Jeroen van den Berg en Cornelis de Deugd
Von der Leyen overleefde in juli dit jaar ternauwernood een motie van wantrouwen. De groeiende ontevredenheid over haar steeds groter wordende autoritaire leiderschap werd daarmee wel duidelijk zichtbaar. De meest opvallende verschuiving kwam van de rechtse ECR-groep, waaronder Meloni’s Fratelli d’Italia. Deze Europarlementariërs hadden Von der Leyen eerder nog wel gesteund bij belangrijke voorstellen, maar stemden deze keer nauwelijks tegen de motie van wantrouwen, de meesten onthielden zich van een stem. Ook opmerkelijk was dat de motie steun kreeg van linkse fracties. Een gedeeld punt van kritiek is de agressieve houding van de Commissie tegenover Rusland in het Oekraïneconflict. De motie verwees naar een voorstel om een noodclausule in het EU-verdrag te gebruiken om het Europees Parlement buiten spel te zetten bij een lening van € 150 miljard voor gezamenlijke wapeninkoop. De motie was niet alleen gericht tegen Von der Leyen, maar tegen de hele Europese Commissie en in het bijzonder tegen haar tweede in rang: Kaja Kallas.
Kallas, de voormalige premier van Estland (een land met 1,4 miljoen inwoners), werd eind vorig jaar benoemd als vicevoorzitter en Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken van de EU. Ze wordt nu gezien als de belichaming van een gevaarlijke mix van onbekwaamheid, irrelevantie en domheid. Haar vijandigheid tegenover Rusland is een obsessie. Op haar eerste dag in functie tweette ze: “De EU wil dat Oekraïne deze oorlog wint”, een uitspraak die zelfs in Brussel onrust veroorzaakte. Ze stelde eerder voor om Rusland op te splitsen in kleinere staten, een bekend scenario van de Amerikaanse neocons, en blijft aandringen op herstel van de Oekraïense grenzen van 1991, inclusief de Krim, wat onderhandelingen met Rusland onmogelijk heeft gemaakt. Ze blijft ook pleiten voor NAVO-lidmaatschap van Oekraïne.
Haar harde afwijzing van Trumps pogingen om een vredesdeal te sluiten, leidde ertoe dat de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Marco Rubio, een ontmoeting met haar afzegde. Deze autoritaire top-down benadering is symptomatisch onder Von der Leyen. Kallas heeft geen democratisch mandaat; haar partij kreeg minder dan 70.000 stemmen bij de laatste EU-verkiezingen. Dat is minder dan 0,02% van de Europese bevolking. Toch heeft Von der Leyen meerdere Baltische beleidsmakers, uit een regio van slechts 6 miljoen inwoners, benoemd op sleutelposities in Defensie en Buitenlands Beleid. Hun gemeenschappelijke visie is pro-NAVO en fel anti-Russisch.
De EU is ooit begonnen als een project van economische samenwerking tussen Europese landen. Het idee was om groei, solidariteit en vrede te bevorderen op het Europese continent, via gedeelde welvaart door het oprichten van de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal (EGKS). De druk voor Europese eenwording kwam mede vanuit de VS. Dit gebeurde via de American Committee for a United Europe, dat een dekmantel was van de CIA. Deze beweging financierde allerlei organisaties die een verbonden Europa nastreefden waaronder de EGKS, maar ook de Council of Europe die later het Europese volkslied en de Europese vlag uitkoos. Een ander propagandamiddel voor Europese eenwording was Radio Free Europe, wat ook een CIA-front was. Het Kremlin heeft deze organisatie het stempel ‘foreign agent’ gegeven.
Het verdrag van Maastricht uit 1992 heeft de EU uitgebreid tot een politieke unie, inclusief de grondslag voor een monetaire unie. Het was ook de start van een gezamenlijke buitenlandse politiek, diplomatie en ‘samenwerking’ op het gebied van asiel, immigratie en strafrecht. Hier is de kiem gelegd voor de huidige EU als superstaat die, dankzij een schreeuwend gebrek aan democratie, is verworden tot een directe dictatuur, waarin Brussel feitelijk alleenheerser is. In 2005 stemde de bevolking van Frankrijk en Nederland, via een referendum, tegen een Europese grondwet. Dit was naast een afwijzing van Europa, in hoge mate een protest tegen de zittende premiers. In Nederland was dit Peter Jan Balkenende. Uiteindelijk werd via het Verdrag van Lissabon de afwijzing van een grondwet met stipulaties voor controlerende instituties omzeild via technocratische omwegen. Dat voedde destijds al een heftige discussie over het grote democratische tekort binnen de EU.
De ongecontroleerde Brusselse macht heeft ertoe geleid dat de Europese Commissie zich volledig kan concentreren op de rol van doorgeefluik voor andere supranationale organisaties, zoals de WHO en het WEF. Het feit dat de EU ooit opgericht werd voor stabiliteit en veiligheid, is in niets meer terug te vinden. De machtselite is duidelijk niet bezig met het Europese welzijn. De EU heeft heel grote problemen, zoals ongebreidelde migratie, Green Deal- en klimaatgekte, onbetaalbare energie, de-industrialisatie en het decimeren van zelfstandig ondernemerschap ten gunste van multinationals, om de belangrijkste te noemen. Deze problemen zijn geen van alle toevalligheden, of door omstandigheden noodzakelijk geworden. Het zijn de rechtstreekse gevolgen van opdrachten van de WHO, het WEF en het Amerikaanse machtsstelsel – voordat Trump dit uitdaagde. De EU is een ineenstortend bureaucratisch imperium, dat – zoals alle machtige ambtelijke instellingen – ten koste van alles wil overleven.
Europa heeft de mond vol van ‘democratie’ en ‘gedeelde waarden’ maar dat laat onverlet dat de Europese Commissie in feite neerkomt op een ongekozen en tiranniek bestuursstelsel. Kiezers hebben geen invloed op de Commissie en het Europarlement heeft voornamelijk een pro forma betekenis.. De Brusselse politiek dendert door met verordeningen en wetten die geen populaire steun onder de bevolkingen van de lidstaten genieten, maar niet kunnen worden tegengehouden. Er werd alom gesproken over een ‘ruk naar rechts’ bij de laatste EU-verkiezingen. Deze is ontstaan door vervreemding en woede bij de doorsnee-Europeanen over het feit dat zij gedwongen worden om een corrupte bureaucratie te financieren die desastreus is voor hun eigen belangen. De motie van wantrouwen was feitelijk gericht tegen de gehele EU, en toonde uiteindelijk aan dat het geen verschil maakt of men overwegend links of rechts stemt: Von der Leyen en haar ‘extreem-linkse’ agenda wordt niets in de weg gelegd.
De EU faalt, omdat het niet op solide pijlers is gebaseerd en de institutionele opzet systematisch leidt tot verlies van vrijheid, democratie, economische competitiviteit en sociale samenhang. De Digital Services Act (DSA) illustreert dit; de EU creëert een apparaat dat onafhankelijk opereert, willekeurig censuur toepast en vooral politieke oppositie onderdrukt. Het zeer ontwrichtende migratiebeleid veroorzaakt grote demografische en veiligheidsproblemen, allemaal het gevolg van structurele beleidsautomatismen. De Green Deal en klimaatwetgeving vormen een andere falende pijler. Een deel van de Europese industrie verhuist naar niet-Europese gebieden. Hoge energieprijzen door het verlies van Russisch gas leggen bedrijven lam, belemmeren investeringen en ondermijnen de groeipotentie van het hele continent.
Vanaf 2027 is de EU van plan om via het uitgebreide emissiehandelssysteem (ETS2) burgers CO₂-belasting te gaan laten betalen over hun gasverbruik en brandstof. De EU krijgt eigen heffingsmacht. Hierdoor kan Brussel rechtstreeks het inkomen van burgers gaan aftappen. Brussel wordt daarmee een permanent instrument voor fiscale centralisatie.
De onverholen oorlogszucht van de EU herinnert steeds meer aan nazi-Duitsland. Of aan een oud Amerikaans gezegde: “if all else fails, they take you to war”. Hiermee wordt gepoogd het bestaansrecht van de EU op te krikken. De EU is kortgezegd een gevaarlijk en ongeleid projectiel geworden, of een mammoettanker, die strak op koers is om heel Europa ten onder te laten gaan. In het huidige geopolitieke landschap staat door de terugtrekkende beweging van de Trump-regering het voortbestaan van de NAVO onder grote druk. Wanneer de NAVO verdwijnt, zal de Europese Unie in haar huidige vorm ook uit elkaar vallen.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Ursula von der Leyen staat boven de wet en alle corrupte politici die haar steunen bezegelen het lot van de ondergang van Europa.
- De samenwerking tussen Europese landen is ooit begonnen met het idee om groei, solidariteit en vrede te bevorderen op het Europese continent.
- De druk voor Europese eenwording kwam mede vanuit de VS, via een dekmantel van de CIA.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
