Het naderende einde van de oorlog in Oekraïne

De de-militarisatie lijkt aardig te lukken, omdat zowel Oekraïne als de NAVO/het Westen nagenoeg door hun voorraden heen zijn, en het verhogen van de militaire industriële productie niet echt op gang komt. We wachten er nu allemaal op dat de NAVO-landen gedwee hun 5% hebben afgedragen, maar zelfs handenvol geld kunnen de industriële productie niet aanjagen, daartoe zijn naast geld vooral grondstoffen, fabrieken en innovatieve ideeën nodig. In de drie jaren van deze oorlog is de oorlogsvoering grondig veranderd; de NAVO/het Westen zet nog steeds in op peperdure tanks en vliegtuigen, terwijl Rusland tot hypersonische raketten en een enorme hoeveelheid drones is overgegaan. In die drones-trend is Oekraïne ook meegegaan, omdat moderne drones snel en gemakkelijk te produceren zijn. De VS houdt aan het verouderde type drones vast, zoals de Reaper-drone (MQ-9), van $ 30 miljoen per stuk, terwijl een moderne killer-drone ca. € 1.500 kost en door middel van een 3D-printer geproduceerd kan worden. Zelfs NAVO-secretaris Rutte moest toegeven dat het gehele NAVO-gebied niet in staat was in één jaar zoveel munitie te produceren als Rusland in drie maanden.

De de-nazificatie is een andere kwestie. Bijna iedereen verwachtte dat dit in de vorm van een regeringswisseling in Kiev zou plaatsvinden, maar op dit moment lijkt het er meer op dat de oorlog-roes aan het verdwijnen is, en plaatsmaakt voor teleurstelling en demotivatie. Zelenski heeft zich er al in geschikt dat er op een gegeven moment verkiezingen zullen moeten plaatsvinden, en stelt zich kandidaat voor een tweede ambtstermijn. Niemand gaat ervan uit dat hij enige kans maakt. Het gezin van de minister van Defensie, Oemerov, woont inclusief vader en broer reeds in Florida en exploiteert daar een kunstgalerie. Onlangs zijn een minister en een andere hoge functionaris niet van een dienstreis naar Wenen teruggekeerd. Er bestaat dus een kleine kans dat de ratten het zinkende schip verlaten en een machtswisseling vreedzaam verloopt. De chef van de Oekraïense geheime dienst, Kiril Boedanov, verkondigde onlangs dat Oekraïne de verloren gebieden nooit meer zou kunnen terugveroveren. Enige tijd terug had hij ook voorspeld dat zonder Amerikaanse hulp de oorlog deze zomer afgelopen zou zijn. Men lijkt dus in bepaalde kringen de realiteit te onderkennen. Dit is echter nog niet tot de Europese politici doorgedrongen. Hoewel de retoriek nu niet meer over de op handen zijnde Oekraïense overwinning gaat, maar alleen nog stelt dat Rusland niet mag winnen, heeft niemand een plan hoe dit zonder Amerikaanse steun valt te bewerkstelligen en probeert men opnieuw wanhopig de VS bij deze oorlog te betrekken.

President Trump heeft de meeste tijd een houding van ‘dit is Bidens oorlog’, maar zijn stemming kan omslaan wanneer hij zich weer eens aan Poetin heeft geërgerd, of te lang naar Zelenski heeft moeten luisteren. In Rusland gelooft men nog steeds dat het de intentie van Trump is om vrede te stichten.

Medvedev omschrijft de Russisch-Amerikaanse verhouding als volgt: “De Amerikaanse president vertoont weer eens zijn gebruikelijke stemmingswisseling: ‘Ik ben tevreden over het gesprek met Poetin.’ ‘Ik ben teleurgesteld over het gesprek met Poetin.’ ‘We leveren geen nieuwe wapens aan Oekraïne.’ ‘We zullen veel wapens leveren aan Oekraïne voor hun verdediging.’

Wat we hiervan vinden is wat we er altijd al van hebben gevonden. Zoals ook onze strijders dat doen. Zoals ook de opperbevelhebber het doet. Het doet ons niets. We gaan gewoon door met het nastreven van de doelen van de SMO. We veroveren ons land terug. We werken aan de overwinning.”