Margreet Booij
Sindsdien is Merz’ pad niet echt geplaveid, maar eerder waar te nemen als de beklimming van een steile en vooral glibberige rotswand. Voor elk ogenschijnlijk opgelost probleem kreeg hij drie nieuwe terug. De belangrijkste oorzaken zijn te vinden in zijn steeds herhaalde leugens – die hij telkens weer als een boemerang terugkrijgt – waarmee hij voortdurend zichzelf ontmaskert. Verder heeft hij de CDU/CSU volledig afhankelijk gemaakt van de Sociaal Democraten (SPD), wat zijn beleid heeft vervreemd van al zijn eerdere beloften en de oorspronkelijke waarden van de CDU/CSU. De coalitie die beide partijen hebben gesloten is er een met de nodige open einden en geruzie. Alleen Oekraïne is geen twistpunt. Die strijd moet doorgaan, ongeacht wat er gebeurt en wat het kost, zo vinden beide partijen. De benodigde miljarden euro’s zijn door de relatief nieuwe regering alweer bliksemsnel overgeboekt naar Oekraïne, nieuwe wapens zijn besteld voor Oekraïne en na alle eerder gedoneerde miljarden beginnen de Duitsers zich af te vragen of zij, behalve als pinautomaat te worden gebruikt, verder überhaupt nog iets te betekenen hebben, temeer omdat Zelenski openlijk beweert niet te weten waar alle geschonken miljarden dollars en euro’s zijn gebleven.
Merz verschijnt vrijwel alleen voor de camera wanneer het over Oekraïne gaat. Het eigen land en vooral de eigen bevolking lijken hem niet te interesseren en ook dat wekt wrevel en afkeuring, wat hem natuurlijk geen goed doet. Temeer omdat de CDU-parlementariërs blijven herhalen dat de Duitsers veel meer en harder moeten gaan werken. De kritiek op Merz wordt steeds luider en dat irriteert hem, waardoor hij in zijn uitspraken steeds feller wordt en hij zelf zijn toch al slechte reputatie nog verder verslechtert. Deze wisselwerking zou hij kunnen doorbreken door zich, om te beginnen, gematigder op te stellen en te luisteren naar de bevolking. Dat doet hij echter structureel niet.
Binnen de eigen CDU ziet men met lede ogen aan hoe de Alternative für Deutschland (AfD) in de peilingen recent met 27% langszij is gekomen, dus nu als tweede scoort op 24%. De werkelijke cijfers zouden nog wel eens van een andere orde kunnen zijn, want niemand begrijpt hoe de CDU met 28% na de verkiezingen nu na zoveel weerstand en gebroken beloftes nog op 24% uit kan komen.
De angst voor een verdere stijging van de AfD leidt tot paniek. Saskia Ludwig (CDU) heeft tijdens een internationale ontmoeting in Hongarije een kort maar zeer geanimeerd gesprek gevoerd met Alice Weidel (AfD). Ludwig wordt nu door sommigen binnen de eigen partij beschuldigd van heulen met een ‘rechts extreme partij’ wat haar nog duur kan komen te staan. Dit heeft geleid tot discussie, en binnen de CDU wordt nu geopperd dat het wellicht goed zou zijn om het cordon sanitair, de zogenoemde ‘Brandmauer’ op te heffen. Hiermee staan Merz en partijgenoot Spahn plotseling lijnrecht tegenover elkaar. Merz wil absoluut niets met de AfD te maken hebben en zou dat gezien zijn verregaande en beschamende beledigingen ook niet meer kunnen, maar Spahn wil dat wel. Spahn was minister van Gezondheid in het kabinet Merkel, en nu komt naar buiten dat hij een sleutelrol speelde in een corruptieschandaal.
Daarom zal de AfD niet zonder harde voorwaarden vooraf instappen op samenwerking met Spahn. Wanneer de snelheid waarmee de AfD in de peilingen omhoogschiet zich voortzet, zou het op enig moment kunnen gebeuren dat de AfD zelf bepaalt welke weg het inslaat, en vooral met wie.
Alice Weidel en haar partijgenoot Tino Chrupalla leggen elke dag opnieuw de etterende wond van het kapotte maar vooral failliete Duitsland bloot, en zij maken op kinderlijk eenvoudige wijze duidelijk welke beslissingen genomen zouden moeten worden, om te redden wat er nog te redden valt. Taal die de Duitsers steeds meer als muziek in de oren klinkt, alleen al omdat de AfD wél met hun belangen bezig lijkt te zijn. De belangrijkste punten zijn: stoppen met de miljarden-verslindende oorlog in Oekraïne, praten met Rusland over betaalbaar gas en belastingverlaging voor het bedrijfsleven en de eigen bevolking.
De coalitie is het wel unaniem eens over Oekraïne, en in dat dossier voelt Merz zich heer en meester en wil hij graag overkomen als een wereldleider, zoals hij echter door niemand wordt gezien.
Hij deed het voor de pers voorkomen alsof hij president Trump wel kon toevertrouwen om op 15 augustus met president Poetin in Alaska te onderhandelen, maar dat hij hem daarbij nauwlettend in de gaten zou houden. Merz: “Na alle mislukte diplomatieke pogingen om vrede te creëren, wordt het nu tijd om het met een persoonlijke ontmoeting te proberen.” Hij stond daar waarschijnlijk gefrustreerd te tandenknarsen vanwege het feit dat noch Zelenski noch Europa in Alaska welkom waren.
Merz blijft zijn leugens herhalen, met beweringen als: “Twee-derde van de mensen kiest voor blijvende steun aan Oekraïne, omdat zij de ‘pioniers van Europa’ zijn.” “De Oekraïners schenken ons hun kostbare tijd en hun levens, ze moeten dan ook zo snel mogelijk bij de EU.” “De Oekraïners willen zelf ook doorvechten en met de steun van Europa zijn ze veel sterker dan Rusland.” “De Duitsers zijn blij met de 5% budgetnorm die de NAVO Europa heeft opgelegd. Rusland mag niet beloond worden door de bezette gebieden cadeau te krijgen.”
Vrijwel iedereen die dit hoort weet zo langzamerhand wel beter en met bijna uitsluitend leugens verspreiden vervreemdt Merz zich verder en verder van zijn eigen volk. Oekraïne is zijn hoogste prioriteit, en steeds meer Duitsers vragen zich af van welk land hij nu eigenlijk kanselier is. In het oosten van Duitsland beginnen eindelijk ook de protesten tegen deze regering op gang te komen. 81% van het volk wil van Merz af, liefst per direct.
Tagesspiegel correspondent Christoph von Marschall is het niet met dit soort protesten eens en pleit ervoor dat artikel 5 van de NAVO zou moeten gelden als ware Oekraïne reeds lid van de NAVO, los van de vraag of dat er binnen afzienbare wel of niet inzit. Op die manier zou Rusland zich wel koest moeten houden, en honderdduizenden troepen aan de grens met Rusland zal de enige oplossing zijn om voor Oekraïne veiligheid te garanderen, aldus deze journalist.
Merz is voorstander van een negentiende sanctiepakket ten aanzien van Rusland en wil nu ook de geblokkeerde € 220 miljard aan Russische tegoeden confisqueren en aan Oekraïne overmaken. Wat dit betekent voor het financiële systeem in zijn algemeenheid en het investeringsklimaat in Europa is beangstigend. Europa zal als onbetrouwbare en zelfs gevaarlijke partner te boek komen te staan.
Ook heel gevaarlijk zijn de uitspraken van de diverse vertegenwoordigers van partijen waar Merz zich mee inlaat. Zo heeft van Aken van die Linke gezegd dat men mensen met heel veel geld, dus ‘hele slechte mensen’, wat hem betreft mag afschieten. Klingbeil (SPD) – met een dubieuze achtergrond binnen de radicale groepering Antifa – en die Grünen vinden dat je AfD aanhangers en vertegenwoordigers van terrassen mag afschoppen en hen de hersens mag inslaan.
Goedwillende burgers reageren hierop met afschuw en worden op die manier steeds verder in de armen van de AfD gedreven. Zelf hebben die links radicale partijen dit niet eens door.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Merz’ slechte reputatie heeft hij voornamelijk te danken aan zijn steeds herhaalde leugens waarmee hij voortdurend zichzelf ontmaskert.
- Merz wil absoluut niets met de AfD te maken hebben en zou dat gezien zijn verregaande en beschamende beledigingen ook niet meer kunnen, maar zijn partijgenoot Spahn wil dat wel.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
