Karel van Wolferen
Als u de details van al de ontwikkelingen rondom het Russische front heeft gevolgd, dan zal u gehoord hebben dat de haven van Rotterdam wordt aangepast om oorlogsbodems en vaartuigen met tanks en raketten te kunnen accommoderen. Nog recenter werd bekend dat de Nederlandse Defensie, onder opperbevelhebber generaal Onno Eichelsheim, 24 oude treinwagons van de NS wil aanschaffen en tot rijdende ambulances ombouwen om de gewonde Nederlandse militairen te kunnen wegvoeren. Net echt. Oorlogje spelen! Je zou denken dat we te maken hebben met leunstoelstrategen van wie de verstandelijke vermogens veertig jaar aan ontwikkeling missen.
De categorie ‘doen alsof-krankzinnigheid’ lijkt in hun geval het meest toepasselijk.
Op de volgende bladzijden kan u een bijzonder reisverhaal lezen van onze trouwe schrijver Tjeu Lemmens. Hij is een hartstochtelijk fietser van internationale standing en hij fietste deze zomer naar Barcelona. Dat bracht hem langs de frontlinie van de Eerste Wereldoorlog. Op centrale pleinen in veel stadjes en dorpjes zag hij de gedenkmonumenten met de namen van gesneuvelde dorpsgenoten. Hij geeft een kort maar prachtig verslag van die geschiedenis, waarin ook de reden aan bod komt voor het ontbreken van zulke monumenten in Duitsland. Het was daarbij onvermijdelijk dat hij op vijf dagen fietsafstand van Nederland moest denken aan de psychopathische geaardheid van Merz, Rutte, Starmer en Macron die niet beseffen welke verschrikkingen ze aan het uitlokken zijn.
Hij wilde erover schrijven voor dit nummer, maar had geen computer bij zich. Wel een blocnote met gelinieerd papier. Hij is gelukkig begunstigd met een leesbaar handschrift en van de via zijn telefoon gestuurde zes blocnoteblaadjes kon ik – met toenemende ontroering – zijn kopij overzetten in een tekstdocument.
De oorlogszucht van Ursula von der Leyen komt in het daaropvolgende artikel aan bod. Ursula en de door haar geselecteerde leden van de Europese Commissie doen alsof ze het voortbestaan van een verenigd Europa waarborgen, democratie zullen garanderen middels wetgeving tegen ‘nepnieuws’, en een solide muur vormen die de aanstormende Poetin zal tegenhouden. Maar onder een verzameling van vertegenwoordigers uit de EU-lidstaten die net doen alsof zij een echt functionerend parlement vormen, is daar twijfel over gerezen die uitmondde in een motie van wantrouwen. We mogen Ursula zonder een moment van twijfel classificeren als een van de slechtste leiders in de moderne geschiedenis, die samen met de domst mogelijke Hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de EU, Kaja Kallas, bezig is om voor de complete ineenstorting van de Europese Unie te zorgen. Die ineenstorting lijkt, gezien de belangrijkste geopolitieke ontwikkelingen van nu, in de niet al te verre toekomst onvermijdelijk te zijn, en u ziet dat afgebeeld op de omslag van dit nummer. We hopen dat u met zulke verwachtingen nog van wat overblijvende vakantie zal genieten.
De al genoemde Merz, Macron en Starmer doen alsof ze afstevenen op een overwinning, mocht het wereldgebeuren zich ontwikkelen tot een directe oorlog van Europa tegen Rusland. Ze lijken niet te hebben opgemerkt dat geen van hun bevolkingen zin hebben in die oorlog, en niets voelen voor de herintroductie van de dienstplicht. Gezien de recente massale protesten en geweldsuitbarstingen naar aanleiding hiervan staan Londen en Parijs al met één been in een burgeroorlog.
Corrupte wetenschappers en klimaatpropagandisten doen net alsof ze de door hen zelf veroorzaakte problemen kunnen oplossen met de meest krankzinnige maatregelen die beogen broeikasgassen binnen vijf jaar met 55% te reduceren. Dat is het fundament waarop in Brussel in de hoofden van deze van alle rede verstoken activisten wordt gewerkt aan wat doet denken aan de toren van Babel. Deze ‘klimaattoren’ van Brussel wordt gebouwd als bolwerk in het gevecht voor het voortbestaan van onze planeet. Dat gebeurt op basis van het gedachtegoed waarmee via verschillende met elkaar verbonden stichtingen van de Rockefellerclan de wereld heeft geïnfecteerd.
U zal zich herinneren dat het beroemde Bijbelverhaal van de toren van Babel, die tot in de hemel zou reiken, eeuwenlang het zinnebeeld is geweest van de destructieve kracht van menselijke ambitie en hoogmoed. De hemel die met de toren van Brussel wordt bereikt strekt zich uit over een verdorde planeet. Want met de ‘net zero’ CO₂-uitstoot die op het programma staat voor 2050 kunnen er geen bomen en planten meer groeien.
Tegenovergesteld aan doen alsof-krankzinnigheid is wat president Trump hoopt te bereiken en al heeft bereikt. Daarover bestaat kolossaal veel verschil van mening, wat niet alleen in de reguliere media wordt weerspiegeld, maar vooral ook op de videoplatforms van de zogeheten andersdenkenden. Die kloof heeft te maken met wat aan een van de kanten door een persoonlijke erfenis van politiek denken wordt ingegeven. Mensen met een traditioneel linkse kijk op de wereld, die ervan uit plachten te gaan dat wat overheden aangaat nooit iets kan veranderen – en die van de “het is altijd al zo geweest”-conclusie een basis voor politiek denken en handelen hebben gemaakt, hebben nauwelijks een andere keuze dan om te concluderen dat Donald Trump per definitie niet in staat is om op politiek gebied iets waardevols te doen of te willen bereiken. Vrijwel zonder uitzondering zijn vooral de activisten van ‘liberals’ Amerikaanse stijl geneigd om Trumps stevige uitspraken en overdrijvingen letterlijk te nemen, en niet als middelen om langs zijn vele vijanden te laveren in zowel het Congres als binnen zijn eigen Republikeinse partij. Zij houden evenmin rekening met de aantijgingen die middels de media 24 uur per dag op Trump worden afgevuurd.
Zij zien ook niet wat er met zijn verrichtingen – in plaats van zijn woorden – tot stand wordt gebracht. Het geopolitieke en nationale doel dat hij daarmee wil bereiken is een afrekening met oligarchische elitemacht, en een afrekening met het Amerikaanse streven voor behoud van een hegemonische positie van wereldcontrole, tegelijk met een succesvolle herstructurering van welvaart van de middenklasse en condities voor het floreren van het mkb.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
Twee artikelen over de Trump-puzzel en het revitaliseren van de Amerikaanse economie gaan daar met elders weinig gepubliceerde bijzonderheden op in.
Er bestaan goedkope middelen die tegen kankertumoren kunnen worden ingezet en tot veel bewezen successen hebben geleid, maar die door de gevestigde medische wetenschap – vertegenwoordigd door bijvoorbeeld het Nederlandse Huisartsen Genootschap – niet worden onderzocht. Onze arts in ruste, Bert Timmermans, schrijft daarover in de rubriek ‘Medische Werkelijkheid’. Er is geen octrooi op deze middelen, wat betekent dat de farmaceutische reuzen er niets aan verdienen. Dit biedt een voorbeeld van de ontzagwekkende macht die Big Pharma in de twintigste eeuw heeft opgebouwd en nog altijd blijft gebruiken ter vergroting van eigen profijt, ongeacht de onnodige schade die het daarmee toebrengt aan algemene medische praktijken. Big Pharma blijft de protocollen bepalen waar artsen en ziekenhuizen zich aan houden, niettegenstaande de corruptie en het wangedrag in recente jaren van de voornaamste firma’s die intussen in duizenden rapporten zijn opgetekend.
Timmermans beschrijft de helende effecten van Ivermectine in het algemeen, en de ontdekking dat het product Fenbendazol met succes kan worden gebruikt voor de behandeling van onder meer alvleesklierkanker, prostaatkanker, darmkanker, longkanker, melanoom, lymfoom en glioblastoom. Beide middelen zijn vele malen minder kostbaar dan de conventionele kankerbehandeling met chemotherapie. Hij ziet dit als een uitdaging voor degenen die innovaties in kankerbehandeling een goed hart toedragen, en ook voor verzekeraars en overheden omdat de kosten van behandeling ermee flink kunnen worden gedrukt.
Op de laatste bladzijden van dit nummer die onder meer gaan over de oplaaiende oorlog in Syrië en het conflict in Oekraïne dat zijn einde nadert, wordt eveneens aandacht besteed aan wat de directeur van de Nationale Inlichtingendiensten in de VS, Tulsi Gabbard, aan documenten heeft geopenbaard over de systematische ondermijning van het kandidaatschap van Donald Trump gedurende de presidentiële verkiezingscampagne en de verkiezingen van 2016. Een intensieve en tot in de puntjes georganiseerde misleiding vond plaats onder leiding van president Obama en presidentskandidaat Hillary Clinton, met medewerking van de FBI, CIA, en andere regeringsorganen over een gefingeerde relatie tussen Trump en de Russische president Vladimir Poetin. Er zouden bewijzen bestaan dat Rusland deze verkiezingen zou gaan beïnvloeden.
Eenmaal tot president gekozen werd het Donald Trump al vanaf het begin van die eerste termijn, vanwege wat ‘Russiagate’ is gaan heten, onmogelijk gemaakt om op een normale manier zijn beleid vorm te geven vanwege deze valse verdenking van speciale voor de nationale veiligheid schadelijke relaties met Rusland. Al binnen de eerste 22 dagen werd zijn nationale veiligheidsadviseur, generaal Michael Flynn, gedwongen om ontslag te nemen omdat hij gesprekken had gevoerd met de toenmalige Russische ambassadeur Sergej Kisljak.
Russiagate heeft Donald Trump gedurende zijn hele eerste termijn vervolgd. Hij had plannen om tot een vergelijk met de Russische Federatie te komen, maar kon daar niet eens aan beginnen. Dit feit heeft belangrijke gevolgen gehad voor de geschiedenis van de proxy-oorlog in Oekraïne. Volgend op de onthullingen van Tulsi Gabbard wordt in de VS verondersteld dat Poetins interventie om een bloedbad in de oostelijke Russischsprekende provincies te voorkomen, niet nodig zou zijn geweest. Wat president Obama begon en met zijn invloed werd doorgezet gedurende Trumps eerste termijn, wordt als hoogverraad te boek gesteld. Verwacht mag worden dat in de komende maanden een discussie zal oplaaien over de voors en tegens van een strafvervolging van Obama.
Deze tegen een Amerikaanse president gerichte ondermijningscampagne kan door het succes ervan als een staatsgreep worden geclassificeerd. Dit heeft onnoemelijk veel meer gevolgen gehad dan de beperkingen van wat Trump in zijn eerste termijn kon bereiken. Het heeft geresulteerd in talloze rechtszaken, persoonlijke faillissementen en dodelijke slachtoffers. Het heeft de ordebewarende instanties weerhouden om onopgeloste politieke moorden te onderzoeken, en het heeft de Verenigde Staten aanzienlijke reputatieschade bezorgd.
Het laat nu ook duidelijk zien waar de grenzen liggen van wat in de Europese reguliere media beschouwd wordt als behorend tot wereldnieuws.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via