J. Verschoor
ind mei beweerde D66-minster Dijkgraaf dat de desinformatie van ON “problematisch” is. Maar het beoordelen van een omroep is zijn zaak niet. De luidruchtigste vijand van ON is Margo Smit, een vertrouwelinge van Shulamith Juliette Rijxman (D66), die de hoogste baas was van de NPO – tot haar recente overstap naar het Amsterdams stadsbestuur. In 2017 werd Margo Smit benoemd tot ‘ombudsman’ van de NPO. Ze denkt dat ze de omroepen op de vingers mag tikken. Ze onderzocht een VPRO-uitzending, vlak voor de verkiezingen in 2021, waarin Rijxman een dubbelrol speelde door haar onbeschaamde propaganda voor Sigrid Kaag (D66). Een storm van verontwaardiging stak op. Maar Margo, de ombudsman, concludeerde namens de NPO dat er niets mis was.
Vanzelfsprekend beweert Margo dat er bij ON wel van alles mis is. Het is alsof ze vooruitloopt op verwijdering van ON uit het omroepbestel. Margo beweert: “ON heeft de code van de NPO geschonden. ON droeg bij aan verspreiding van onjuiste informatie. Onjuiste informatie wordt niet gecorrigeerd. Feiten en meningen worden niet gescheiden. Journalistieke programma’s bij de publieke omroep zijn geen open podium en de presentator is geen doorgeefluik. Dat is bij omroep ON met regelmaat nu wel zo. De journalistieke code zegt dat informatie betrouwbaar moet zijn en gecheckt moet kunnen worden. Het is passief indien een presentator niet doorvraagt als er onjuiste informatie wordt verspreid”.
In februari 2021 zei iemand bij ON dat klimaat en stikstof niet bestaan als probleem. Margo reageerde: “dat mag hij menen, maar dat moet dan tenminste worden aangeduid als een mening. Het bewijs van klimaatveranderingen is overweldigend”. Hiermee maakt Margo kenbaar dat ze gelooft in de beweringen van het soort ‘wetenschap’ gepredikt door ngo’s als het World Economic Forum. Die beweringen blijken een heilige maatstaf te zijn in haar functie als ombudsman.
Een ombudsman of -vrouw mag geen sancties opleggen. Het creëren van een hetze-sfeer is natuurlijk wél mogelijk, en schept een klimaat voor bestraffing door de NPO en het Commissariaat voor de Omroep, die daartoe bevoegd zijn. Margo doet er nog een schepje bovenop door te beweren dat ON de enige omroep is die nalaat gasten tegen te spreken als ze worden betrapt op onwaarheden.
Doelend op Margo Smit zegt hoogleraar Ewald Engelen: “als dat de criteria zijn, dan voldoen de meeste omroepen niet. Zelden heb ik een journalist horen doorvragen op de bullshit van de traditionele politici.” De rechtsfilosoof Raisa Blommestijn zegt: “de term desinformatie is een politiek wapen. Onwelgevallige informatie wordt als zodanig weggezet om andersdenkenden het woord te ontnemen”. Volgens de journalist Joost Niemöller verdient het de voorkeur de overwegend links-globalistische NPO af te schaffen. Het steekt Margo dat ON zich niet laat inkapselen in het omroepbestel.
Daarmee volgt de ON-voorman Karskens een andere lijn dan die van andere nieuwkomers zoals WNL en PowNed, die beide hun branie snel verloren. WNL is zelfs uitgegroeid tot gewillig platform voor Covid-bedriegers. Het zondagprogramma van WNL is ordinair geslijm met de machthebbers, die nooit worden tegengesproken door Rick Nieman. Iemand met liefde voor de democratie zou erkennen dat tegenspraak ons verder helpt. Zo iemand zou de aanwezigheid van ON toejuichen als bijdrage aan de “pluriformiteit”. Maar dat is precies wat de overheid onder Ruttes leiding wil tegengaan.
Op de achtergrond loert het Commissariaat voor de Media (CvdM). Dit is in Hilversum gevestigd, in een hypermodern kantoor (veel glas en open ruimte). Het is een ZBO (zelfstandig bestuursorgaan), en er werken 41 ambtenaren, die gemiddeld €110.000 per jaar verdienen (jaarverslag 2020). Tot de taken van het CvdM behoort het toezicht op uitvoering van de Mediawet 2008. Dit betekent ook het controleren van de ‘pluriformiteit’. Aangezien niemand precies weet wat hier wordt bedoeld met pluriformiteit, schaatst het CvdM op glad ijs. Voor de toekomst van ON is dit gevaarlijk.
Maar Karskens bijt van zich af. ON heeft bij de leiding van de NPO een klacht ingediend tegen Margo wegens onprofessioneel gedrag, omdat ze haar beschuldigingen tegen ON naar buiten heeft gebracht zonder ON voorafgaand op de hoogte te stellen. Vandaar dat Karskens vraagt Margo’s aanstelling niet te verlengen. Hierover kunnen de chefs van de NPO beslissen, het benoemen en ontslaan van de ombudsman is hun verantwoordelijkheid. Misschien nuttig om in herinnering te brengen dat Margo voorheen werkte als programmamaker bij de KRO. In haar latere loopbaan heeft ze een grote opdracht uitgevoerd voor het Europees Parlement. Ze is vergroeid met de overheidsmacht.
Margo neemt het de ON kwalijk dat deze omroep ook het woord geeft aan mensen die stellen dat de westerse samenleving verandert onder invloed van de toestroom van niet-westerse migranten. Deze mensen spreken van “omvolkingstheorie”. Dat onderwerp is voor D66 en geestverwanten volstrekt taboe; er mag niet over worden gesproken. Karskens kaatst de bal terug. Hij beschouwt Flip Dewinter uit Vlaanderen als een legitieme gast bij ON wanneer de discussie gaat over de negatieve gevolgen van immigratie.
De verwarring die Margo zaait, betreft in essentie de functie van de journalistiek. Wie kan zeggen wat een journalist is? Er zijn veel vormen van journalistiek. Het is een vak dat niet kan worden geleerd. Je moet er aanleg voor hebben, het moet passen in een onderzoekende aard en levensstijl. Elke dag moet de journalist zich opnieuw bekwamen. Vandaar dat de modieuze term “onderzoeksjournalist” een pleonasme, dus dubbel-op-term is. In iedere rechtgeaarde journalist schuilt een onderzoekende geest.
Een journalist is niet de waakhond van de democratie en is dat ook nooit geweest. Hij/zij staat nagenoeg machteloos tegenover de drie dikke zuilen van de democratie (de wetgevende, de rechtsprekende en de uitvoerende macht). Deze drie zuilen laten zich niet wegduwen. Bij de journalistiek ligt dat anders; er is niemand die de rechten en plichten van de journalist kan voorschrijven. Vandaar de verleiding die journalisten vaak voelen om aan te schuiven bij de erkende machten. De NVJ (Nederlandse Vereniging van Journalisten), met 8.000 leden, laat op haar website zien dat zij heeft gekozen voor buigen. Ook na de afgelopen twee jaar staat de NVJ nog steeds pal achter het Covid-‘narratief’ van de machthebbers, alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is.
Het Nederlandse medialandschap is compleet verwoest tijdens twaalf jaren Rutte-bewind. De media hebben zich in die tijd ontwikkeld tot een vijand van de gewone burger. Via de media strooit de regering haar halve waarheden en hele leugens rond. Politici als Rutte en Hugo de Jonge weten dat kletspraat (“je moet je handen stuk wassen”) na honderd keer herhalen door veel mensen wordt geloofd. Toppunt van serviliteit is Pieter Klok, hoofdredacteur van De Volkskrant, die vasthoudt aan een onwrikbaar geloof in de mededelingen van Mark Rutte, Hugo de Jonge en andere virus-potentaten. Zodra het gaat om Covid, loopt hij als een kat om de hete brij heen. Zoiets zou moeten dienen als waarschuwing voor jonge mensen met ambitie. Met hard werken bereik je een topfunctie bij de krant. Vervolgens krijg je een prop in de mond geduwd.
Het dagbladwezen in Nederland is in handen van twee groepen, die zowat alle kranten hebben opgekocht. Dit kartel bestaat uit DPG en Mediahuis, eigendom van twee Vlaamse miljardairs die nauw zijn verbonden met de EU-machthebbers. Kranten die elkaar vroeger beconcurreerden zijn in recente decennia tot dezelfde media-oligarchie gaan behoren. Redacties lopen in de pas en soms nemen ze elkaars berichten over.
Verzwijgen is ook bedrog. Denk aan de onwil van de media om te onderzoeken wie de buitenlandse opdrachtgevers zijn van Rutte. Alsof ze niet willen zien dat er uitgebreide informatie over de heerschappij van de ‘elite’ te vinden is op talloze internetsites. Het tijdig onthullen hiervan had misschien kunnen leiden tot voorkoming van de langdurige lockdowns en de onafzienbare psychische en economische schade die door het kabinet-Rutte – in opdracht van een externe macht – ons land werd toegebracht.
Altijd op de hoogte van het werkelijke nieuws?
Word dan abonnee van Gezond Verstand
Je las een artikel uit Gezond Verstand nummer 44
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via