Electorale zelfmoord in het Verenigd Koninkrijk

Nog geen maand na het aantreden van de nieuwe Labour-regering vond een incident plaats dat aanleiding werd voor felle demonstraties en rellen. Eind juli werden drie jonge meisjes tijdens een dansles door een zeventienjarige jongen van Rwandese afkomst doodgestoken. Vrijwel onmiddellijk na de steekpartij gingen duizenden mensen de straat op, uit protest tegen het geweld en uit frustratie tegen het uitblijven van maatregelen tegen de aanhoudende massa-immigratie. Al snel kwamen tegendemonstraties op gang, van de zijde van zogeheten antifascistische, antiracistische en pro-islamgroepen. Met een golf aan vechtpartijen en vernielingen ging het er fel aan toe. Premier Starmer koos ervoor om olie op het vuur te gooien door de demonstranten die zich tegen het overheidsbeleid keren, weg te zetten als islamofoob en far right thugs (extreemrechtse schurken).

Onderdeel van het verkiezingsprogramma van Labour was nu juist het terugdringen van steekpartijen en hard aanpakken van geweld tegen vrouwen en meisjes. Om de illegale massa-immigratie een halt toe te roepen, had de vorige regering bedacht om illegale immigranten naar Rwanda te verschepen, om daar de procedure en het besluit omtrent hun asielaanvraag af te wachten. Een ‘tijdelijk’ verblijf in Rwanda zou Groot-Brittannië voor illegale immigranten minder aantrekkelijk moeten maken. Ondanks zijn verkiezingsbelofte werd bij de eerste persconferentie van premier Starmer direct een streep door dit plan gezet (een plan dat overigens tractie begint te krijgen bij andere Europese landen, waaronder Duitsland).

Steekpartij aanleiding voor repressie en censuur

De steekpartij was een mooie aanleiding voor het nemen van drastische maatregelen in de vorm van repressie en censuur, geheel conform de verkiezingsbelofte om asociaal gedrag hard aan te pakken. De wijze waarop hier invulling aan wordt gegeven, is veel Engelsen echter in het verkeerde keelgat geschoten. Het heeft Keir Starmer binnen een maand na zijn aantreden de bijnaam Two-Tier Keir opgeleverd, vrij vertaald: met-twee-maten-meter. Dit naar aanleiding van het huidige tweeledige rechtssysteem, waarin autochtone Engelsen veel harder worden gestraft dan mensen met een buitenlandse achtergrond.

Zo kan het plaatsen van een bericht op sociale media tegen het regeringsbeleid, of hatespeech, thans leiden tot vele maanden – zo niet jaren – gevangenisstraf. Speciaal hiervoor opgerichte taskforces houden zich bezig met opsporing. Agenten gaan van deur tot deur om mensen aan te houden. Bij de jacht op demonstranten wordt onder meer gebruikgemaakt van door de BBC verstrekte camerabeelden. In tegenstelling tot de verkiezingsbelofte wordt in het geval van allochtone personen het verkrachten en aanzetten van kinderen tot prostitutie afgedaan met een taakstraf. Deze tweeledigheid is ook zichtbaar bij het optreden van de politie tijdens demonstraties en rellen. Tijdens een demonstratie op een toeter blazen, of tegen een politiehond schreeuwen, heeft al geleid tot genoemde buitenproportionele gevangenisstraffen. Gewapende demonstranten van pro-moslimzijde werden daarentegen door de politie geadviseerd om de wapens in de moskee achter te laten.

Anti-blank Public Order Act

Wat verder bijdraagt aan de polarisatie en onvrede is dat honderden veroordeelde criminelen vervroegd worden vrijgelaten om ruimte te maken voor diegenen die zich onwelgevallig hebben uitgelaten tegen het regeringsbeleid. Als reden wordt opgegeven dat men niet anders kan, omdat de gevangenissen in Groot-Brittannië overvol zitten. De rechterlijke macht staat pal achter het regeringsbeleid. Dit op basis van de Public Order Act van 1986 en de opgedane kennis uit de HELP-cursus van de Raad van Europa over het bestrijden van ‘haatzaaiende uitlatingen’. Deze cursus stigmatiseert uitingen van blanken als een fundamenteel gevaar voor minderheidsgroepen overal ter wereld. De Public Order Act, ooit in het leven geroepen om de politie meer mogelijkheden te geven bij het optreden tegen demonstraties en rellen, maakt met de aanvullingen uit 2023 nagenoeg een einde aan het demonstratierecht.

Wie zich verdiept in Keir Starmer stuit al snel op een pamflet of visiedocument getiteld The Road Ahead uit 2021, gepubliceerd door de Fabian Society. Dit dertig pagina’s tellende stuk kan worden gezien als een kapstok voor het verkiezingsprogramma van zijn Labour-partij. Het staat bol van zaken die net zo makkelijk onder de noemer van Agenda 2030 of de Sustainable Development Goals (SDG’s) kunnen worden geschaard. Het betreft: een focus op vaccinaties, bevorderen van veiligheid zowel voor als achter de voordeur, de noodzaak voor klimaatmaatregelen, anti-nationalisme, instellen van een planeconomie, bevorderen van rassengelijkheid, bevorderen van gezondheid, bevorderen van publiek-private samenwerking, voorkomen van misdaad (precrime), modernisering van het schoolsysteem en beperken van individualisme. Wat slecht rijmt met het bevorderen van gezondheid, is dat de regering Starmer zes nieuwe klinieken voor geslachtsverandering gaat openen en per januari 2025 gaat experimenteren met het verstrekken van puberteitsblokkers.

Fabian Society

De uitgever van het pamflet, de Fabian Society, is een interessante politieke gemeenschap, wier leden vele bekende personen telt, zoals ex-premier Tony Blair. Naar aanleiding van de inval in Irak in 2003 wordt Blair door velen nog steeds gezien als oorlogsmisdadiger.

De Fabian Society is een Britse socialistische organisatie die streeft naar een op het marxisme gestoelde wereldregering. In tegenstelling tot Marx gelooft men echter niet in revolutie, maar in een stapsgewijze aanpak. Vele leden van deze organisatie waren betrokken bij de oprichting van de Labour-partij. In de huidige Engelse regering bezetten Fabianen alle sleutelposities: Keir Starmer (premier), Angela Rayner (vicepremier), Anneliese Dodds (minister van Vrouwenrechten en Gelijke Kansen), Lisa Nandy (minister voor Cultuur, Media en Sport), Nick Thomas-Symonds (Financiën en Europese Unie). Het embleem van de Fabian Society is een wolf in schaapskleren, oorspronkelijk bedoeld als herinnering om valse profeten buiten de deur te houden.

Een Fabiaan van het eerste uur was de beroemde toneelschrijver en essayist George Bernard Shaw, die kort voor het begin van de twintigste eeuw de grondbeginselen van de vereniging vastlegde. Veel andere bekende Britse intellectuelen namen deel aan de vele ontmoetingen, lezingen en initiatieven. Shaw was voorstander van bijvoorbeeld gelijke rechten en gelijke beloning van mannen en vrouwen. Hij had echter ook grote sympathie voor het fascisme van Mussolini, het nationaalsocialisme van Hitler en het communisme van Stalin.

Na de Tweede Wereldoorlog werd onder Churchill het zogenaamde Fabian Socialism geïntroduceerd, waarmee de Britse economie tot in de jaren zeventig stagneerde. Engeland stond toen bekend als de ‘zieke man van Europa’. Het nationaliseren van vele bedrijven en bedrijfstakken leidde niet tot de gewenste ideale samenleving, maar tot inefficiëntie en gebrek aan productiviteit. Het maakte de weg vrij voor de economische hervormingen onder Thatcher in de jaren tachtig.

Starmer door velen gezien als slechtste premier in honderd jaar

De filosofische basis van de oude Fabianen is ver te zoeken bij de huidige regering, die vooral uitblinkt in repressie, censuur, inperken van persoonlijke vrijheden en het breken van verkiezingsbeloften. Zo komt er geen rem op de almaar stijgende energieprijzen en wordt de ondersteuningsbijdrage voor energiekosten in de winter voor ouderen geschrapt. Ook zullen de kosten voor levensonderhoud stijgen door het schrappen van toeslagen en belastingvoordelen. Omdat deze maatregelen vooral de minderbedeelden van de samenleving – waaronder veel Labour-stemmers – raken, is de steun voor Starmer en zijn Labour-partij tanende. Starmer wordt door velen gezien als de slechtste premier in honderd jaar en er wordt ook al gespeculeerd dat dit de laatste Labour-regering ooit zal zijn. De vraag is, welke schade deze regering nog zal aanrichten, mede omdat men al te kennen heeft gegeven het parlement te willen omzeilen door maatregelen door te drukken middels Algemene Maatregelen van Bestuur.

Wat vertel ik mijn medemens?

1. De nieuwe Labour-regering komt haar verkiezingsbelofte niet na om steekpartijen terug te dringen en geweld tegen vrouwen en meisjes hard aan te pakken.
2. Autochtone Engelsen worden veel harder gestraft dan mensen met een buitenlandse achtergrond.
3. Het verkiezingsprogramma volgt naadloos Agenda 2030 en de Sustainable Development Goals.