We zien hier de kwalijke rol van de overheid, die het belang van grote corporaties boven het belang van de bevolking schaart. Ondanks deze alleszeggende actie van de overheid toont dit de beschikbaarheid aan van mechanismes om de farmaceutische industrie – ondanks een saboterende overheid – aan te pakken. Het hooggerechtshof heeft geoordeeld dat de overheid het recht heeft om te seponeren, zolang het kan aantonen dat dit in het belang van de samenleving gebeurt. Het in bescherming nemen van misdadige farmaceuten die de overheid hebben opgelicht is uiteraard allesbehalve in het belang van de samenleving. Hiermee is deze zaak nog lang niet ten einde en het voorbeeld kan door anderen gevolgd worden.

Aanklagen wegens oplichterij door levering gebrekkig product

Een ander indirect mechanisme om de farmaceutische industrie aan te klagen dient zich wellicht aan als gevolg van de onderzoeken naar bijwerkingen, die afhankelijk zijn van productieseries (‘batches’). Veel mensen stellen de logische vraag dat als de injecties inderdaad zo gevaarlijk en schadelijk zijn, waarom dan niet iederéén daar grote schade van heeft ondervonden. De verklaring hiervoor valt af te leiden uit onderzoeken die uitgevoerd zijn in kleinere landen, waar de overheid wel de informatie over de injecties heeft vrijgegeven. Recent is een onderzoek uit Denemarken gepubliceerd, waarin op schrikbarende wijze duidelijk wordt dat er tussen de verschillende productseries enorme verschillen bestaan qua bijwerkingen. Van de geïnjecteerden blijkt 4,2% letterlijk levensgevaarlijke injecties te hebben gekregen, twee derde heeft injecties gekregen die milde bijwerkingen veroorzaakten en een derde heeft geen enkele bijwerking ervaren, alsof zij een zoutoplossing – en daarmee dus een placebo – zouden hebben ontvangen. Uit het onderzoek blijkt dat deze verschillen in ‘bijwerkingen’ te herleiden zijn naar de diverse batches, waarbij de gevaarlijke batches klein van omvang waren, en de batches zonder bijwerkingen zeer groot. Het is aan de fabrikanten om hier een verklaring voor te geven, maar die beweren, zonder onderzoek te hebben gedaan, dat er geen verschillen in productie zijn geweest.

De uitspraak van een topvrouw uit de farmaceutische industrie die uitlegde dat het ‘vaccin’ is te vergelijken met een vliegtuig dat wordt ontwikkeld terwijl ermee wordt gevlogen, doet echter een geheel andere gang van zaken vermoeden, waarbij de vraag rijst of men een medisch experiment op de mensheid uitvoerde zonder de mensheid daarover in te lichten. Dit zou een grove schending van de Code van Neurenberg betekenen, wat weer de deur opent naar tribunalen. Een mogelijke wetenschappelijke verklaring voor het betrekkelijk kleine deel levensgevaarlijke injecties kan een overdosis mRNA zijn, volgens de fabrikanten het ‘werkzame’ deel en in werkelijkheid dus het schadelijke deel. Wat direct wijst op de mogelijkheid dat een derde van de geïnjecteerden een te lage dosis heeft gekregen. Met een te lage dosis van een zogenaamd werkzaam bestanddeel is een product verkocht dat niet voldoet aan wat de fabrikant zegt dat het is, wat weer mogelijkheden biedt om rechtszaken aan te spannen, alleen al om geld terug te eisen. Financiële redenen zijn voor veel mensen nu eenmaal een krachtig motief om in actie te komen.

Die batch-afhankelijke bijwerkingen zijn inmiddels in Denemarken, Zweden en Tsjechië aangetoond. Hieruit valt af te leiden dat deze afhankelijkheid zich structureel heeft voorgedaan. Dit dient wereldwijd in alle openheid en transparantie te worden onderzocht. Het resultaat zal altijd een enorm gezichtsverlies betekenen, voor zowel de injectie-fabrikanten als de overheid. Door het verlenen van de noodgoedkeuring heeft de overheid toegestaan dat fabrikanten zonder overheidscontrole hun product op de markt hebben kunnen brengen. Dit product blijkt ofwel ondeugdelijk, ofwel pure oplichting te zijn. Bij pure oplichting is de Code van Neurenberg overtreden en bij een ondeugdelijk product zou men, wanneer er sprake is van een pandemie, de argeloze burgers die beschermd wilden worden in levensgevaar hebben gebracht. Elk van de uitkomsten toont uiteraard aan dat er geen sprake was van een pandemie.

Overkoepelende overheidspositie invullen

De door de overheid aan de farmaceutische industrie verleende juridische immuniteit is een gevolg van Operation Warp Speed, een ‘interagency partnership’ tussen het Amerikaanse ministerie van Defensie en het ministerie van Health and Human Services (HHS). Deze HHS is de overkoepelende organisatie van de Covid-hoofdrolspelers CDC, FDA, NIH en de NIAID van Anthony Fauci. Anthony Fauci is een absoluut kopstuk in de Covid-misdaad en er is een vuistdik boek over zijn medische misdaden van de afgelopen tientallen jaren uitgebracht met als titel The real Anthony Fauci, in het Nederlands vertaald onder de titel De gevaarlijkste dr. op aarde. Dit boek is van de hand van Robert F. Kennedy jr. die al jaren strijdt tegen misdaden van de farmaceutische industrie – hun kindervaccinatieprogramma in het bijzonder.

Zeer recent heeft Kennedy zich deels teruggetrokken als presidentskandidaat en zich achter Donald Trump geschaard. Trump, die tijdens zijn presidentschap met de Covid-misdaad van Anthony Fauci werd geconfronteerd, heeft Kennedy aangeboden om wanneer hij de verkiezingen zal winnen hem de leiding te geven over de HHS. Kennedy heeft hierop aangekondigd in dat geval de complete gezondheidszorg in de Verenigde Staten grondig te willen gaan hervormen, waarbij alleen maar plaats zal zijn voor artsen met ethisch besef en waarbij alle financiële verstrengeling met de farmaceutische industrie zal worden tenietgedaan. Hierdoor zou de persoon die al zeer lang op de achtergrond een heldhaftig gevecht voert tegen de misdadige farmaceutische industrie de belangrijkste post in handen krijgen om in de gehele Amerikaanse medische wereld essentiële en ingrijpende veranderingen te kunnen gaan doorvoeren. Hiermee zou de spagaatpositie van de overheid verdwijnen en de medische wereld eindelijk weer in dienst van de bevolking kunnen gaan werken.