Frank Stadermann (oud-advocaat)
Ivermectine uit een vitaminepotje
Patiënt Laurens wordt in november 2021 opgenomen op de Covid-afdeling van een universitair ziekenhuis. De verpleging houdt hem via een camera aan het plafond permanent in de gaten. Hij knapt niet op.
Zijn echtgenote Frederika zoekt contact met dokter B. Dokter B. schrijft een recept uit voor ivermectine. De echtgenote doet de ivermectine-pillen thuis in een vitamine D-potje en zet dat in het kastje naast het ziekenhuisbed van haar man. Elke dag pakt zij daaruit de voor die dag voorgeschreven hoeveelheid ivermectine-tabletten en geeft die – onder het oog van de camera – aan haar man. Want het toedienen van vitamine is wèl ‘toegestaan’. Als het vitaminepotje leeg is, vult de echtgenote dat stiekem bij op de wc met nieuwe ivermectine-pillen. Na vier dagen knapt de patiënt zienderogen op. En na nog ruim een week kan hij het ziekenhuis verlaten.
Dit verhaal staat niet op zichzelf. Volgens bedrijfsarts Alexander van Walraven gebeurde het heel wat keren dat hydroxychloroquine en ivermectine op deze manier door de familie naar het ziekenhuisbed van de patiënt werden gesmokkeld.
Ivermectine met kaas
De schoonvader van Roos de Winter (schuilnaam) lag vanwege COPD in het ziekenhuis. Daar liep hij Covid op. Roos vroeg toen om ivermectine voor haar schoonvader. Maar dat werd geweigerd. Via huisarts Niek Rogger van Zelfzorgcovid19 kreeg ze wel ivermectine voor haar schoonvader. Rogger had haar geadviseerd om de ivermectine in te nemen met kaas want kaas zorgt voor een “vettig bodempje”. Drie weken lang zocht Roos haar schoonvader op en dan gaf zij hem – achter het gordijntje – blokjes kaas met ivermectine. Een paar keer werd ze bijna door het personeel betrapt. Haar schoonvader herstelde, dit tot verbazing van de artsen.
Wat bozig schreef Roos mij later: “Waarom moest ik zogenaamd smokkelaar zijn. Waarom was ik een zogeheten misdadiger die niet gesnapt mocht worden?”
De longarts begreep er niets van
Een ander smokkelverhaal is dat van Susanne Heymans. De longarts had haar opgegeven maar weigerde om haar ivermectine te geven. Op advies van de longarts had ze afscheid genomen van haar kinderen. Toen besloot ze om contact op te nemen met huisarts Naomi Dongelmans. Zij en Dongelmans kenden elkaar uit de danswereld.
Dongelmans berekende de dosering ivermectine en schreef een recept uit. Een vriend smokkelde de ivermectine het ziekenhuis in. Heymans begon meteen aan de kuur en nam de ivermectine in conform de door Dongelmans aangegeven dosering. Reeds na een uur zei ze tegen de vriend dat ze zich al beter voelde. “Nu heb ik er vertrouwen in”, zei ze toen. Na twee dagen kon ze van de zuurstof af.
Ik vraag Heymans hoe de longarts reageerde. “De longarts was verbijsterd, begreep er niets van. Ze vroeg wat er gebeurd was”, antwoordt Heymans mij. Maar Heymans hield haar mond. Ze kon niet anders want ze mocht Dongelmans niet verraden, die immers de ivermectine ‘illegaal’ had voorgeschreven.
Na drie dagen werd Heymans uit het ziekenhuis ontslagen.
Het afscheid nemen van haar kinderen was dus helemaal niet nodig geweest.
Vanillevla met hydroxychloroquine en ivermectine
De 24-jarige kraamverzorgster Giulia van der L. had haar grootvader S.L. (77) ervan overtuigd om geen Covid-vaccinatie te nemen. Toen kreeg grootvader Covid. Giulia besloot om contact op te nemen met Zelfzorgcovid19. Daar werden de nodige medicijnen voorgeschreven zoals hydroxychloroquine en ivermectine. Met grootvader ging het intussen slechter. Nog voordat Giulia de medicijnen in huis had en kon toedienen, werd grootvader opgenomen in het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam, eerst op de eerstehulpafdeling, naderhand op de Covid-afdeling. Daar vroegen de artsen of grootvader was gevaccineerd. Omdat de artsen grootvader zelf vanwege diens Italiaanse accent moeilijk konden verstaan, gaf Giulia het antwoord. “Nee, ik heb mijn opa overgehaald om de prik niet te nemen.” De artsen keken elkaar aan maar zeiden niets terug. “Hun houding was zo neerbuigend”, vertelt Giulia. Giulia zelf heeft geen enkele twijfel dat als grootvader zou overlijden zij daarvoor verantwoordelijk zou worden gehouden.
Giulia nam haar intrek in het ziekenhuis. Ze week niet van haar grootvaders zijde, behalve dan om de voorgeschreven medicijnen op te halen bij een apotheek in Culemborg. Daar zat een apotheek die met Zelfzorgcovid19 samenwerkte. Ze besloot bij een van de artsen van het ziekenhuis een balletje over hydroxychloroquine en ivermectine op te gooien. Die wees die middelen meteen als onzin van de hand. Over de artsen die deze middelen voorschreven, liet hij zich neerbuigend uit.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
Daarop besloot Giulia om de middelen dan maar stiekem aan haar grootvader toe te dienen. Zij verpulverde dagelijks de tabletten hydroxychloroquine en ivermectine en deed die heimelijk in de vanillevla van haar grootvader. Na een paar dagen vertelden de artsen haar dat de ontstekingswaarden aanzienlijk waren gedaald. De artsen waren zelf hoogst verbaasd en begrepen niet hoe dat mogelijk was. Dit bericht gaf Giulia hoop. Maar het was kennelijk toch te laat want de volgende dag overleed haar grootvader.
Ik vraag Giulia waarom ze niet aan de artsen heeft verteld dat ze haar opa hydroxychloroquine en ivermectine wilde geven. “Ik was al onverantwoord geweest door mijn opa van de prik af te houden. Mijn angst was dat, als ik dit zou vertellen, ik definitief als gevaarlijk zou worden beschouwd en niet meer bij mijn opa mocht zijn.”
Wat je ver haalt …
Van een heel andere orde was wat huisarts Berber Pieksma deed. Ze vertelde mij dat ze ivermectine had geïmporteerd en daarover problemen met de Inspectie had gekregen. Zij zond mij het rapport van de Inspectie. Ik las dat zij duizend ivermectine-pillen had besteld bij Ali Express in India. Nu had zij daarvoor geen vergunning, zoals de Geneesmiddelenwet vereist. Toen de pillen arriveerden op Schiphol, werden die door de douane in beslag genomen. De douane deed keurig haar plicht want zij meldde de vangst bij de Inspectie. Deze sprak vervolgens Pieksma aan en vroeg om uitleg. Pieksma zei dat zij de duizend pillen ivermectine had besteld voor eigen gebruik. Ik kon dit niet opschrijven zonder te proesten van het lachen. Maar de Inspectie zag de humor ervan niet. In haar rapport schreef de Inspectie dat zij vraagtekens had bij de lezing dat de pillen waren bestemd voor eigen gebruik en dat zij vreesde dat de huisarts die pillen zou verspreiden onder patiënten. Daarmee creëerde Pieksma “grote risico’s voor de patiëntveiligheid”, zo meende de Inspectie. Toen ik mijn uitgewerkte tekst aan Pieksma liet lezen, was haar commentaar: “Het is echt waar dat ik die pillen voor eigen gebruik had besteld. Vanwege mijn gezondheidstoestand slik ik heel veel ivermectine”, vertelde ze mij een beetje bozig. En ze voegde eraan toe: “Bovendien wist ik niet dat dat verboden was.”
“Dat geloof ik graag, Berber”, antwoordde ik, “maar omdat het importeren verboden was, was je wel aan het smokkelen.” Voor die benadering had ze wel begrip. “Maar hoe moet ìk dat weten? Je mag alles bestellen op het internet in deze globalistische wereld maar niets voor je gezondheid?!” Daar had ik niet van terug.
Toen ik dit gesprek met Pieksma voerde, was mij ontschoten dat ik zelf een soortgelijke ervaring heb gehad. De eerlijkheid gebiedt mij die met de lezer te delen.
Tijdens de pandemie heb ik zelf ook tweemaal bij Ali Express ivermectine besteld. De eerste bestelling werd keurig afgeleverd, de tweede niet. In plaats daarvan kreeg ik een briefje van de douane dat men mijn bestelling in beslag had genomen. Ik was verontwaardigd en realiseerde me toen niet dat ik had gehandeld in strijd met de Geneesmiddelenwet, dat ik dus gesmokkeld had.
Niet dat ik, dat nu wetende, vrede heb met het optreden van de douane. In wezen worden we betutteld, mogen we niet onze gezondheid in eigen hand nemen. Ik begrijp Berber Pieksma heel goed.
Ook huisarts W. uit A. besefte niet dat hij de Geneesmiddelenwet overtrad toen hij ivermectine meenam uit Tanzania. Dus hij liep op Schiphol met een schoon geweten en een oprecht onschuldig gezicht langs het bord “Nothing to declare”. Met deze ‘smokkelwaar’ kon hij later een tiental Covid-patiënten helpen die naar ‘normale’ maatstaven opgenomen hadden moeten worden.
Dit artikel is een deel van een hoofdstuk uit een boek over artsen in coronatijd waar de auteur aan werkt.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
