Tjeu Lemmens
De afschrikking bestaat uit het opkalefateren van de uitgedunde krijgsmacht zodat agressor Rusland het niet in z’n hoofd zal halen om één of meer EU-landen met militair geweld aan de Russische Federatie toe te voegen. Om de vijand af te schrikken en oorlog te voorkomen moet volgens de regering de Nederlandse krijgsmacht groeien van 74.000 manschappen thans tot 200.000 in 2030. Hiervoor moeten in verval geraakte kazernes worden opgeknapt en nieuwe worden gebouwd, en is uitbreiding van het aantal oefenterreinen noodzakelijk, aldus het kabinet. “De reden voor deze wet is dat door complexe wetgeving en gebrek aan militairen de slagkracht van Defensie wordt gehinderd”, aldus een van de bij het wetsontwerp betrokken topambtenaren.
Uit het ontwerp van de Wodg blijkt echter een heel andere bedoeling. Het wemelt van de zinsneden die onverbloemd aantonen dat de regering zich dictatoriale macht wil toe-eigenen en het parlement buiten werking wil stellen. Enkele voorbeelden: ‘wanneer onze minister het noodzakelijk acht…’ ‘Naar het oordeel van onze minister…’ In de Wodg komt het woord ‘noodzakelijk’ niet minder dan 27 keer voor. Artikel 6.1 maakt het helemaal bont door te verordonneren: “Omstandigheden waarin de gereedstelling ernstig wordt belemmerd of dreigt te worden belemmerd, worden aangemerkt als een crisissituatie.” De zinsnede ‘dreigt te worden belemmerd’ is vaag en toont de ware aard van deze wet – een vrijbrief voor willekeur. Artikel 4.12 handelt over gegevensverstrekking en geeft de overheid de bevoegdheid om persoonsgegevens te geven “aan bondgenoten indien dit op grond van indicaties noodzakelijk is…” Een vagere term dan ‘indicatie’ is nauwelijks denkbaar. Bovendien worden de indicaties niet nader gespecificeerd. De sluisdeuren staan daarmee wagenwijd open voor ongebreideld dictatoriaal machtsmisbruik.
Voorts laat de Wodg bestaande wetten niet ongemoeid. In de ‘Wet ambtenaren defensie’ worden wijzigingen aangebracht, die zo rigoureus zijn dat deze wet buiten werking kan worden gesteld. Dat kan de regering doen met een enkele pennenstreek. De minister van Defensie hoeft slechts, al dan niet na het opsteken van een natte vinger, tot het oordeel te komen dat buitenwerkingstelling noodzakelijk is.
In politieke kringen wordt graag gesproken over de toon waarop collega-politici zich uiten. De toon van de Wodg straalt minachting uit voor het Nederlandse volk. In het wetsartikel over de beoordeling van de fysieke en mentale gezondheidstoestand van jonge mensen en hun geschiktheid voor specifieke militaire taken, wordt gesproken over ‘keurling’, alsof het strijdwagenpaarden zijn.
Het uitgangspunt van de wet is dat het militaire apparaat gebukt gaat onder een overmaat aan regelgeving en daar moet verandering in komen. Dat kan en mag volgens het kabinet want “de verantwoordelijkheden en maatschappelijke opgaven van Defensie zijn niet vergelijkbaar met andere sectoren in Nederland”. Tuinman doet daar nog een schepje bovenop. Hij onderbouwt invoering met: “De Wodg maakt het mogelijk voor defensie om een uitzonderingsstatus in te nemen.” Defensie is lang niet de enige sector die gebukt gaat onder regelzucht. In GV 116 staat uitvoerig beschreven hoe regelzucht het mkb gaandeweg vernietigt. Terwijl het mkb ook belangrijke maatschappelijke opgaven kent en essentieel is voor het welvaren van Nederland. Dan zijn daar nog het overvolle stroomnet en de schrijnende woningnood, beide het gevolg van regelzuchtobesitas. Gelet op de crisissituatie waarin stroomvoorziening en woningbouw zich bevinden en de verantwoordelijkheden en maatschappelijke opgaven van deze sectoren, verdienen zij eveneens een uitzonderingsstatus. Het zou echter effectiever zijn geen uitzonderingen te creëren maar de augiasstal van schadelijke wetgeving rigoureus uit te mesten.
“De Wodg draagt bij aan het versneld versterken van onze krijgsmacht”, meldt het begeleidend schrijven. “Dit is in het belang van de veiligheid van Nederland en onze bondgenoten.” ‘Versterken’ is een verbloemende term voor het rijkelijk laten vloeien van belastinggeld en geld uit pensioen- en spaarpotten naar bedrijven die wapens en ander oorlogstuig fabriceren. Versterking betekent ook dat soldaten realistisch moeten kunnen oefenen op bestaande en nog te realiseren militaire oefenterreinen. Bij de uitbreiding van oefenterreinen is ook het oog gevallen op Natura 2000-gebieden. De bescherming van deze gebieden heeft in de rest van de samenleving geleid tot een verstikkende stikstofcrisis.
De Wodg gaat niet alleen over de veiligheid van Nederland maar ook over die van de bondgenoten.
Waarom zou het noodzakelijk zijn op vaderlands grondgebied te oefenen met zwaar geschut? Oefenen in een buurland dat over veel meer ruimte beschikt dan het dichtbevolkte en volgebouwde Nederland ligt meer voor de hand. In de Koude Oorlog oefenden Nederlandse soldaten in Duitsland, een mede-NAVO-bondgenoot. Het militaire oefenterrein Bergen-Hohne, met een oppervlakte van 284 km² het grootste van Europa, kan gemakkelijk gezamenlijk gebruikt worden. Ver hoeven Nederlandse troepen daarvoor niet te reizen; het oefenterrein ligt in Nedersaksen tussen Bremen en Hannover.
De datum van de publicatie van het wetsontwerp – 6 juni – is strategisch gekozen: nog geen drie weken voor de – voor het eerst in Nederland gehouden – NAVO-top in Den Haag op 24 en 25 juni. De Rijksoverheid meldt niet zonder trots dat Nederland zich met deze top wil profileren als betrouwbare bondgenoot. Voorafgaand aan de top heeft ook de EU een oorlogsdocument geproduceerd, namelijk het White Paper for European Defence – Readiness 2030 (Witboek voor Europese defensie – Gereedheid 2030) dat op 19 maart 2025 verscheen. Gelet op de voortrekkersrol die Nederland in de oorlogsvoorbereiding wil spelen, zal naast dit Witboek ook het Nederlandse Wodg-wetsontwerp besproken zijn in de kringen van hoge ambtenaren. Wellicht fungeert het voor enkele bondgenoten als sjabloon voor oorlogswetgeving. Ook de wapenproducerende bedrijven uit de NAVO-landen zaten aan de bespreektafels om met ministers van Defensie en experts te praten over innovatie, samenwerking en versterking van de defensie-industrie, aldus het NAVO-top-programma. Als een vorm van decorum waren ook enkele vertegenwoordigers van het volk uitgenodigd; jongeren en academici konden praten met regeringsleiders, ministers, experts en opiniemakers over vrede en veiligheid.
Om kritiek op de Wet op defensiegereedheid bij voorbaat de pas af te snijden wendde Tuinman zich tot het volk met de pathetische woorden: “We doen het voor onszelf, voor het vaderland. En we moeten misschien wel iets meer hinder accepteren om onze manier van leven te beschermen.” Maar de fundamenten waarop de Wodg is geconstrueerd liggen in drijfzand, en scherpe kritiek is meer dan gerechtvaardigd. De Wodg vertoont alle kenmerken van noodwetgeving terwijl er geen sprake is van een noodsituatie, zoals bijvoorbeeld het geval was bij de plotselinge calamiteit van de stormvloedramp van 1953. (Terzijde zij opgemerkt dat ook de coronamaatregelen op noodwetgeving waren gebaseerd, hoewel het ging om een verzonnen nepcalamiteit.)
De Wodg is een noodwet die gebaseerd is op een veronderstelde, mogelijke noodsituatie in de toekomst. Met noodwetgeving krijgt de regering verregaande bevoegdheden om het parlement buitenspel te zetten en per decreet te regeren, terwijl het juist de taak van het parlement is om de regering te controleren en het volk te behoeden voor wetgeving die meer schade dan nut brengt. Maar het parlement heeft lak aan zijn grondwettelijke verplichtingen want dit ‘Huis voor de democratie’ is de afgelopen 25 jaar verworden tot een verzameling jaknikkers, meelopers en onbenullen, enkele uitzonderingen daargelaten.
Wanneer er geen noodsituatie is, alleen een vermoedelijke dreiging daartoe, dan moet er een andere reden zijn voor de invoering van een gedrocht als de Wodg. Die reden is om stukje bij beetje burgers hun grondwettelijke rechten te ontnemen en hen van hun vrijheid en bezittingen te beroven. Kennelijk heeft de overheid haast, want de internetconsultatie van de Wet op defensiegereedheid duurt slechts één maand en sluit op 6 juli 2025.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Anders dan het kabinet het Nederlandse volk wil doen geloven, wil de regering met de Wet op defensiegereedheid zich dictatoriale macht toe-eigenen en het parlement buiten werking stellen.
- De reden voor de invoering van deze wet is om stukje bij beetje burgers hun grondwettelijke rechten te ontnemen en hen van hun vrijheid en bezittingen te beroven.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
