Engelse beïnvloeding van de Amerikaanse verkiezingen

Premier Starmer heeft, gezien de mogelijke politieke gevolgen, de aantijgingen logischerwijs ontkend. Recent naar buiten gekomen stukken laten echter zien dat de Engelse bemoeienis veel verder gaat dan het sponsoren van ‘vrijwilligers’. De spin in het web is Starmers stafchef Morgan McSweeney en het door hem opgerichte Center for Countering Digital Hate (CCDH).

Center for Countering Digital Hate
Het in 2018 opgerichte CCDH is een Engelse ngo, die naar eigen zeggen is opgericht om mensenrechten en burgerlijke vrijheden online te beschermen. Uitgangspunt is dat socialemediabedrijven door online verspreiding van haat en desinformatie bijdragen aan de ondermijning van fundamentele mensenrechten en burgerlijke vrijheden. CCDH’s aanpak is erop gericht om socialemediabedrijven verantwoordelijk te houden voor hun zakelijke keuzes, door hun mislukkingen te benadrukken, het publiek te onderwijzen, verandering in de werkwijze van platforms te bewerkstelligen en veranderingen in wetgeving te bepleiten. Behalve in Engeland, houdt het CCDH sinds 2021 ook kantoor in Washington DC.

Het CCDH is een typisch voorbeeld van een ngo die onder de noemer van het beschermen van mensenrechten politieke doeleinden nastreeft die haaks staan op wat naar eigen zeggen wordt beoogd. Het is een activistische antidesinformatie-bondgenoot van Kier Starmers Labour Party. Het is tevens een spreekbuis van Labour Together, de neoliberale denktank van de Labour Partij. Saillant detail is dat zowel Labour Together als het CCDH door Morgan McSweeney zijn opgericht.

De recent tot Starmers stafchef gepromoveerde McSweeney is een rijzende ster, die na een soort van paleisrevolutie de positie van oudgediende Sue Gray heeft overgenomen. Behalve het bewerkstelligen van een draai naar rechts binnen Labour, wordt McSweeney geroemd vanwege zijn meesterschap in fondsenwerving en het buiten de boeken houden daarvan. Naar verluidt is het hem in de afgelopen twee jaar gelukt een groot aantal nieuwe rijke donoren te werven. Onderzoek van The Telegraph eerder dit jaar bracht aan het licht dat tijdens McSweeney’s ambtstermijn bij Labour Together men £ 700.000 aan campagnedonaties van miljonair-durfkapitalisten en zakenlieden heeft verzuimd te registreren.

Lastermanipulaties in Engeland
Het CCDH heeft een belangrijke rol gespeeld bij de verkiezingsoverwinning van Labour, met Starmer aan het roer. De door Starmer en Labour Together gevolgde strategie leunde zwaar op de agressieve pogingen van het CCDH om de aanwezigheid van rivalen ter linker- en rechterzijde op sociale media te blokkeren. Dit werd gedaan door hen te beschuldigen van onverdraagzaamheid, het verspreiden van desinformatie en andere wandaden. Zoals gerapporteerd in de online nieuws-sites Tablet en Racket was een van CCDH’s successen het tot zwijgen brengen van Starmers critici ter linkerzijde, via het bewerkstelligen van boycots van adverteerders voor nieuwssites. Een van de slachtoffers was het linkse Canary, dat op grond van pro-Palestijnse standpunten volstrekt ten onrechte werd beschuldigd van antisemitisme. Canary had zo’n 8,5 miljoen hits per maand, evenveel als The Guardian. Zowel Canary als de The Guardian stonden de opkomst van Starmer in de weg, omdat deze de voornaamste bronnen van informatie waren voor de aanhangers van Starmers voorganger, Jeremy Corbyn. De lastercampagne tegen Canary was een belangrijke reden voor zijn aftreden.

Veronderstelde Engelse succesformule uitgerold in Amerika
De afgelopen twee maanden hebben onder andere The Washington Post en Politico een serie artikelen gepubliceerd over Britse adviseurs van Labour Together die de noodlijdende Harris/Walz-campagne moeten zien te redden. De samenwerking tussen de Democraten en Labour bestaat al veel langer en tot voor kort dacht men vooral in Engeland iets van de Amerikanen te kunnen leren. In dit geval zijn echter de rollen omgedraaid en is de gedachte dat ‘meesterbrein’ McSweeney voor Harris/Walz hetzelfde kan doen als wat hij voor Starmer heeft gedaan. Hierbij is een denkfout in het spel, omdat Starmers overwinning op de Conservatieven ook andere oorzaken heeft gehad – zoals de opkomst bij de verkiezingen die lager was dan ooit, de uiterst zwakke positie van de Conservatieven, en het indirecte kiesstelsel, waardoor Labour met een minimum aan stemmen toch met de volle winst aan de haal kon gaan.

Desondanks is men vanuit de Amerikaanse vestiging van het CCDH in Washington al een tijd aan de gang om de in Engeland toegepaste methoden ook in de Verenigde Staten toe te passen, door middel van lobbyen en lastercampagnes tegen nieuwskanalen en publieke figuren.

De Starmer-regering is bang dat die bij een overwinning van Trump zal worden geïsoleerd.

In de Britse media wordt het uitzenden van medewerkers van de Labour Partij naar de Verenigde Staten afgeschilderd als een poging om de Amerikaanse oorlogsmachine nauw verbonden te houden met Israël en Oekraïne, en miljarden Amerikaanse defensiedollars in die richting te laten stromen. Dit zijn echter slechts de zichtbare delen van de Britse invasie.

Starmers lobbywerk voor oppositievernietiging
Het CCDH belegde vergaderingen met federale wetgevers, met als doel de oprichting van een ‘onafhankelijke digitale regulator’, die in geval van het verspreiden van ‘schadelijke content’ moet kunnen ingrijpen. Het bevordert hierbij haar eigen ‘STAR’-raamwerk, dat veel overeenkomsten vertoont met de Europese Digital Services Act en de nog strengere Britse Online Safety Act. Bij de laatste is de Britse nationale mediaregulator Ofcom belast met het uitschrijven van boetes voor zogenaamde ‘niet-coöperatieve’ platforms. Op basis van de Online Safety Act konden Starmer en Ofcom in de nasleep van de rellen van deze zomer bijvoorbeeld Elon Musk bedreigen met ‘krachtige maatregelen’. Dit naar aanleiding van de bewering dat de rellen werden aangewakkerd via door Musks X verspreide desinformatie.

Wat betreft lastercampagnes heeft men al getracht om rechts georiënteerde nieuwssites onderuit te halen. Zo werd in samenwerking met Google de nieuwssite Zero Hedge aangepakt, naar aanleiding van commentaar op gekleurde verslaggeving inzake Black Lives Matter-rellen. Hetzelfde lot trof het online magazine The Federalist. Hierbij werd samengewerkt met NBC News. Het doel is steeds het blokkeren van reclame-inkomsten op basis van valse beschuldigingen – in dit geval racisme. Men heeft dit ook geprobeerd met de artikelensite Substack, maar dan rond het verspreiden van desinformatie ten aanzien van vaccinaties. Hierbij werd gepoogd auteurs te censureren. Substack heeft deze aanval echter succesvol weten af te slaan.

De aanval op Twitter/X en Trump
Elon Musks X en diens openlijke steun voor Donald Trump zijn het CCDH duidelijk een doorn in het oog. Uit gelekte stukken blijkt dat het vernietigen van Musks Twitter dit jaar de hoogste prioriteit heeft. Het CCDH kwam eerder al naar voren in de door Musk vrijgegeven Twitter Files. Dit betrof een brief van de openbaar aanklager aan Twitter met het verzoek om de zogenaamde ‘Disinformation Dozen’ van het platform te verbannen, vanwege Covid-gerelateerde content. Onder deze groep bevond zich ook Robert F. Kennedy jr., die zich bij team Trump heeft aangesloten. Het CCDH in Washington doet er nog steeds alles aan om Trump, als tegenstander van de Harris/Walz-campagne, de toegang tot sociale media te ontnemen. Hierbij richt men de pijlen specifiek op de reclame-inkomsten van X.

Ook voor de IRS (federale belastingdienst) is het inmiddels duidelijk geworden dat het CCDH zich bezighoudt met lobbyactiviteiten. Dit is op zich niet verboden, maar dan dient men zich wel te houden aan de financiële spelregels. In 2021 heeft het CCDH getracht in de Verenigde Staten een belastingvrije status te verkrijgen, door te beweren een in het VK geregistreerde liefdadigheidsinstelling te zijn. Waar het nu naar uitziet is dat hierbij valse informatie aan de IRS is verstrekt. Ook politieke gevolgen zullen niet uitblijven. In het geval dat Trump de verkiezingen wint, is het duidelijk dat de betrekkingen tussen de Amerikaanse en Britse regeringen zullen verslechteren, met als mogelijk gevolg de zo gevreesde Britse isolatie, waarbij Engeland geen rol meer speelt in de Amerikaanse geopolitiek.