n bijna een jaar van Gezond Verstandnummers hebben wij verslag gedaan van sommige essentiële omstandigheden van deze ongelooflijk scherpe bocht in de geschiedenis van de mens. Verslag van de heersende informatiestroom afkomstig van een mediamacht die zich uitsluitend ging lenen voor overheidspropaganda zonder dat het merendeel van het publiek daar erg in had. Van het verraad van de ambtelijke controle over medische beroepsgroepen die de veelal argeloos gehoorzamende doorsnee-artsen konden intimideren tot het punt waarop deze een benauwende onzekerheid over het al of niet toelaatbare binnen de uitvoering van hun vak, tot buiten de grens van hun bewustzijn konden duwen. Van de voortgaande onttakeling van een al zeer gammel staatsrechtelijk stelsel ter bescherming van burgers, door het wegvallen van een controlerend parlement en rechterlijke macht. Van een uitvoerende macht die klakkeloos opdrachten van buiten de eigen landsgrenzen omzet in draconische wetten en daar het etiket ‘mandaat’ op plakt. Veel daarvan, eigenlijk alles daarvan, blijft ons voorstellingsvermogen tarten. We kunnen bij het wakker worden ’s ochtends toch eigenlijk niet goed geloven dat het allemaal echt is gebeurd, en nog blijft gebeuren.
Dat waren de ontwikkelingen aan de besturende kant. Ik wil hier even de gelegenheid aangrijpen om minder hogerop dan de instituties die ons als burgers in de steek hebben gelaten, enkele factoren te bekijken die hebben bijgedragen om het ongelofelijke te laten voortbestaan, namelijk op het niveau van onszelf, de mensen die bestuurd worden. Het staat buiten kijf dat veel mensen in de loop van het afgelopen anderhalf jaar zijn gaan begrijpen dat wat onze overheid ons wil doen geloven, neerkomt op leugens. Bewijzen daarvoor liggen als het ware voor het oprapen. Onze landgenoten en onze Europese buren mogen dan te kampen hebben met een psyop, ze zijn in wezen niet gek. Ze worden wel makkelijk afgeleid. Dat is het probleem dat helpt begrijpen waarom er geen effectieve tegenstand tegen het onaanvaardbare is ontstaan. De kritiek en protesten in het afgelopen anderhalf jaar waren en zijn overvloedig genoeg, maar ik heb de indruk dat ze, enkele uitzonderingen daargelaten, geen blijk geven van inzicht in hoe om te gaan met een vijand. Dat vergt natuurlijk allereerst een diep besef dat we werkelijk met een echte, nietsontziende vijand te maken hebben; we zitten in een oorlog van een nooit eerder meegemaakte soort.
Daar wringt de schoen. Het is uiteraard goed dat veel mensen op velerlei manieren protesteren, maar als zij dan blijven steken in woede op de regering, dan komen we niet ver. Meer dan een jaar geleden viel mij al op dat degenen met kritiek op de dictatuur die zich in Nederland ontwikkelde, bij de Nederlandse grens bleven steken. Een van hen die naam verwierf als serieuze analist van de beleidsmaatregelen, probeerde ik over de drempel van die Nederlandse grens te trekken. Maar hij zei dat dat voor hem te ver ging. Dat onze overheid zowel als de regeringen in de meeste andere westerse landen bezig zijn om opdrachten afkomstig van elders uit te voeren, blijkt nog altijd een moeilijk te aanvaarden werkelijkheid te zijn. De zogenaamd andersdenkenden met een eigen plek op het internet en een menigte volgers laten daar wel eens iets over doorschemeren, maar het ontglipt hun centrale aandacht. Hun kritiek is blijven hangen bij de aanpak van de pandemie door onze regeerders. Nu is kritiek op de aanpak der dingen door overheden bijna altijd een goed iets, maar zulke kritiek is van alle tijden. Zo is ook het inzicht dat de overheid niet het beste met ons voorheeft, een oud inzicht dat al vele malen aan de toeschouwers van ons nationale drama is toevertrouwd. Wat we nu meemaken is echter niet van alle tijden en overstijgt eerder bekende malafide intenties. En daarom zouden de alternatieve media zich intensief moeten bemoeien met de feitelijke oorsprong van datgene dat werkelijk neerkomt op een totalitaire machtsgreep.
Ik hoor sommigen van u zeggen dat het zo’n vaart niet zal lopen, en dan zeg ik maar terug: ik hoop dat u gelijk hebt, maar we moeten, gezien wat ze al bereikt hebben, misschien toch wel serieus gaan nemen wat ze zélf zeggen over het registreren van de hele mensheid, de afschaffing van geld, drie spuitjes per jaar, en gigantische belastingverhogingen om die vermaledijde CO2 uit de lucht te krijgen.
De eerder genoemde afleiding komt van uitleg die alle kanten op gaat met bijvoorbeeld veronderstelde boosdoeners uit een verzameling van oudsher bekende geheime genootschappen, zoals de illuminati. Dat deze afleiding aanstekelijk werkt is goed te merken aan reacties die op videokanalen te lezen zijn. Hoewel de onzichtbare geheime genootschappen van weleer best voor allerlei nieuwe karretjes, dus ook die van de huidige vijanden, gespannen kunnen worden, bestaan er zichtbare en duidelijk identificeerbare, hoofdrolspelers waarop we écht moeten letten. Zij maken overduidelijk wat ze willen bereiken met een revolutionaire aanpak, waarna in onze maatschappij niets meer hetzelfde zal zijn.
Het bestaan van zulke hoofdrolspelers blijkt voor velen nog moeilijk om serieus te nemen. Zo kreeg ik een reactie op mijn vorige artikel op deze plaats van een zeer gewaardeerde kennis die veel door heeft, maar zei dat hij het gevoel had dat ik de persoonlijke invloed van de door mij genoemde hoofdrolspelers Gates en de Rockefellers, overschat. Hij ziet wat we meemaken meer als een massahysterie, met weliswaar aanjagers, maar diffuser in haar oorsprong dan ik beschrijf. De theorie van massahysterie heeft meer aanhangers, alsook de analyse dat een en ander wat we meemaken terug te voeren is op een cult. Begrijpelijk, want de hysterie rondom bijvoorbeeld de menselijke uitstoot van CO2 die zo sterk aan een cult doet denken, is niet van de lucht, althans niet weg te denken van de krantenpagina’s. Maar die cult is niet zelfgemaakt en de hysterie is niet zomaar spontaan vanuit het midden des volks ontstaan.
Hoe hebben de aanstichters het voor elkaar gekregen? In belangrijke mate vanwege het gebrek aan ervaring met totalitaire politieke systemen en aan benul van hoe die werken. Anders zou je weten dat je er niet mee kan onderhandelen. Menigeen heeft mij verteld een dialoog te willen aangaan met de overheid. Er zijn andersdenkenden die menen dat zij in het midden kunnen gaan zitten tussen de complotdenkers en de mensen die de zaligheid van het overheidsbeleid prediken. Hun idee is om zo mensen ‘over de streep’ te trekken – een misplaatste en gevaarlijke manoeuvre. Als je in ‘het redelijke midden’ – zoals ik het op een videokanaal hoorde uitdrukken – blijft zitten, dan val je in handen van de vijand. Als u wilt zien hoe ‘ze’ het voor elkaar hebben gekregen, kijk dan naar een discussie die ik net zag en die draaide om de vraag of injecties met het zogenaamde covid-vaccin al of niet zouden mogen worden afgedwongen. Nota bene op een videokanaal – blckbx.tv van Flavio Pasquino – dat voornamelijk bekeken wordt door twijfelaars en andersdenkenden, maar dat met die discussie onvervalste hulp bood aan de vijand. Flavio maakte totalitair gezag bespreekbaar. De twee juristen die hij ondervroeg toonden even onkundig te zijn als de gemiddelde Nederlandse intellectueel over wat er in het afgelopen anderhalf jaar is gepasseerd. Het waren gehersenspoelde specimens die zich stipt hielden aan het voorgeschreven verhaal van een pandemie. Toen de niet helemaal op zijn achterhoofd gevallen Flavio vroeg of het virus waartegen het ‘vaccin’ ons zou beschermen wel als een klasse A-pathogeen mocht worden gezien, bleek dat die vraag amper betekenis voor hen had. Een van de twee antwoordde dat het misschien in een klasse ‘A min’ thuishoorde. De uitwisseling van moreel juridische argumenten kwam niet in de buurt van de feiten dat het hier niet gaat om een werkelijk vaccin, dat het middel tegen niets beschermt, en dat het volkomen onnodig en gevaarlijk is. De gezondheidsjurist bleek onvoldoende thuis te zijn in zijn eigen vak om te weten dat wanneer er een werkzaam geneesmiddel bestaat, een vaccinatie sowieso niet op basis van een noodsituatie is toegestaan. Maar het bestaan van de geneesmiddelen zowel als de muur van censuur die uitspraken van gerenommeerde specialisten daarover onderdrukt, bestaan niet in de realiteit van deze juristen.
De over-de-streep-trekkers hebben de merkwaardige opvatting dat zij ook de tegenpartij aan het woord moeten laten, omdat wij allen nog altijd waardering voor democratie moeten uitdragen. Merkwaardig, omdat die tegenpartij al de hele dag aan het woord is op al de mediakanalen die ons omringen. Is het echt nodig om de leugens die dan tot ons komen nog eens de revue te laten passeren alsof het geldige argumenten zijn, bijvoorbeeld dat de nadelen van de levensbedreigende bijwerkingen niet opwegen tegen het geweldige resultaat als we met z’n allen de prik krijgen en daarmee uit de pandemie komen? Voor het debat? Maar er kan helemaal geen debat bestaan als aan de ene kant het geschetter via radio, tv en gedrukte pers ons onophoudelijk belaagt, en aan de andere kant niet-gecorrumpeerde specialisten veelal mislukte pogingen doen om door de censuurmuur heen tot de openbare ruimte door te dringen.
Er zijn onder de andersdenkenden ook strijders voor een betere maatschappij. Die verdienen lof. Maar ik denk dat u het met mij eens zult zijn dat het beter is om die prioriteit even met rust te laten en ons te concentreren op actie tegen het vermommen met maskers en het opstropen van onze mouwen, om de vijand door ongehoorzaamheid zo tegen te werken dat hij wel móet ophouden met zijn vernielende werk.
Ik ga er vanuit dat u het met mij eens zult zijn dat minder afleiding en meer nadenken over onze vijand, die dan ook zonder aarzelen als vijand moet worden gezien, geboden is. Dat betekent ook de noodzaak om opmerkzaam te zijn op de werkelijkheid die we aanvaarden door middel van ons taalgebruik. Een van de meest veronrustende aspecten van nu is de onmiskenbare overmacht die wordt ingezet om ons ertoe te bewegen de bovenarm voor de prik te ontbloten en de strategie om ook kinderen in te spuiten. Toch hoor ik in dat verband mensen praten over ‘vaccinatie’ terwijl zij juist waren gaan begrijpen dat wat in die spuit zit op geen enkele manier overeenkomt met een echt vaccin. Die injecties beschermen ons nergens tegen, ze voorkomen geen ziekte, en ze kunnen zeer gevaarlijk zijn, met sterven of levensbedreigende aandoeningen als gevolg van wat ze in het lichaam uitspoken. De bestaansreden voor deze geheel verkeerd geëtiketteerde substantie die via de naald mensenlichamen binnen wordt gebracht, is het verdienmodel van de farmaceutische industrie, nu de machtigste op aarde, en dient de programma’s voor digitale registrering waarmee ook andere partijen die belang hebben bij de totalitaire ingreep, hun plannen wensen te verwezenlijken.
Daarmee verbonden hebben we de volksverlakkerij over de menselijke uitstoot van CO2 die onze planeet zou vergiftigen, en die ons daarom noodzaakt om biljoenen aan belastinggeld via een Green Deal uit te gaan geven om die uitstoot te beëindigen. Dat verhaal is afkomstig van dezelfde multimiljardairs en World Economic Forum opdrachtgevers als het verhaal van de ‘pandemie’. ‘Ze’ komen er mee weg, omdat het verband tussen die twee nog nauwelijks wordt opgemerkt. De vrees voor de uitstoot is geschapen via een psyop van ngstaanjagerij die sinds al meer dan een kwart eeuw vooral ook de hoger geschoolden in lariekoek heeft doen geloven. Het wordt kinderen nu in schoolboekjes bijgebracht.
Maar het werkt, ze komen er mee weg, want ook critici van de Green Deal maken, net als in het geval van de puitjes, gebruik van de terminologie van de vijand. Ze hebben het steeds over ‘klimaat’, waar het helemaal niet om gaat. Om mensen die de daarbij behorende fraude hebben ontdekt te bestempelen als klimaatontkenners, is dan ook absurd. De discussie vindt plaats in een door de vijand bepaald argumentatiegebied. Het grootscheepse bedrog in dezen draait nu net om dat vermeende verband tussen de aanwezigheid van CO2 in de atmosfeer en het klimaat. Als critici over ‘vaccinatie’ praten, of over de ‘klimaatcontroverse’ of ‘klimaatdiscussie’ of ‘climate gate’, dan hanteren ze een terminologie die ongewild en onbewust de kolossale leugens helpt verspreiden.
Wat ik hierboven heb beschreven lijkt te gaan over nogal nietige aspecten van onze alarmerende situatie. Maar het succes van een beginnende totalitaire aanpak hangt af van de beïnvloeding van kleine dagelijkse dingen. Ook mensen die beseffen dat het allemaal niet klopt wat ons wordt voorgeschoteld, kunnen door die invloed op hun taalgebruik toch de liegende vijand naar de mond blijven praten.
De CO2-maniakken komen weg met het aanjagen van angst doordat het IPCC nog altijd wordt benaderd alsof het een wetenschappelijke instelling is. Het was nooit de bedoeling dat er wetenschap zou worden beoefend in dat VN-aanhangsel. Onderdelen van hogescholen of universiteiten en groepen onderzoekers kregen hoge subsidies om te bewijzen wat al vaststond. Ellenlange tijdrovende discussies over de fouten die het IPCC nu weer in het laatste rapport heeft gestopt, schieten langs hun doel heen. Want die instelling bestaat niet voor kennisverwerving, het is er om te zorgen voor kennisverlies. ‘
Ze’ komen er mee weg vanwege die merkwaardige tegenzin om in de geschiedenis te duiken en te zien dat wat we nu meemaken het gevolg is van monsterlijke schema’s die als een zware besmetting de geest van activistische multimiljardairs hebben getroffen. Met belangstelling voor hun geschiedenis kunnen wij gaan zien dat de paniek over ‘zure regen’ een voorstudie was van het CO2-gevaar, en de Mexicaanse griep van covid-19. Wij zitten onvrijwillig in een programma van onderwerping en miljardair machtsuitbreiding, dat, zoals ik in mijn vorige artikel heb proberen na te gaan, al lang geleden is beraamd. Het heeft geen zin om de vuisten te ballen tegen Rutte en De Jonge, wel om dat zojuist genoemde feit steeds opnieuw naar hun hoofden te slingeren.
Gezond Verstand nummer 23