Van traditionele ordehandhaving naar het nieuwe antiterrorisme (F. van Roozendaal)

it heeft Nederland eerder gekend onder de SS tijdens de Duitse Bezetting. De documenten gaan ervan uit dat het land verdedigd moet worden tegen een spionagedreiging. Ze ademen een sfeer uit van het daarbij misbruiken van de burger, gelijk de NSB-er van destijds, met het motto ‘omzien naar elkaar’. Ze staan bol van taalgebruik hamerend op moreel besef vanuit de patriarchale overheid die voor je denkt, het beter voor je weet en voor je zorgt. Een belangrijk onderdeel is dat ‘ontvangers van desinformatie’ weerbaarder moeten worden. Aansluitend worden via aanduidingen als ‘proactief’ en ‘preventieve voorbereidingen’ nieuwe zwaardere maatregelen aangekondigd. Geloof in de overheid moet de belangrijkste bescherming van die overheid gaan vormen. De bestaande strafbaarheid van spionage vanuit de schending van staats- en bedrijfsgeheimen wordt uitgebreid met mogelijkheden om op te treden tegen spionageactiviteiten waarbij geheel geen sprake is van een schending van (staats- of bedrijfs-) geheimen. Met andere woorden: de overheid krijgt een vrijbrief om alles wat het niet aanstaat als ‘strafbare spionage’ te kwalificeren, terroristisch te verklaren en vervolgens naar eigen willekeur de kritische burger daarmee het leven zuur te maken of uit te schakelen.

Wat dit machtsblok voor de politie betekent is inmiddels zichtbaar op het terrein van de persoonsbeveiliging, zoals benoemd in de tweede voortgangsbrief van 1 november jl. over de versterking van het stelsel bewaken en beveiligen. Onder het mom van “de toenemende druk vanuit met name de georganiseerde misdaad”, kondigt deze brief aan dat de schaarste in capaciteit steeds nijpender wordt. Enerzijds moet de politie de komende tijd vele miljoenen gaan bezuinigen op het reguliere traditionele politiewerk, waarbij anderzijds miljoenen euro’s extra aan de politie wordt toegekend om massale versterking van de beveiliging van bedreigde personen (de ‘angstige’ leden van overheid) te realiseren. Omgeven door een taaldiarree van woorden als proactief, robuuster, versterken en verstevigen, wordt de NCTV als hét gezag nog eens flink benadrukt.

Waarvan ik onder andere uit mijn netwerk van nog in het korps werkende oud-collega’s volop verslag kan doen, is de onmiskenbaar grimmiger wordende werkelijkheid van alledag. Ik ben het Nederlandse politiekorps gaan zien als een grote mammoettanker met een inmiddels toenemend aantal zieke bemanningsleden, welk aantal nog eens cumulatief slinkt door hen die het schip ontevreden of met (vervroegd) pensioen verlaten. Het is een mammoettanker die moeizaam en log varende is over golven van crisis, koersend naar een technocratische New World Order. Bij het politiewerk stijgt de waarneming van schrijnende ellende, zoals toenemende confrontaties met fatale ongelukken, overduidelijk veroorzaakt door de mRNA spuiten. Dat laatste komt steeds dichterbij door plotselinge ernstige ziekte of overlijden van collega’s.