Nederland ingezet als proeftuin voor fase-III-onderzoek

De uitrol van de injecties blijkt in realiteit een late-stage clinical trial (Phase III) te zijn geweest. Dit blijkt uit het advies vanuit het ministerie van Volksgezondheid dat tijdens het onderzoek van Woo-documenten boven tafel is gekomen. Uit andere Woo-documenten blijkt dat premier Rutte kort na het uitroepen van de pandemie door farmaceut Janssen persoonlijk benaderd is om hun ‘vaccin’ versneld ter beschikking te krijgen, vanwege zijn “leiderschap in het agenderen, entameren en opvolgen van verschillende EU-aspecten die zeer belangrijk zijn om in Europa succesvol te kunnen zijn”. Nederland werd daarmee gezien als breekijzer om de injecties uit te kunnen rollen over geheel Europa.

De Nederlandse bevolking als geheel, maar in het bijzonder de zorgmedewerkers en “belangrijke subpopulaties zoals kwetsbare ouderen” werden ingezet als testobjecten met als doekje voor het bloeden het argument dat zij daardoor “mogelijk al beschermd worden”. Het kabinet had inmiddels besloten om via de ‘Rode-Loperstrategie’ een klinische test in Nederland uit te voeren waarbij farmaceuten gebruik konden maken van de testresultaten. Als voordelen van het uitvoeren van de test in Nederland werden genoemd dat er op basis van eigen data later een keuze gemaakt kon worden tussen verschillende ‘vaccins’, maar ook dat er afspraken met farmaceuten gemaakt konden worden over belangrijke zaken zoals aansprakelijkheid. Farmaceut Janssen drong ondertussen echter bij Rutte aan op een ‘tijdelijke uitsluiting productaansprakelijkheid’. De realiteit is dat politici een test op de Nederlandse bevolking hebben laten uitvoeren door farmaceuten die niet ter verantwoording kunnen worden geroepen. Dat alles zonder de bevolking daarover in te lichten, de injecties werden immers ‘veilig en effectief’ genoemd.

Veiligheidsbewaking Covid-injecties zwaar onder de maat

Tijdens een overleg tussen het ministerie van VWS, Lareb, RIVM en het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) bleek eind april 2021 dat het Lareb de hoge werkdruk door de grote hoeveelheid gemelde bijwerkingen niet aankon. De piek bedroeg destijds al 1.500 meldingen per dag en de verwachting was dat dit aantal zou gaan stijgen bij het opschalen van het aantal injecties. Het resultaat was dat ernstige bijwerkingen niet goed verwerkt zijn door Lareb; onderzoeker Wouter Aukema schat dat twee van de drie ernstige bijwerkingen ongezien door het Lareb zijn doorgegeven aan het Europese bijwerkingenarchief (EMA). Terwijl er getest werd op de Nederlandse bevolking, werden gemelde ernstige bijwerkingen niet goed verwerkt. In plaats van de alarmerende veiligheidssignalen op te pakken en direct de injectiecampagnes stop te zetten, deed men alsof de ernstige bijwerkingen zich niet voordeden en ging men gewoon door met injecteren.

Overheidscensuur via derde partijen

De overheid schakelde ‘desinformatieteams’ en journalisten in om te zorgen dat (medische) dissidenten gemarginaliseerd werden in de (sociale) media. Dit blijkt uit Woo-documenten waarin Hugo de Jonge geadviseerd wordt om het ‘debunken van nepnieuws’ over te laten aan het desinformatieteam dat samenwerkte met bedrijven als Facebook en Google. Kundige kritische medici werden bestookt door een leger aan “spelers die zonder het overheidslogo via de achterkant deze informatie ontkrachten”. Oftewel zij werden in de rug aangevallen door de overheid die pretendeerde er niets mee te maken te hebben.

Hetzelfde mechanisme blijkt te zijn toegepast toen Peter Borger direct aan het begin op wetenschappelijke wijze geprobeerd heeft om een publicatie over de PCR-test ingetrokken te krijgen om te voorkomen dat deze frauduleuze test gebruikt zou gaan worden om wereldwijde paniek te creëren. Marion Koopmans, een kopstuk in het wereldwijde PCR-testbedrog, heeft de medisch redacteur van het Reformatorisch Dagblad ingeschakeld om een artikel over Borger te plaatsen, waarnaar Koopmans vervolgens kon refereren. Borger was niet ingelicht dat zijn interview gebruikt zou gaan worden voor een artikel over ‘coronacomplotten’ en eiste excuses en een rectificatie toen hij daarachter kwam. In een e-mail aan Koopmans werd gemeld dat excuses aangeboden waren, maar dat de rectificatie er niet zou komen. Het eindresultaat is dat de wetenschappelijk onderbouwde kritiek van Borger gepresenteerd werd als ‘coronacomplot’ en dat de lezers er geen enkele weet van hadden dat op de achtergrond excuses waren aangeboden.

Daarnaast staat zwart-op-wit dat de Volkskrant ingeschakeld werd om artikelen te publiceren die het overheidsbeleid verdedigden, en waarmee critici de mond gesnoerd dienden te worden. Inmiddels hebben zeer veel mensen heel goed door dat bij de Volkskrant iemand zich gewillig voor het karretje liet spannen om “artikelen in de Volkskrant te pluggen”. Dit soort opmerkelijke uitspraken zijn gemeengoed bij de overheid die in het geheim kan opereren – totdat jaren later de Woo-documenten vrijgegeven moeten worden.