Europese slachtoffers van de botsing op de werkelijkheid

Het geheel van dit alles kreeg wel een knauw toen de wereld, dankzij de toenadering en groeiende vriendschap tussen Rusland en China, in twee delen uiteenviel en een toenemend aantal niet-westerse regeringen ervoor koos zich te verbinden met bondgenootschappen die het unipolaire streven naar hegemonie van de VS niet langer accepteerden.

De westerse wereld van de noordelijke trans-Atlantische landen plus Australië en Nieuw-Zeeland – op tweeslachtige wijze gesteund door Japan en Zuid-Korea – bleef echter spastisch vasthouden aan de dogma’s die in Davos jaarlijks opnieuw werden bekeken. Samen met door VN-aanhangsels gepredikte woke beginselen aangaande seksuele afwijkingen, ondermijnde ze de tradities en het gezonde verstand van westerse samenlevingen, en creëerde een nepwerkelijkheid waaronder, zo leek het, we nog wel een poos gebukt zouden gaan.

Een plotselinge botsing met de echte werkelijkheid heeft deze verwachting gelogenstraft. Met de Trump-revolutie verdween plotseling de hoofdbron van alle onderdelen van de voorgeschreven werkelijkheid. De voorschriften van Rockefeller-stichtingen en -ngo’s over CO₂, elektrische auto’s en noodzakelijke reductie van de wereldbevolking gingen de vuilnisbak in. Zo ook de propaganda die de Russische president Vladimir Poetin afschilderde als het grootste geopolitieke gevaar voor het Westen. Er bleven nog maar twee genders – mannelijk en vrouwelijk – over. En dit werd allemaal beslist door één enkele persoon die zeker niet als een begaafd staatsman te boek stond, iemand die in vooral de beter geschoolde kringen gold als een oppervlakkige denker, een gevaar voor de democratie, zelfs voor de beschaving in het algemeen.

Voor Washingtons vazallen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan kon die botsing met de echte werkelijkheid niet op een meer ongelegen moment komen, want ze worden geplaagd door toenemende verdeeldheid. De 27 lidstaten van de EU hebben hun soevereiniteit uitgeleverd aan een supranationale organisatie waarvan de beleidsbeslissingen niets uitstaande hebben met de democratische voorkeuren van de 450 miljoen burgers onder de verslappende controle van de Europese Commissie.

Als bestuursorgaan ijvert de EU-Commissie niet voor bereikbare doelstellingen die de lidstaten een beter welvaren, welzijn en geopolitiek respect bezorgen. In plaats daarvan zit het vast in een web van openbare beloftes om de strategische nederlaag van het grootste Europese buurland, de Russische Federatie, na te streven, als gevolg van de dominerende neoconservatieve invloed op Washington voorafgaand aan de Trump-revolutie.

Veel van de lidstaten, zeker de belangrijkste, hebben te kampen met structurele problemen die bij elkaar opgeteld een politieke ineenstorting kunnen veroorzaken. De centralisatie van Europese macht heeft in een aantal lidstaten populistische stromingen teweeggebracht, die rechts of ultrarechts worden genoemd, en die zich keren tegen wat de Europese Commissie bepaalt over wat het nationale beleid van hun naties zou moeten zijn. Dit is het begin van een op de lange duur onvermijdelijke desintegratie, en dus iets dat met volle energie door de Commissie moet worden tegengegaan. Een breed georganiseerde campagne is daarvoor opgezet, en de propaganda ervoor echoot door alles heen. Democratie als belangrijkste verworvenheid van de westerse beschaving moet, zo heeft de EU duidelijk gemaakt, beschermd worden door de stembus uit te schakelen als middel om te beslissen wie mag gaan regeren.

Op de volgende bladzijden kunt u in een aantal artikelen daarover lezen. Met een wettelijke truc is de grootste kanshebber voor het Franse presidentschap, Marine Le Pen, hoogstwaarschijnlijk uitgeschakeld om aan de verkiezingen deel te nemen. In Duitsland is de AfD in de meeste recente opiniepeilingen als de grootste Duitse partij naar voren gekomen, maar deze wordt op vele manieren dwarsgezeten, waaronder middels discussies over een eventueel verbod, en de andere partijen weigeren er een coalitieregering mee te vormen. Hongarijes premier Viktor Orbán is het beginsel van nationale soevereiniteit niet vergeten en handelt ernaar, hij wordt daardoor met uitsluiting van de EU bedreigd. In Roemenië is aan alle kandidaten die Russischgezind zijn, een verbod opgelegd om mee te doen aan de verkiezingen voor het presidentschap. Er zijn lidstaten die enthousiast de voorschriften van de EU op dit gebied volgen, maar ook andere die weigeren mee te doen. We hebben een overzicht van beide afgedrukt.

Te midden van deze tekenen van controleverlies over hun bevolkingen staan de Europese kopstukken na de beëdiging van Trump en zijn eerste dramatische acties, vervuld met ongeloof aan de kant – beduusd, verward, en in hun hemd. Zij dachten aanvankelijk niet anders dan te kunnen reageren met inachtneming van de details van het officiële verhaal dat oorspronkelijk door de VS was samengesteld, en dat zij hun bevolkingen met grote nadruk hadden voorgehouden. Het was niet iets dat zomaar aan de kant kon worden gezet. Het officiële verhaal had een dieper onderliggende laag dan alleen de fictieve werkelijkheid waarover de gevestigde nieuwsmedia bericht doen; het is verstrengeld met geheiligde aannames over ‘westerse waarden’.

Ongeveer dertig jaar eerder werd in de VS gediscussieerd over die waarden als oorzaak van ‘het einde van de geschiedenis’. Niet gewoon een einde van een historisch tijdperk, maar van geschiedenis als zodanig, van het bereiken van een stadium van westerse vorderingen in maatschappelijke organisatie en bestuur die niet in aanmerking kwamen voor verdere ontwikkeling omdat, voorbij hun staat van superioriteit, nog meer ontwikkeling niet denkbaar was.