Margreet Booij
Er zijn slechts vier partijen die deze strijd zullen beslechten: de christendemocraten (CDU/CSU), met 30% in de peilingen, Alternative für Deutschland (AfD) met 22%, de sociaaldemocraten (SPD) met 15% en De Groenen met 13%. De rol van Bündnis Sahra Wagenknecht lijkt met 3% na haar eenjarige bestaan alweer uitgespeeld. Haar wordt o.a. kwalijk genomen dat ze vorig jaar als pas opgerichte partij onmiddellijk elke vorm van samenwerking met de Afd uitsloot, ondanks het feit dat beide partijen de nodige standpunten met elkaar deelden.
Het politieke landschap verhardt en is giftig, met aanvallen vaak onder de gordel, maar vooral ook vertwijfeld en inhoudsloos, getuige de voortdurende negatieve retoriek over de AfD. Toch zou men verwachten dat een besef moet doordringen dat alles wat je aandacht geeft, groeit – positief maar ook negatief. Negatieve reclame is immers ook reclame.
De Duitse politici wisten zich totaal geen raad met het gesprek dat Alice Weidel als AfD-kanselierskandidaat op het platform X voerde met eigenaar Elon Musk. Aanvankelijk trok dat de aandacht van zo’n 200.000 mensen, maar na dreigementen van politici dat ze X zouden verlaten en Musk zouden straffen voor zijn steun aan Weidel, was de belangstelling gewekt. De EU dreigt er zelfs mee de uitslag van de komende verkiezingen ongeldig te zullen verklaren wanneer de AfD de grootste partij wordt. Dit leidde tot enorme ophef en miljoenen mensen waren ineens geïnteresseerd om te zien waar die ophef vandaan kwam. Geen enkele politicus die dreigde X te zullen verlaten heeft dit uiteindelijk daadwerkelijk gedaan, want plotseling realiseerde men zich dat X voor hun eigen verkiezingscampagne wel belangrijk is om potentiële kiezers te kunnen bereiken.
Gemakshalve wordt ook vergeten dat de publieke omroepen € 10 miljard per jaar aan belastinggeld ontvangen om onafhankelijke verslaggeving te doen, maar in de laatste vijfhonderd politieke talkshowrondes werd de AfD slechts tien keer uitgenodigd. Dat hen één keer door Musk een podium geboden werd, wordt dan plotseling door politici en media gezien als ‘inmenging’ in de aanstaande verkiezingen. De Amerikaanse miljardair George Soros doet al decennialang op grote schaal niets anders, door Antifa, Extinction Rebellion en andere ngo’s te sponsoren, maar dat wordt ogenschijnlijk anders geclassificeerd, evenals het ongeldig verklaren van de presidentsverkiezingen in Roemenië in opdracht van EU-commissievoorzitter Ursula von der Leyen.
De angst voor de AfD moet bij de gevestigde partijen groot zijn, getuige de dagelijkse ondoordachte uitlatingen en voorstellen die deze partijen in de media doen, om die vervolgens weer haastig terug te nemen wanneer ze bij het publiek niet goed overkomen. Het begint steeds meer op paniekvoetbal te lijken.
Het begon bij Friedrich Merz (CDU), die per se kanselier wil worden en derhalve flirt met elke politicus die hem kan helpen dit doel te bereiken. Zo zei hij dat het mogelijk is dat Robert Habeck (De Groenen) wederom minister van Economische Zaken wordt als de CDU/CSU de verkiezingen wint.
Om de architect van het Duitse afbraakbeleid dit in het vooruitzicht te stellen is heel riskant en laat zien dat Merz hele andere belangen heeft dan Duitsland en het Duitse volk, namelijk uitsluitend zijn eigen carrière. Söder, de partijleider van zusterpartij CSU, reageerde onmiddellijk dat hij nooit zal gaan regeren met De Groenen, waarna Merz direct terugkrabbelde en liet blijken het allemaal niet zo strikt te nemen.
Hij heeft stiekem punten uit het AfD-programma overgenomen en er CDU/CSU-standpunten van gemaakt, maar zelfs de mainstream-omroepen vragen zich openlijk af hoe en met wie hij dit wil gaan realiseren. De enige partij die hiervoor in aanmerking zou komen is de AfD zelf, en uitgerekend deze partij sluit hij telkens luid en duidelijk buiten middels een cordon sanitaire.
Dat er sprake is van een spagaatpositie en angst voor de AfD is zonneklaar; dit laat ook de reclamespot van de CDU/CSU zien. Deze is voor een groot deel identiek aan die van de AfD van vier jaar geleden. Kennelijk profileert de AfD zich sterk, omdat niet alleen hun partijpunten worden ‘overgenomen’ maar ook hun reclamespotjes. Dit was op social media overal te zien, wat aantoont dat de christendemocraten niet erg creatief zijn qua eigen ideeën.
Merz werkt met de SPD en De Groenen samen om nog vóór de verkiezingen de grondwet te veranderen, wat moet verhinderen dat bij winst rechters uit AfD-gelederen benoemd kunnen gaan worden. Dat wordt nu voor 50% bepaald door de Bondsdag en 50% door de Bondsraad (de vertegenwoordigers van de zestien deelstaten). De wet geeft dan de Bondsraad 100% beslissingsbevoegdheid, wat de benoeming van AfD-rechters aanmerkelijk zal bemoeilijken.
De SPD heeft Scholz verkozen tot kandelierskandidaat, hoewel slechts 15% van de SPD-leden achter hem staat. Dit kan een gevaarlijke keuze blijken te zijn, temeer omdat men bij monde van Nancy Faeser (SPD-minister van Binnenlandse Zaken) uitsluitend met de AfD bezig lijkt te zijn en hoe deze een halt toe te roepen. Niet met argumenten, maar door middel van verregaande beperkingen. Zo kunnen mensen in overheidsdienst binnenkort zonder tussenkomst van de rechter worden ontslagen als blijkt dat ze banden hebben met de AfD, of ermee sympathiseren.
De AfD heeft aangifte tegen Faeser gedaan wegens discriminatie. De SPD heeft het verder vrijwel alleen over wel of geen extra € 3 miljard voor Oekraïne. Scholz blijft ertegen, maar er wordt nauwelijks meer naar hem geluisterd en in militaire kringen schijnen toch Taurus-raketten (waar Scholz tegen was) in gereedheid te worden gebracht voor transport naar Oekraïne, met of zonder goedkeuring van Scholz.
Habeck heeft ‘grootse plannen’ met Duitsland. Hij wil mensen die langdurig een werkeloosheidsuitkering ontvangen stimuleren om te gaan werken, met € 1.000 als startpremie, € 150 per maand bij aanvang van een cursus, € 1.000 voor het succesvol afronden van deelexamens en € 1.500 bij het behalen van een diploma. Een grotere schoffering van de miljoenen hardwerkenden is nauwelijks denkbaar.
In Habecks overtuiging gaat 40% van de zwevende kiezers grotendeels op hem stemmen, terwijl de ‘groene energietransitie’ steeds meer sporen achterlaat. In Zuidwest-Duitsland zijn de burgers opgeroepen om ’s morgens vóór 11 uur geen huishoudelijke apparaten te gebruiken, om een ‘energie-infarct’ te voorkomen. In januari was hij bij een zojuist gekapt bos waar windturbines geplaatst gaan worden. Op de vraag wat hij van de troosteloze aanblik vond, was zijn antwoord: “Dit bos was al dood door de extreem hoge temperaturen en dito droogte. Dus een goede actie wat mij betreft.” Aan hoogmoed ontbreekt het hem niet, maar zijn hoogmoed zou zomaar voor de val kunnen komen. Hij heeft zijn portret laten projecteren op de ‘Overwinningspoort’ in München. De actie was van korte duur, maar de reacties waren desastreus. Iedereen was woedend: politiek, burgers en het stadsbestuur van München.
Oostenrijkse en Zwitserse bedrijven beginnen nu ook in het kielzog van de Duitse malaise het toenemende aantal faillissementen te voelen en het einde is nog niet in zicht, want Duitsland toont geen enkel herstel van de economie. De batterijfabriek Northvolt is ondanks € 600 miljoen subsidie alsnog failliet gegaan en Intel heeft de plannen om in Maagdenburg een chipfabriek te bouwen, afgezegd. Habeck reageerde met de stoïcijnse opmerking dat “bij alle successen die wij boeken, wij ons met een teleurstelling niet uit het veld laten slaan”.
Weidel van de AfD waarschuwt ook. Niet voor andere partijen, maar voor hyperinflatie, een verbod op het bezit van edelmetalen waar de EU aan werkt, een register waar alle bezittingen van EU-burgers in vermeld moeten staan, en strenge censuur. Kortom, haar bezorgdheid geldt vooral de steeds verdergaande inperkingen van burgerrechten. Derhalve wil de AfD bindende referenda: uit de EU, een kleinere overheid, een einde aan de sancties ten aanzien van Rusland, minder regels en bureaucratie, en een einde aan de geldverslindende oorlog in Oekraïne.
Dit is slechts een kleine greep uit de vele plannen van de partij, die de burgers aantrekkelijk zouden kunnen vinden. De andere partijen doen er alles aan om de AfD vleugellam te maken, of zelfs uit te schakelen, maar uiteindelijk zal toch de kiezer van een zeer gehavende democratie deels gaan bepalen welke route zij willen dat er gevolgd gaat worden.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Bündnis Sahra Wagenknecht lijkt na haar eenjarige bestaan alweer uitgespeeld.
- De EU dreigt de uitslag van de komende verkiezingen ongeldig te zullen verklaren wanneer de AfD de grootste partij wordt en dit trok ineens de aandacht van miljoenen mensen.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
