De daarmee te verkrijgen data worden dan vervolgens met behulp van AI verwerkt en geanalyseerd, teneinde de mondiale doestellingen (SDG’s) te verwezenlijken en ‘uitdagingen’ en ‘kansen’ te detecteren. ‘Uitdagingen’ dienen hier te worden begrepen als zaken die extra ingrepen verlangen. ‘Kansen’ gaan over mogelijkheden voor overheden en grote bedrijven; welke hoepel kunnen we nog kleiner maken en waar kan nog meer winst worden behaald. Hoe het ook wordt uitgelegd, het resultaat is een einde aan individuele vrijheid. Zo wordt gesteld dat men streeft naar een toename van 50% van de beschikbare gegevens ten behoeve van het monitoren van de voortgang op de SDG’s, uitgesplitst naar inkomen, geslacht, leeftijd, etniciteit, migratiestatus, handicap, geografische locatie en andere kenmerken die gegeven de nationale context relevant zijn. Nationaal dient hier te worden gelezen als geografisch bepaald door de VN. Daarmee is er geen sprake meer van de natiestaat.

Een deel van de informatievoorziening en -beheersing dient te gaan worden verzorgd door het bankwezen. Men wenst daartoe het financiële systeem te hervormen. Dit moet gebruikt gaan worden voor het verwezenlijken van klimaatdoelstellingen en het uitbannen van terrorisme. Verder moet er meer grip komen op wat wordt geproduceerd en geconsumeerd. Dit is een diepe wensdroom van voorstanders van een (marxistische) planeconomie, waarbij alle productiefactoren in handen zijn van de staat. Eerdere mislukkingen op dit gebied worden toegedicht aan menselijk falen dat schaarste en verspilling veroorzaakt. Schaarste uit zich in armoede en honger. Verspilling is het gevolg van ontijdige productie en het produceren van de verkeerde dingen. Blijkbaar denkt men de efficiëntie van de vrijemarkteconomie te kunnen overtreffen middels AI. Geautomatiseerd of niet, de verstikkende bureaucratie zal er niet minder van worden.

Alle maatregelen clichés

Eveneens clichés in termen van maatregelen, zijn die in het kader van het bestrijden van mis- en desinformatie en het ‘herstellen’ van vertrouwen in overheid en wetenschap. Ofwel het uitbannen van commentaar op overheidsbeleid, het bevorderen van censuur, en het buiten de deur houden van vondsten die de zgn. wetenschappelijke consensus geweld aandoen. Alle vormen van geweld en hate speech moeten worden gemeten, gemonitord en aangepakt. Hoe dat in zijn werk gaat, kan men thans zien in het Verenigd Koninkrijk, waar commentaar op het immigratiebeleid op sociale media al leidt tot bizarre gevangenisstraffen. Met betrekking tot de wetenschap dient een komend Scientific Advisory Board, die gaat bepalen waaraan wetenschap en technologie dienen bij te dragen. Met betrekking tot technologie wil men maatregelen nemen ter bescherming van intellectueel eigendom. Tegelijkertijd wil men echter ook controle op de verspreiding en overdracht hiervan.

En zo stapelen de inperkingen en clichés zich op tot een beeld van een streven naar indoctrinatie van de jeugd, rantsoenering van water en voedsel, onteigening van grond, het afschaffen van het traditionele boerenbedrijf, belastingverhogingen, versteviging van het geweldsmonopolie van de overheid en het voortduren van massa-immigratie. Als klap op de vuurpijl wordt niet alleen de aarde in ogenschouw genomen; met het Committee on the Peaceful Uses of Outer Space breidt men de aandacht zelfs uit naar het heelal.