategie tegen Poetin. Het risico op daadwerkelijke oorlog lijkt daarbij op de koop toe genomen te worden. De inzet is een permanente publieke perceptie van ‘dreiging’ die het volk bereid moet maken steeds grotere offers te brengen, waardoor in gelijke mate de economische zelfredzaamheid verdwijnt. Omdat nergens uit blijkt dat Poetin het op onze landen voorzien zou hebben (hij heeft vele malen aangegeven daarin totaal geen interesse te hebben), kunnen we niet anders dan concluderen dat het hier gaat om een zelfbedacht en vals excuus om het volk te beroven van zoveel mogelijk eigendommen en vrijheden, zodat er een situatie van volledige ontreddering overblijft – een vereiste voor het invoeren van een strikt gereguleerd rantsoenmodel. Hierover heb ik in Gezond Verstand al eerder geschreven, en toen werd het door velen afgedaan als een krankzinnige complottheorie.

Er komt echter een moment waarop de werkelijke bedoelingen niet langer verhuld kunnen blijven. Vorige week kopten de kranten dat het CDA voornemens is om elke Nederlander een ‘verplichte vrijheidsbijdrage’ te laten leveren, wat een eufemisme is voor oorlogsbelasting (kennelijk was het niet mogelijk om de uitspraak te ontdoen van de flagrante contradictie ‘verplicht’ en ‘vrij’). Iets dat naadloos past in de steeds verdergaande onteigening van de bevolking. Om dat geld te kunnen ophalen, moet daarvoor natuurlijk ook een bestemming benoemd worden, en dat is bewapening tegen de (denkbeeldige) vijand. Geheel in lijn met deze vorm van onteigening zal, als het aan het CDA ligt, de hypotheekrenteaftrek worden afgeschaft en de overwaarde van ieder koophuis worden overgeheveld naar Box-3 (naast verhoging van vrijwel alle andere belastingen). Als gevolg daarvan zal vrijwel geen enkele huiseigenaar nog in zijn eigen woonlasten kunnen voorzien, waardoor onderdak als primaire levensbehoefte, niet meer zelfstandig realiseerbaar zal zijn. Tenminste, niet meer zonder ‘hulp’ van de overheid. Dat dit de bedoeling is, wordt duidelijk als we het partijprogramma van PvdA-GL ernaast leggen. Hierin stelt Frans Timmermans dat de overheid ‘de regie’ over wonen moet gaan nemen. Uiteraard omkleed met allerlei nobele beweringen, zoals ‘wonen voor meer mensen bereikbaar maken’, maar in essentie komt het neer op de rantsoenering van woonruimte.