Het november-verkiezingentumult richting Agenda 2030

Het blijft moeilijk te begrijpen dat Rutte zo lang zijn gang kon gaan met acties in het duister. Bijna overmoedig gaf hij blijk van minachting voor Wilders. Hij wilde zeker niet met hem meeregeren, en die boodschap werd versterkt door de campagne die de VVD voerde. De staatstelevisie vernederde Wilders door hem zoveel mogelijk bij de zogenaamde talkshows buiten beeld te houden. Ook De Volkskrant gaf het valse beeld dat Wilders en zijn PVV niet serieus meetelden. Dit was een voortzetting van twintig jaar uitsluiting van Wilders. Wat jaren terug had Mark Rutte laten weten dat hij ‘het partijtje’ van Wilders tot de grond zou afbreken.

Onderwijl jutte Timmermans de kiezers op met zijn fabel dat een stem op PvdA-GroenLinks de enige wegversperring tegen Wilders zou zijn. Daarmee maakte hij mensen bang. Het spookbeeld van Timmermans als toekomstig premier bracht 700.000 kiezers ertoe hun eerdere voorkeur in te wisselen voor een stem op Wilders, zo heeft opiniepeilspecialist Maurice de Hond vastgesteld. Onder de overstappers waren veel potentiële VVD-stemmers. De PVV klom als een raket in de peilingen. Gevestigde partijen bleven opgesloten in hun eigen ‘bubbel’. Ze waren blind voor de buitenwereld. Zelfreflectie ontbrak. Zo kwam hoogmoed voor de val. Er was veel kritiek op de VVD, maar ook op de PvdA die haar achterban heeft verraden door medewerking aan de klimaatgekte en steunverlening aan ongebreidelde massa-immigratie uit Afrika.

Mocht het door het vastlopen van de plannen alsnog uitlopen op weer nieuwe verkiezingen, dan kan Rutte met gespeelde nederigheid alle begrip tonen voor de kiezersopstand van november 2023. Het zal hem niet veel moeite kosten de schuld te schuiven in de hooggehakte pumps van de half-geletterde Yeşilgöz. Met haar gezwabber in verkiezingstijd heeft ze haar aanzien verspeeld en ze kan snel van het toneel verdwijnen. Na een rommelig jaar kan bij nieuwe verkiezingen de overwinning worden behaald door de VVD, en Timmermans in het zadel geholpen, waarna Rutte vertrekt naar het buitenland als er na het debacle in Oekraïne nog een NAVO of zelfs EU is overgebleven.

Opmerkzame kiezers zouden de internationale rol die Rutte zich had aangemeten met beter opletten hebben moeten doorgronden. Een voortrekkersrol. Hij is het geweest die van Nederland een soort proefterrein had gemaakt voor zaken als de 15-minuten-steden, voedseltransitie, reclame voor geslachtstransitie-mogelijkheden en het steeds moeilijker maken om je eigen geld uit de automaat te halen.

Reeds met de verkiezingen in zicht had hij Klaus Schwab van het WEF op bezoek. Ongehinderd zet hij zijn geheime acties voort. In de kranten verschenen berichten dat Rutte de afgelopen maanden heeft aangewend voor geheim overleg in Brussel met bevriende leiders, onder wie de Franse president Macron. Hun doel is handhaving en uitbreiding van de Europese dictatuur, die doorgeefluik van Agenda 2030 instructies is geworden.

Nog dichterbij de verkiezingen nam Rutte na de actie van Hamas op 7 oktober enkele malen het regeringsvliegtuig voor bezoeken aan het Midden-Oosten. Nog geen drie dagen na het begin van de vijandigheden bleek Netanyahu tijd te kunnen vrijmaken voor een babbel met de leider uit Den Haag. Ongeveer tegelijk kondigde Rutte aan dat hij de heer Abbas, leider van de Palestijnse Autoriteit, naar Nederland zal uitnodigen. Bekend werd dat Duitsland en Canada beide bereid zijn grote aantallen Palestijnen binnen te laten, misschien een half miljoen. Ook Rutte lijkt de poorten wel open te willen zetten.

Vanzelfsprekend werkt Rutte volgaarne mee aan de voorgestelde afschaffing van het vetorecht in de EU, waarover tegelijk met de Nederlandse verkiezingen in Brussel werd gestemd. Het gevolg zal zijn dat de Nederlandse pensioenpotten, geschat op € 1.500 miljard, langs ‘democratische’ weg worden onteigend door de Brusselse machthebbers. Ook zal binnenkort worden besloten over verhoging van de contributie aan de EU. Van de nieuwe Tweede Kamer mag men geen tegenwerking verwachten. De economische levenskracht van het Nederlandse volk verdwijnt, volgens plan van Rutte namens zijn opdrachtgevers. Hij zal de komende herziening van de EU-spelregels niet aangrijpen om het immigratiebeleid te herzien als bij de Deense optie. De Denen hebben toestemming van Brussel om de grenzen grotendeels te sluiten. Zoiets zou de kiezers in Nederland aanspreken, maar zij hebben, door de zwijgende media, geen flauw benul dat deze optie bestaat. Met omvolking als einddoel wil Rutte de massa-immigratie aanjagen, wat hij
ook anders mag beweren. Tegelijkertijd wordt Nederland in lijn met Agenda 2030 gestaag van zijn industriële veerkracht beroofd. Dat begon al voordat iemand over het toekomstdoel onder die naam had gehoord. Enkele jaren geleden wisten partijdige rechters met verwrongen vonnissen de hoofdkantoren van Shell en Unilever uit Nederland te verjagen. Momenteel worden veel kleinere industrieën en de landbouwbedrijven tegengewerkt. De energietransitie levert nieuwe inkomstenbronnen voor handige ondernemers op, maar berokkent nog niet te overziene schade aan traditionele takken van industrie.

Wij weten maar al te goed dat de Nederlandse democratie vermolmd is, en dat verkiezingen in een ander verband dan ter legitimatie van de zittende macht, zinloos zijn. Maar die van 22 november zou men ook kunnen zien als een soort staatsrechtelijke opiniepeiling waarbij een minderheid van onduidelijke omvang het overheidsbeleid gericht op klimaatgekte, woke krankzinnigheid, Oekraïne-steun en andere idioterie, kon verwerpen. Waar zou het Nederlandse electoraat nu nog op kunnen hopen? Binnen de VVD heeft Rutte alle zwaargewichten weggewerkt, en is er niemand zichtbaar die zijn politieke carrière nog zou willen inzetten en riskeren om de oude principes en doelstellingen van deze partij aan het electoraat voor te houden.

Bij de NSC, BBB of PVV ontbreken figuren die als waarachtige volksvertegenwoordigers zouden kunnen functioneren, want om die rol te kunnen vervullen zouden zij luidkeels en bij herhaling zich moeten distantiëren van de makkelijk te achterhalen ‘duurzame’ doelstellingen die het nationale belang op catastrofale manier ondermijnen. Dat initiatief is vooralsnog uitsluitend in handen van de FvD, dat in de Tweede Kamer met drie zetels is overgebleven.