Bernard Zevenhuizen
Minstens even zorgwekkend is dat Rutte toen hij premier was, zich tijdens een NAVO-top in Vilnius in juli 2023 verbonden heeft aan verplichtingen waarvan de inhoud onbekend is en waar de Tweede Kamer zich nooit over heeft uitgelaten. Wie het communiqué van de top van Vilnius van 11 juli 2023 leest, schrikt van de intens agressieve toon gericht tegen Rusland en van het feit dat men de NAVO sterker wil maken tegen ‘alle bedreigingen uit alle richtingen’. Dat zijn er nogal wat: Rusland, China, Noord-Korea, Iran, terrorisme, energievoorziening, gezondheid, klimaatverandering en natuurrampen. Tevens rept men over het Midden-Oosten en Afrika als strategisch belangrijke regio’s en over het belang van geïntensiveerde samenwerking met landen als Australië, Nieuw-Zeeland, Japan en Zuid-Korea in het gebied van de Pacifische Oceaan. Tot slot wil men de NAVO-missie in Irak uitbreiden. Dit staat mijlenver af van het oorspronkelijke doel dat de NAVO een collectieve militaire zelfverdedigingsmacht vormt tegen de toenmalige Sovjet-Unie.
Na de val van de Sovjet-Unie is de NAVO niet opgeheven maar heeft het zich uitgebreid naar allerlei Oost-Europese landen en zelfs voormalige delen van de Sovjet-Unie. Daarnaast kan de NAVO niet als een defensieve of uitsluitend militaire samenwerkingsorganisatie gezien worden. Alles en iedereen is een bedreiging die in het kader van ‘resilience’ (weerbaarheid) bestreden moet worden. In de beantwoording van Kamervragen van Kamerlid Van Houweningen bleek dat ook ‘pandemische paraatheid’ een onderwerp is waarover Nederland verplichtingen is aangegaan. Kritische vragen over waarom de NAVO zich fysiek heeft uitgebreid in weerwil van Russische zorgen, of waarom de NAVO nu ook verplichtingen oplegt over onderwerpen als klimaatverandering en gezondheid, enz. worden niet gesteld in de Tweede Kamer (behalve door Forum voor Democratie) of in de reguliere media.
De fundamentele vraag of Rutte, gelet op Grondwet artikel 91, juridisch de bevoegdheid had om Nederland hieraan te binden zonder voorafgaande goedkeuring van de Staten-Generaal wordt niet gesteld. Zelfs de geheimhouding over deze verplichtingen is niet in Nederlandse handen maar in die van de NAVO. Hoewel Kamerlid Van Houwelingen dit wil laten onderzoeken krijgt hij de Tweede Kamer niet mee. Zelfs in een bananenrepubliek zou een dictator zijn land niet in zijn eentje kunnen binden aan verplichtingen waarvan men niet eens weet welke die zijn.
En nu is er dan het voorstel van Rutte als secretaris-generaal van de NAVO dat lidstaten 3,5% van hun bruto nationaal product in directe investeringen in defensie moeten steken en 1,5% in ondersteunende zaken als infrastructuur en cyberveiligheid. In totaal wil men de NAVO-verplichting van 2% naar 5% brengen, meer dan een verdubbeling. Op 24 en 25 juni a.s. wordt bij de NAVO-top in Den Haag die 5%-norm besproken. Op 13 mei jl. heeft de Nederlandse regering al verklaard dit te steunen. De Nederlandse regering is dus de braafste jaknikker van de globalistische orde.
Hoe dat alles betaald moet worden heeft Rutte in december 2024 al in een speech aangegeven. Volgens hem moeten deze uitgaven ten koste gaan van sociale voorzieningen, onderwijs en gezondheidszorg. Dit alles omdat we volgens Rutte ‘niet in oorlog leven maar ook niet in vrede’ en we ons geestelijk op oorlog moeten voorbereiden. Tegelijkertijd geeft Rutte aan dat de NAVO het machtigste defensieverbond is in de wereldgeschiedenis, zelfs machtiger dan het Romeinse Rijk en het Napoleontische Keizerrijk. Rutte staat kennelijk onverschillig tegenover het feit dat als dat zo zou zijn, er geen enkele reden is om de NAVO-norm zo drastisch te verhogen.
Daarbij gaan de ontwikkelingen razendsnel. Zo is het initiatiefwetsvoorstel Wet financiële defensieverplichtingen, waarbij men de NAVO-norm van 2% van het bnp bij wet wil vastleggen, op 17 juni jl. in de Eerste Kamer aangenomen. Deze potsierlijke wet ging voorbij aan het feit dat deze norm al een verplichting was in het NAVO-verdrag en daardoor volstrekt overbodig, maar met de plannen voor de 5%-norm is deze wet al achterhaald.
Dan is er nog het wetsvoorstel op defensiegereedheid waarbij de minister van Defensie bevoegdheden krijgt om zonder parlementaire controle af te wijken van de Omgevingswet en de Algemene Verordening Gegevensbescherming. Regels waar boeren en andere bedrijven zich aan moeten houden kunnen zo door defensie omzeild worden om grootschalige oefeningen te houden en met straaljagers, helikopters en drones te vliegen. De natuur, waar men zich in het kader van de CO₂-uitstoot zoveel zorgen om zou maken, doet er in dit kader kennelijk niet meer toe. Inbreuk op privacy en gegevens van privépersonen wordt zo ook gemakkelijker. De mogelijkheden tot onteigening van privé-eigendommen die al te vinden zijn in de Omgevingswet en Onteigeningswet worden met dit wetsvoorstel ook verruimd.
Eigendomsrecht, de belangen van de natuur en privacy worden gezien als knelpunten die de inzetbaarheid van de krijgsmacht belemmeren. Men vindt het wetsvoorstel noodzakelijk om te kunnen reageren op militaire en hybride bedreigingen. Wat hybride bedreigingen zijn is vaag, maar deze toevoeging is uiteraard bedoeld om de reikwijdte van deze toekomstige wet zo groot mogelijk te maken.
Dan is er ook nog het ReArm Europe-initiatief van de Europese Commissie om op EU-niveau € 800 miljard meer aan defensie uit te geven. Omdat dit een EU-initiatief is waarbij men niet op nationaal niveau maar op EU-niveau geld gaat uitgeven, is het de vraag hoe dit zich verhoudt tot het NAVO-voorstel om een norm van 5% per NAVO-lidstaat te verplichten.
Vorig jaar spendeerden de Europese NAVO-lidstaten € 423,3 miljard aan defensie en de Verenigde Staten € 895,6 miljard. Rusland geeft € 126,59 miljard uit aan defensie. Hoewel in het Amerikaanse militair-industriële complex veel geld aan de strijkstok van corruptie en inefficiëntie blijft hangen en Rusland lagere personeelskosten heeft en zijn middelen efficiënter inzet, blijft er nog steeds een enorm verschil aan uitgaven waarbij de vraag is waarom er zo krankzinnig veel meer aan defensie moet worden besteed. Waar ook nog eens bijkomt dat het de Verenigde Staten, de EU en Groot-Brittannië zijn die de spanningen hebben laten oplopen zodat Rusland zich gedwongen voelde hierop te reageren.
We weten allemaal waar de plannen toe leiden: nog meer verlies van soevereiniteit, een gemilitariseerde economie en maatschappij en nog meer staatscontrole en minder vrijheid.
De vraag is echter of de NAVO haar tachtigste jubileum wel haalt en deze plannen de laatste stuiptrekking zijn. In een persconferentie op 6 maart jl. gaf Trump aan dat als de Europese lidstaten van de NAVO hun financiële verplichtingen niet nakomen, de Verenigde Staten hen niet zullen verdedigen. Daar komt nog bij dat Artikel 5 van het NAVO-verdrag dat populair omschreven wordt als ‘een aanval op één is een aanval op allen’, niet zo in steen gebeiteld is als men denkt. Als een lidstaat aangevallen wordt moet de Noord-Atlantische Raad hierover een unaniem besluit nemen na een overleg tussen alle lidstaten. De zinsnede in het artikel ‘op te treden op de wijze die zij nodig oordeelt’ laat ook enige beoordelingsruimte voor lidstaten. Na de confrontatie tussen Trump en Zelenski in het Witte Huis en de alleingang waarmee de EU de steun aan Oekraïne doorzet, kan de vraag gesteld worden of Trump zich een oorlog met Rusland laat intrekken.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
