Evelien Nijeboer
et IPCC werd in 1988 opgericht door oliebaron en Rockefeller protegé Maurice Strong. Als ondersecretaris-generaal van de VN organiseerde hij in 1972 de eerste VN-conferentie over ‘Human Environment’, waaruit het UNEP, het VN milieuprogramma, voortkwam. Het IPCC valt onder dit programma en is opgericht met het specifieke doel om de aanname dat door de mens geproduceerde CO2 de Aarde catastrofaal opwarmt, wetenschappelijk te onderbouwen en om te zetten in supranationale beleidsrichtlijnen. Dit denkbeeld paste in de overtuiging van John D. Rockefeller, de grootste oliemagnaat en rijkste Amerikaan van zijn tijd, dat de mens een vernieler is van de Aarde. Zijn Rockefeller foundation heeft zich in het bijzonder bezig gehouden met wat daarbij zou kunnen komen kijken, zoals industriële groei en bevolkingsaanwas. Het IPCC is inmiddels het meest invloedrijke orgaan op klimaatgebied. Maar het is geen wetenschappelijk instituut. Het is een ‘panel’ dat gericht studies verzamelt die haar CO2-vooronderstelling kunnen ondersteunen. Studies over wezenlijke factoren die het klimaat beïnvloeden, en zich bijvoorbeeld richten op veranderende zonneactiviteit, worden door het IPCC uit de selectie weg-gefilterd. Elke vijf jaar publiceert het IPCC drie rapporten, te beginnen met de beleidslijnen die gevolgd moeten worden, met daarna de wetenschappelijke onderbouwing ervan. In 1996 werd het wetenschappelijke IPCC-rapport zelfs veranderd nadat de wetenschappers het hadden afgerond, zo meldde Frederick Seitz, emeritus-president van de Rockefeller University. Alle twijfels over CO2 als oorzaak van klimaatopwarming waren eruit gehaald.
Het creëren van de klimaatstudies die het IPCC van nut zijn, heeft vele miljarden gekost. Er is al jaren véél geld beschikbaar voor universiteiten en onderzoeksinstituten voor geo-fysiologisch onderzoek, mits zij daarbij ook een klein hoofdstuk over de menselijke invloed op het klimaat wilden opnemen. Universiteiten zijn in hoge mate afhankelijk van onderzoekfondsen, en ‘iets met CO2’ erbij doen om deze binnen te loodsen zien zij niet als een doodzonde. Dit heeft echter op zo’n grote schaal plaatsgevonden, dat een volledig vertekend beeld van de werkelijkheid is ontstaan. Wetenschappers die zeggen dat zonneactiviteit de doorslag geeft voor het opwarmen en afkoelen van de Aarde krijgen veel minder fondsen, want op wat de zon doet heeft de mens geen invloed. Volgens de wetenschappers die de fluctuaties van bijvoorbeeld zonnevlekken bestuderen, zijn wij net in een Grand Solar Minimum beland. Een periode van 30 á 40 jaar met sterk verminderde zonneactiviteit.
In eerdere jaren, toen men zich met deze materie bezighield, ging het steeds om een ‘rampzalige afkoeling van de Aarde’. Toen Maurice Strong zijn eerste klimaatconferenties organiseerde, werd gevreesd dat in de olie-industrie weldra een piek zou worden bereikt (‘peak oil’) waarna de productie zou afemen. De olie industriëlen wilden ten alle koste controle houden op alternatieve energievoorziening, en de winsten die daarbij gemaakt kunnen worden. Voordat de term ‘global warming’ zijn intrede deed, werd de taal van het mondiale afkoelen eerst vrijwel ongemerkt vervangen door ‘climate change’. Momenteel wordt, vanwege de aanhoudende koude en sneeuwstormen die zich niet aan het seizoen houden, opnieuw vaker melding gemaakt van ‘climate change’. De temperatuur op Aarde heeft altijd gefluctueerd. In de Middeleeuwen had Europa een subtropisch klimaat, en rond 1700 was er zelfs een kleine ijstijd. Dat bracht over langere tijd ingrijpende, maar geen plotselinge of catastrofale weersveranderingen met zich mee.
Vanwege het feit dat klimaatverandering in onze eeuw wordt toegeschreven aan de menselijke uitstoot van CO2, en het daaruit voortvloeiende idee dat men daar dus ook met menselijke middelen iets tegen kan/moet doen, is er een kolossaal investering- en verdienmodel bij betrokken geraakt. Vanwege de overtuiging dat het om grootschalige bestedingen zal moeten gaan, worden de uitzonderlijke weersomstandigheden en natuurverschijnselen van de laatste jaren, zoals bosbranden, droogtes en overstromingen, ook toegeschreven aan menselijk gedrag.
De Europese ‘Green Deal’, die wordt uitgevoerd door Frans Timmermans, focust louter en alleen op het halveren van de menselijke CO2-uitstoot. Milieuorganisaties als Greenpeace werden in een vroeg stadium gekaapt door de CO2 activisten. De CO2-agenda eist nu alle aandacht op, die beter besteed zou zijn aan de werkelijke milieuproblematiek, namelijk de grootschalige vervuiling en vergiftiging van natuur en milieu, en de bedreiging van de bio-diversiteit – oftewel het uitsterven van diersoorten. Ook de invloed van elektromagnetische straling op de natuur in verband met communicatiemiddelen wordt niet of nauwelijks onderzocht. Alle industrie – behalve die van gas en olie – blijft dus buiten schot, terwijl in dertig jaar tijd bijvoorbeeld 75% van de totale hoeveelheid insecten is verdwenen. Dit heeft enorme consequenties voor al het leven op Aarde, bijvoorbeeld voor de bevruchting van gewassen en de verzorging van het bodemleven. Zelfs aandacht voor het herstellen van een volledige watercyclus, zeer essentieel voor het klimaat, staat niet op de agenda. De gangbare theorie is dat CO2 opwarming van de atmosfeer veroorzaakt, zodat die meer waterdamp opneemt. Maar dat water komt alleen in de atmosfeer als de bodem het niet opneemt. Een droge bodem is feitelijk ook de belangrijkste hitteveroorzaker. Elke zweefvlieger weet dat steden en akkers de plekken zijn waar je opwaartse thermiek kunt vinden.
Bij een gezonde watercyclus gaat het water eerst voor 90% de bodem in om de natuurlijke ondergrondse reservoirs te voeden, voordat het weer uit de bronnen tevoorschijn komt die de
rivieren van een gestage watertoevoer voorzien. Gezonde bossen hebben de capaciteit om 90 tot 95% van alle neerslag aan water op te nemen. Boomwortels dringen diep de aarde in en de
humuslaag eronder en eromheen zorgt voor optimale opname. Door ontbossing en verkeerde landbouwmethoden klinkt de bodem in en vermindert haar opnamecapaciteit met tientallen
procenten. Ook verstedelijking blokkeert de opname van water. Zo ontstaat een destructieve, voornamelijk bovengrondse watercyclus. Een droge, ingeklonken bodem neemt moeilijk water op. Het erop liggende water wordt zodra de zon schijnt terug de atmosfeer ingejaagd, en de grond droogt verder uit, terwijl elders dit water als neerslag de hellingen af dendert en daarbij de vruchtbare toplaag meeneemt. Dit is de werkelijke oorzaak van ‘climate change’, ofwel de droogtes, bosbranden en overstromingen die we de afgelopen jaren hebben zien toenemen.
Het CO2-klimaatbeleid leidde ertoe dat enorm vervuilende technieken hun intrede hebben gedaan. Zonnepanelen, lithiumbatterijen en windmolens zijn niet of nauwelijks te recyclen. De insectenpopulatie die essentieel is voor een levende bodem en de wateropname ervan, is gedecimeerd. Biomassacentrales die beogen de CO2-uitstoot te verminderen zorgen voor een enorme toename aan bomenkap, terwijl bomen nu juist beslissend zijn voor de gezondheid van het klimaat. Werken aan het klimaat gebeurt momenteel onder andere met weermanipulatie-technieken, waarbij o.a. aluminium nanodeeltjes de atmosfeer in worden gebracht, die met de regen naar beneden komen. De gevolgen ervan worden niet onderzocht. De CO2-agenda dient een industriële revolutie die schadelijker zal zijn dan de vorige. De Rockefeller-clan stopte overigens pas in 2016 met de oliehandel. In 2019 lanceerden zij een ‘Climate and Resilience Initiative’, dat focust op ‘marketchanging opportunities’ en CO2-vriendelijke landbouwmethoden, waarin genetisch gemanipuleerde gewassen een hoofdrol zullen spelen. Maar bovenal dient de CO2-agenda de grip die deze industriële machthebbers ambiëren, op elk aspect van het leven van de bevolking. Sommige banken zijn al begonnen met experimenten waarbij hun cliënten, vooralsnog vrijwillig, hun CO2-footprint kunnen monitoren en beperken. Mocht het de centrale banken lukken om hun gewenste ‘central bank digital currencies’ in te voeren, ofwel volledig programmeerbaar digitaal geld, dan zal CO2 het middel zijn om te bepalen hoeveel en waaraan u wel of niet uw geld mag besteden, ‘voor het heil der natuur’.
Gezond Verstand nummer 40