Pieter Stuurman
Duidelijk lijkt dat Trump de positie van het presidentschap als hoogste macht in zijn land wil herstellen. Daarvoor is het noodzakelijk dat zowel de binnenlandse als de supranationale machten die in de afgelopen decennia de positie van de presidenten hebben overvleugeld, weer terug onder het gezag van het presidentiële ambt worden gebracht. Als Trump, samen met zijn entourage, werkelijk een bepalende rol wil gaan spelen, dan zal hij allereerst deze correctie moeten realiseren, voordat hij zich kan gaan toeleggen op effectief operationeel beleid. Hij kan het zich hierbij niet permitteren om eenzelfde beleid voort te zetten, en dus zal dat sowieso totaal anders moeten worden. Zijn voorgangers hebben hem dit, met hun absurde woke- en klimaatbeleid, echter wel erg gemakkelijk gemaakt. Wanneer we ervan uit zouden gaan dat zijn aanvankelijke acties hoofdzakelijk (of misschien wel geheel) op de herpositionering van het presidentschap gericht zijn, en dus nog niet zoveel zeggen over zijn uiteindelijke beleidsvoering, lijken ze ineens een stuk minder tegenstrijdig en logischer dan ze op het eerste gezicht leken te zijn.
Deep State
Wil hij überhaupt in staat zijn om een scherpe koerswisseling te realiseren, dan zal Trump zich moeten verlossen van de binnenlandse machten waaraan zijn voorgangers zich, sinds de moord op John F. Kennedy, in toenemende mate hebben laten onderwerpen. Daarom zal hij eerst moeten afrekenen met het verschijnsel dat de ‘Deep State’ genoemd wordt. Ook dit verschijnsel is omgeven door vele speculaties en misvattingen. Sommigen zien er een soort centraal geleide clandestiene organisatie in, waar unanieme beslissingen genomen worden. De werkelijkheid laat echter zien dat die Deep State heel wat minder gemakkelijk te vangen is in een geromantiseerd beeld van een James Bond-achtige schurkenclub die, ergens in een bunker verstopt, de wereld probeert over te nemen.
Die Deep State bestaat wel degelijk, maar is het best te definiëren als een erg diverse verzameling van machtige belanghebbende organisaties, instituten en particulieren die het voor elkaar gekregen hebben om de macht van de legitieme staat, inclusief die van het staatshoofd, te overstijgen. Denk daarbij aan losgezongen en autocratisch opererende geheime diensten als de CIA, het ministerie van Justitie, Big Pharma en miljardairsclubs als BlackRock. Al die verschillenden ‘leden’ van de Deep State hebben uiteenlopende belangen, en maar één gemeenschappelijk motief, namelijk het passeren van de beperkende invloed van regulier staatsbestuur, om vervolgens het staatsbestel te gebruiken voor hun eigen zakelijke doeleinden. De macht en invloed van deze Deep State is sinds de moord op Kennedy in 1963 gestaag gegroeid, en heeft sindsdien de positie van de opeenvolgende presidenten in dezelfde mate ondermijnd, met als dieptepunt het presidentschap van de totaal incapabele Biden, waarmee de Deep State een hoogtepunt bereikte.
Maar ook supranationale krachten hebben zich gemengd in het Amerikaanse beleid en de economie. Ook hier lijkt het duidelijk dat Trump de verhoudingen wil herstellen. Een voorbeeld daarvan is het terugtrekken uit de WHO. Deze wereldomvattende organisatie heeft zich in de afgelopen periode ontpopt als een agressieve macht die de overname van nationale soevereiniteit nastreeft, en daarin middels opgedrongen internationale overeenkomsten al belangrijke vorderingen maakte. Omdat deze WHO in veel andere landen nog de steun van regeringen heeft, is het voor Trump lastig om dit gehele instituut onder controle te krijgen, en daarom resteert hem niets anders dan het de rug toe te keren, onder het motto ‘if you can’t beat them, leave them’. In economisch opzicht heeft met name China een flinke invloed binnen de VS verworven, en dat gaat uiteraard ten koste van de soevereiniteit van Amerika, en daarmee van de president ervan. Het lijkt dan ook niet toevallig dat Trump zijn pijlen hierop richt. Met zijn draconische importheffingen plaatst hij het presidentschap weer boven de economische macht van een land als China. Ook zijn belofte de binnenlandse belastingdruk voor het bedrijfsleven drastisch te verlagen, heeft een dergelijk effect. Samen met de importheffingen moet het voor buitenlandse bedrijven aantrekkelijk worden om hun productiefaciliteiten naar de VS te verhuizen, waarmee ze weer onder meer controle van de staat en zijn president komen te vallen.
Volksbelang of persoonlijke macht
Al deze acties lijken in eerste instantie dus bedoeld te zijn om de soevereiniteit van de president te herstellen. In hoeverre Trump dat ook wil laten gelden voor de soevereiniteit van het volk, is nog niet met zekerheid vast te stellen. Het zou zeer wel mogelijk zijn dat zoiets zijn bedoeling is (en dat beweert hij ook), maar het is ook niet onmogelijk dat het zijn belangrijkste intentie is om veel meer persoonlijke macht te vergaren dan tijdens zijn eerste periode, en die macht uiteindelijk ten nadele van het volksbelang in te zetten. Historisch gezien zou hij zeker niet de eerste heerser zijn die een volk om zijn vinger wist te winden, om daarna pas zijn ware aard te laten zien. De vraag is dus of Trump zich momenteel richt op het herstellen van de betekenis van het presidentschap als onderdeel van de legitieme staat (om dat na zijn termijn over te dragen aan zijn opvolger) of dat het vooral om zijn eigen macht draait. Is dit een soort ordeherstellende machtsgreep, of een persoonlijke gooi naar een tirannieke positie? Al dan niet in alliantie met andere machtige spelers?
Veel mensen zijn bijvoorbeeld bezorgd over zijn samenwerking met de topjongens uit de Big-Tech-sector, en zijn belofte om daar $ 500 miljard in te steken voor de ontwikkeling van AI, wordt dan ook met scepsis ontvangen. De prioriteiten van deze tech-reuzen liggen immers niet direct bij de vrijheid en het welbevinden van het gepeupel. Een zorg die onder meer wordt aangewakkerd door de speech van Larry Ellison van Oracle over de ontwikkeling van een mRNA-AI-kankervaccin. Iets waarin Trump zich lijkt te kunnen vinden. Het is interessant om te vernemen wat de visie van zijn beoogde minister van Volksgezondheid, Robert Kennedy jr., hierop zal zijn.
Daarnaast bestaat het vermoeden dat de tech-reuzen al die investeringen zullen gebruiken voor het overnemen van (onder meer) de oude militaire en farmaceutische industrieën, waarmee ze hun greep op de samenleving en de wereld alleen maar verder versterken. Aan de andere kant zal Trump begrijpen dat het onmogelijk is om AI een halt toe te roepen door de tech-bedrijven te kortwieken, en dat de ontwikkelingen dan maar beter onder controle van het staatshoofd (en daarmee de staat) gebracht kunnen worden middels subsidies, die vervolgens gereguleerd kunnen worden. Dergelijke bedragen zijn voor deze grootmachten te aantrekkelijk om zomaar te laten liggen, en dus verleidelijk. Trump begrijpt kennelijk dat verleiding de beste manier is om mensen en organisaties afhankelijk te maken. Ook dit lijkt dus te passen in Trumps ‘shock and awe’-strategie die het presidentiële ambt de positie van hoogste macht moet terugbezorgen.
Verleiden
Hetzelfde lijkt te gelden voor sommige internationale betrekkingen. Enkele maanden geleden gaf Robert Kennedy een korte speech waarin hij glashelder maakte waarom de NAVO steeds uit is op de uitbreiding van het aantal lidstaten. Ieder nieuw lid wordt verplicht om een deel van het bbp uit te geven bij grote Amerikaanse defensie-aannemers, zoals Lockheed en Raytheon, die via Deep State-methodieken de NAVO misbruiken om hun winsten te vergroten. Trump heeft meerdere keren aangegeven dat hij de VS opnieuw een aantrekkelijk voorbeeld voor de wereld wil laten zijn, dus niet langer met geweld afgedwongen. Om de grote spelers binnen het militair-industriële complex mee te krijgen, lijkt hij ze tevreden gesteld te hebben met zijn belofte de bestaande lidstaten flink meer te laten uitgeven, zodat hun inkomsten gewaarborgd blijven. Wel heeft hij hiermee dit onderdeel van de Deep State weer onder zijn controle als president geplaatst, en dat zou dan weer prima passen in het beoogde positieherstel van het presidentschap.
In plaats van recht tegen de belangen van alle grote en machtige spelers in te gaan, lijkt Trump begrepen te hebben dat het handiger is om ze te verleiden, en daarmee afhankelijk te maken. Van buitenaf kan het er daarom op lijken dat hij deze bedenkelijke en verdachte bedrijfstakken en instituten ondersteunt, en dat hij daarmee deel uitmaakt van het kwaad, maar het is ook een noodzakelijke stap om het presidentiële gezag als instituut te herstellen, alvorens een rechtsstatelijk beleid mogelijk is. Welk beleid dat precies zal zijn, kan pas duidelijk worden nadat hij zijn positie als soeverein president van een soeverein land heeft gevestigd, dus dat zal nog enig geduld vergen. Pas dan zal duidelijk worden of het belang van de bevolking daarbij centraal staat, of dat hij (net als zijn voorgangers) uit is op verdere technocratische onderwerping van het volk, ditmaal vermomd als bevrijder.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Trump wil de positie van het presidentschap als hoogste macht in zijn land herstellen, met als gevolg dat het beleid totaal anders moet worden.
- De Deep State is het best te definiëren als een verzameling van machtige belanghebbenden als de CIA, het ministerie van Justitie, Big Pharma en BlackRock, die de macht van de legitieme staat, inclusief die van het staatshoofd, overstijgen.
- De vraag is of Trump nu juist persoonlijke macht aan het vergaren is en die uiteindelijk ten nadele van het volksbelang zal inzetten.
– einde artikel –
Je las een gratis artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
