Oekraïne op de grond

Het is allang bekend dat Oekraïne tamelijk oneerbiedig met de stoffelijke overschotten van gevallenen omgaat, maar in dit geval werden ook de protesten van de nabestaanden zeer luid; zij eisten duidelijkheid over het lot van hun vermiste familieleden. Er zijn minimaal 60.000 vermiste Oekraïense soldaten (‘Missed in Action’) waarnaar families op zoek zijn. Oekraïne doet echter geen pogingen om deze vermisten op te sporen en betaalt ook hun soldij niet verder door. De weigering om de stoffelijke overschotten in ontvangst te nemen was in pr-opzicht een heel slechte zet van Zelenski, waaraan hij naderhand de draai probeerde te geven dat het aan zijn onderhandelingstalent te danken was dat de Russen gedwongen waren ‘uiteindelijk’ de overledenen vrij te geven.

Het lijkt erop dat de Russisch-Oekraïense onderhandelingen voorlopig stilliggen. Wel hebben Rusland en de VS afgesproken hun besprekingen te zullen voortzetten in de beide hoofdsteden: Washington en Moskou. Turkije komt er niet meer aan te pas. Dit betekent feitelijk dat deze beide partijen over het lot van Oekraïne zullen beslissen, zonder dat dit land er zelf nog enige zeggenschap over heeft. Het front schuift steeds verder op naar het westen en de Russen nemen – los van alle verdere politieke ontwikkelingen – plaats na plaats in en stuiten in enkele dorpen nauwelijks op enige tegenstand, terwijl op andere belangrijke knooppunten nog hevig wordt gevochten. Gezien het feit dat Rusland met het stoffelijke-overschottenincident nog eens heeft laten zien dat men met Oekraïne geen afspraken kan maken, en met Europa evenmin, draait nu alles om de houding van president Trump. Wanneer hij het Congres ervan weet te overtuigen de handen van Oekraïne af te trekken, betekent dit het einde voor dat land.

Rusland gaat – onafhankelijk van de Amerikaanse reactie – onverstoorbaar voort op de ingeslagen weg. In het noordwestelijke grensgebied, bij Soemi en Charkov, lijkt een bufferzone te worden gevormd, om de voortdurende aanvallen op Russisch gebied tegen te gaan. Poetin heeft op 14 juni 2024 zijn voorwaarden voor een staakt-het-vuren en eventuele vredesonderhandelingen uitgelegd, namelijk dat Oekraïne de gebieden Loegansk, Donetsk, Cherson en Zaporozja in hun geheel moet opgeven. Behalve deze vier oblasts lijken er nu nog andere gebieden aan toegevoegd te gaan worden. De Russen dringen ook op in de richting van Dnjepropetrovsk. In het algemeen zou men kunnen stellen dat hoe langer Oekraïne onderhandelingen – en in wezen de capitulatie – uitstelt, des te meer gebieden het kwijtraakt.

De vier gebieden die Rusland opeist zijn – met uitzondering van Loegansk – nog niet volledig veroverd en dat is dus momenteel het voornaamste doel. In de oblast Donetsk heeft Rusland op één punt de westgrens bereikt. In april jl. had Rusland 80% van deze oblast ‘bevrijd’ en dit gaat nu gestaag door.

De Oekraïense soldaten zijn over het algemeen gedemotiveerd, de mobilisatie loopt niet als gepland. De ronselaars moeten steeds meer trucjes bedenken om aan de vereiste twaalf soldaten per dag te voldoen. Sommigen zijn er al toe overgegaan om pizza’s te bestellen en dan de pizzakoeriers in te rekenen. Ook de dagelijkse pogingen om net over de grens Russisch gebied in te nemen zijn een duidelijk teken van wanhoop, zonder enige strategische betekenis.