Democratie als zoethouder

Dat dit ook in Nederland al enige tijd de praktijk is, werd bewezen door een uitleg die een PVV-minister aan de Kamer gaf over het dilemma waar zij mee zat. Als Kamerlid had zij bepaalde ideeën over de toekomst van Nederland, maar na aanstelling als minister werd haar op het hart gedrukt dat zij gewoon ‘opdrachten’ van hogerhand moest gaan uitvoeren. Meerdere keren noemde zij de NCTV en de NAVO als bronnen van die opdrachten, die gezien worden als de Nederlandse ‘Deep State’. Aangezien de NCTV nauwe banden heeft met de NAVO en de NAVO weer ondergeschikt is aan de Amerikaanse geheime diensten die onderdeel zijn van de Deep State aldaar, is voor degenen die kritisch staan tegenover het democratische gehalte van de Nederlandse overheid, duidelijk dat wij feitelijk door de VS worden bestuurd.

‘Ongewenste’ kanten van democratie
In het afgelopen jaar hebben in meerdere formeel democratische landen verkiezingen plaatsgevonden. Op geopolitiek gebied was de verkiezing van de volgende Amerikaanse president daarvan de belangrijkste. Zolang de VS – met meer dan achthonderd militaire bases wereldwijd en wurgcontracten met vele landen – nog een dominerende rol in de wereld speelt, maakt het nogal wat uit wie er de komende geplande vier jaar in het Witte Huis de scepter gaat zwaaien. Een overtuigende meerderheid van de kiesgerechtigde Amerikanen koos voor een andere koers en niet voor de opvolger van Joe Biden. De plannen die Kamala Harris voor de VS in het vooruitzicht stelde bleken geen kans te maken tegenover de revolutionaire veranderingen die Donald Trump aan de kiezers voorlegde, gevat in de leuzen: MAGA, Make Amerika Great Again en MAHA, Make Amerika Healthy Again. De vreugde onder de Trump-aanhang is vanzelfsprekend groot, maar uit de soms hysterische reacties van de verliezende (Democratische) kant, blijkt dat democratie voor deze groep dan even niet de meest ideale staatsvorm is.

Ook in de voormalige Sovjetrepublieken Roemenië, Moldavië en Georgië vonden dit jaar volgens het democratische idee verkiezingen plaats. Voor de zittende machthebbers, die over het algemeen westersgeoriënteerd zijn, vielen die nogal ongewenst uit; uit de uitkomsten bleek dat een meerderheid (of bijna meerderheid) van de kiezers een koers voorstond wég van het Westen. Weg van het Westen staat in deze landen meestal gelijk aan banden aanhouden met Rusland. Dit riep direct de verdenking op dat er Russische beïnvloeding moet zijn geweest. In Roemenië won onverwacht de als ‘ultrarechts’ bestempelde Călin Georgescu, die zich kritisch heeft uitgelaten over de EU en de NAVO en sympathie uitte voor Poetin. De verontwaardiging bij de zittende bestuurders was zó groot, dat het Roemeense hooggerechtshof de verkiezingen ongeldig verklaarde en nieuwe verkiezingen eiste. Ook in Moldavië vonden eind dit jaar verkiezingen plaats en hoewel het prowesterse blok nipt won, werd ook hier van Russische inmenging gesproken.

Het Georgische volk stemde overtuigend op de partij Georgische Droom, die kritisch staat tegenover de EU en de NAVO en pro-Russisch is. De uitslag werd door de verliezende kant niet geaccepteerd, met de suggestie dat ook hier de Russen invloed hadden uitgeoefend op het verkiezingsproces. Dit leidde tot demonstraties, die kenmerken beginnen te vertonen van een ‘kleurenrevolutie’. Dus ook hier is democratie oké, maar alleen als daar een prowesterse uitslag uitkomt.

Dichterbij, in Europa, blijkt ook dat democratie alleen de ideale bestuursvorm is wanneer aan de verwachtingen van de zittende machthebbers – die zich kenmerken door slaafsheid aan de VS en hysterische vijandigheid jegens Rusland – wordt tegemoetgekomen. Dit blijkt wel uit de oorlog die via de gecontroleerde media in Europa, vooral in Duitsland en Frankrijk, gaande is tegen de groei van oppositiepartijen. Aanvankelijk werden deze dwarse partijen ‘populistisch’ genoemd, maar inmiddels worden ze consequent als ‘ultra’- of ‘extreem’rechts bestempeld. De angst voor een verschuiving naar ‘rechts’ gaat zelfs zó ver dat er plannen klaarliggen om via wetgeving dit soort oppositie te verbieden. Wat neerkomt op het de nek omdraaien van democratie, met pure minachting voor de grote groep mensen die aan verandering toe zijn. De details hierover vindt u in het artikel over de ‘Europese zelfvernietiging’ in dit nummer.

Nederlandse schijndemocratie
Nog dichterbij, in ons eigen Nederland, blijkt democratie ondergeschikt aan belangen die buiten ons land liggen. Bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen, in november 2023, werd duidelijk dat een meerderheid van de kiezers een heel andere koers wilde dan die in de vijftien jaar onder premier Mark Rutte was gevolgd. Voor een deel via strategische stemmen, koos een groot deel van de kiesgerechtigden voor een ruk naar rechts, waarmee de PVV de grootste werd. De vreugde van de mensen die het Rutte-beleid zat waren, duurde echter niet lang. Om te beginnen bleek het onmogelijk om de leider van de winnende en grootste partij, Geert Wilders, premier te maken, vanwege zijn houding tegenover de islam, die problemen zou gaan opleveren voor de banden die Nederland heeft met islamitische landen. Nadat een volgens velen geschikte kandidaat voor het premierschap zich wegens een integriteitskwestie terugtrok, werd het voormalige hoofd van een paar Nederlandse geheime diensten aangesteld om het werk van Rutte voort te zetten.