Scroll Top

Strijden tegen verlies van beschaving

voorwoord artikel
Strijden tegen verlies van beschaving

Karel van Wolferen

Op deze plek heb ik meer dan vijf jaar met klein-formaatessays geprobeerd om aspecten van de grootste aanval ooit op de menselijke beschaving te beschrijven. Deze typering zal bij de gemiddelde persoon overkomen als buitensporig, te zeer apocalyptisch om serieus te worden genomen; op deze bladzijden hebben wij vaak genoeg gerefereerd aan het feit dat de essentie van de in begin 2020 begonnen wereldomvattende Covid-lockdownmachtsgreep, het emotionele bevattingsvermogen van ons allemaal te boven gaat. Maar bij het bekijken van de opstapeling van details begint de “grootste aanval ooit op de menselijke beschaving” minder ongeloofwaardig te klinken.

Deze grootste machtsgreep ooit is mislukt, maar het heeft diepe sporen van beschadiging achtergelaten, vooral in het westerse cultuurgebied. De daders uit de financiële wereld en de wereld van biologisch-medisch bedrog lopen nog altijd vrij rond. De reguliere media van nieuwsvoorziening en uitleg waren gebonden aan een voorgeschreven werkelijkheid en geven hier geen overzicht van, wat betekent dat het zicht op de werkelijkheid van de goegemeente vertroebeld is gebleven vanwege de aan de machtsgreep verbonden mist van indoctrinatie. Ook veel ‘andersdenkenden’ hebben daar last van, wat uitdraait op blijvende onzekerheid en verwarring. Dat geldt in het bijzonder voor het zicht op de kentering in doorslaggevende geopolitieke verhoudingen en de misdadige farmaceutische macht, die in beweging is gezet door wat wij de Trump-revolutie noemen.

Te midden van die onzekerheid en verwarring dacht een aantal van onze schrijvers er goed aan te doen om een vijftal beschouwende artikelen te schrijven waarin een stapje terug wordt genomen om te kijken naar hedendaagse fenomenen om de recente dynamiek van de menselijke beschaving, in het bijzonder de westerse variant ervan, tegen het licht houden.

Jeroen van den Berg schrijft op de volgende bladzijde over de “stille boekverbranding van onze tijdsgeest”. Dat is onderdeel van wat we een contrarevolutie kunnen noemen tegen de moderne wereld die ontstond door de boekdruktechnologie. De boekdrukkunst veranderde een Europese bevolking die onderworpen was aan waarheidsduiding vanuit een priesterklasse en politieke overheersers van voor de zeventiende eeuw, in een bevolking die permanente onderlinge discussies kon voeren over van alles en nog wat. Omroepers werden vervangen door dagbladen, en bibliotheken maakten kennis beschikbaar voor hoog en laag in de maatschappij. Lezers van dit blad van boven de middelbare leeftijd zijn in deze geletterde wereld grootgebracht. Maar hun kinderen zijn nu in de dagelijkse omgeving blootgesteld aan een meer recente laaggeletterdheid veroorzaakt door de smartphone. Dit culmineert in een revolutionaire ontwikkeling. De basis voor kritisch denken is verzwakt.

Onderwijskrachten klagen over de korte aandachtsspanne van hun leerlingen. Een paradox is ontstaan door meer en snellere toegang tot teksten dan ooit, maar minder vermogen om deze teksten echt te doorgronden. Een gemeenschappelijk referentiekader is verloren geraakt.

Eric Lopes Cardozo gaat vervolgens in op iets wat een maatschappelijke ramp dreigt te gaan worden: de toepassing van AI op letterlijk van alles en nog wat. Studenten die door AI gemaakte essays afleveren hoeven nooit boeken te lezen en de benodigde materie te doorgronden. Belangrijke grammaticale kennis verdwijnt. In de massacultuur verdwijnt bij popmuziek de componist zowel als de muzikant. In de medische wereld en sommige takken van wetenschap heeft de zogenaamde ‘kunstmatige intelligentie’ een desastreus effect, omdat het niet de door onafhankelijke specialisten geschreven publicaties kan onderscheiden van frauduleuze onderzoeksresultaten – waarvan de Covid-‘pandemie’ er tienduizenden produceerde – of de marketing van een farmaceutisch bedrijf. AI krijgt een potentieel desastreuze plaats in de zorg zowel als in het denken en handelen van artsen.

Het bevordert de protocollaire samenleving waarin verlangd wordt dat hokjes worden aangevinkt. Een toneelstukje van George van Houts over die protocollaire nachtmerrie verlucht de middenpagina’s van dit nummer.

Rosalie Langenberg vervolgt deze serie van beschouwingen met een artikel over de 45 jaar geleden overleden Hannah Arendt, die bekend werd vanwege haar analyses over totalitarisme. Zij was bezig aan wat het derde boek had moeten worden binnen de trilogie The Life of the Mind. Alleen haar aantekeningen en fragmenten daarvan zijn bewaard gebleven. In de eerste twee delen, Thinking en Willing, beschreef zij twee vormen van mentale activiteit die de basis vormen voor dat derde boek, Judging. De gevaren van ons politieke en morele leven kunnen wij, zo schrijft Arendt, alleen het hoofd bieden door het reflectieve proces van oordeelsvorming. Judgment is het bindmiddel tussen denken en handelen. Dit heeft behalve met ethiek ook te maken met esthetiek, die in onze maatschappij jammerlijk is verwaarloosd. We willen smaak en andere zintuiglijke ervaringen delen met anderen, en hen daarbij betrekken. Wat non-autoritaire politiek mogelijk maakt, zo concludeert Arendt, is het met elkaar daarover spreken, bijvoorbeeld rond het avondeten. Rosalie illustreert dit prachtig door de beschrijving van een bezoek met een vriendin aan een museum vol schilderijen.

Onze schrijver F. van Rozendaal, gepensioneerd politiecommissaris en jurist, schrijft over Nederland als het buitenbeentje in de wereld met betrekking tot de navolging van overeengekomen mensenrechten in internationaal recht. Het begrip ‘mensenrechten’ is lang gebaseerd geweest op ideeën van het zogeheten natuurrecht. We zijn geboren met die rechten, puur en alleen op basis van het feit dat we mensen zijn. Het belangrijkste onderdeel van de natiestaat zijn vastgestelde criteria om nationale en internationale rechtsstructuren op hun waarde te testen. De kern daarvan staat in de in 1948 uitgevaardigde Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, goedgekeurd door de Algemene Vergadering van de VN.

- Het artikel gaat hieronder verder -

Doe Gezond Verstand cadeau met 15% korting!

De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!

Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-

Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-

Het heeft te maken met de inherente waardigheid van de mens, wat op haar beurt weer te danken is aan de ‘vrijheid’ van de mens, die uitsluitend in uitzonderlijke gevallen beperkt mag worden ter wille van de gezamenlijke vrijheid. De mens is een wezen met een ‘geweten’: het unieke onderdeel van het mens-zijn gelegen in een innerlijk besef van goed en kwaad.

Ook in de Nederlandse Grondwet zijn mensenrechten terug te vinden. Maar in 1983 is een saboterende toevoeging aan artikel 120 toegevoegd, waarin wordt gesteld dat de rechter niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen mag treden. Daarmee is de Trias Politica, de scheiding van de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht, opgeheven. Voor juridische bescherming tegen mensenrechtenschendingen is hierdoor de weg afgesneden.

Ten slotte besluit onze trouwe schrijver J. Verschoor de serie van beschouwingen met een mijmering over de zorgen van Europa’s dichtstbevolkte land. De omvang van de 18,6 miljoen inwoners van nu zal binnenkort zijn gegroeid tot 20 miljoen, want elke maand melden zich tienduizend nieuwe inwoners aan. Die komen allemaal in aanmerking voor huisvesting. De politiek vermijdt het vraagstuk van de overbevolking want dat is een taboe onderwerp. In oktober zag Verschoor een bescheiden poging om deze grote stilte te doorbreken. Dat deed Jolande Withuis met een artikel in De Volkskrant. Uit het relatief grote aantal reacties die dit teweegbracht, bleek dat de meeste lezers erkennen dat hier vlug iets aan moet worden gedaan. Maar er bleken in Nederland twee mensentypes te wonen. Want er is ook een groot aantal ‘probleem-ontkenners’ die Withuis ervan beschuldigen een staaltje van ‘rechts gedachtegoed’ te hebben voortgebracht en haar artikel te misbruiken om bevolkingsgroepen tegen elkaar op te zetten.

Het artikel staat vol met suggesties die lezers aandragen. Meerderen van hen vinden dat Nederlanders te veel kinderen krijgen en dat de in 1941 ingevoerde kinderbijslag moet worden afgeschaft, terwijl de strenge Nederlandse euthanasiewetten moeten worden versoepeld. Wat de Volkskrantlezers niet te lezen kregen was dat er onzichtbare krachten schuilen achter zowel immigratiebevordering als bevordering van euthanasie en sterilisatie. Daar doet het World Economic Forum (WEF) ook aan mee. Hun ‘Official Agenda Contributor’ Yuval Noah Harari schrijft wijdlopige boeken over ongrijpbare onderwerpen, maar hij is helder over het feit dat de wereld straks wordt bevolkt door wat hij een ‘nutteloze klasse’ noemt. Die zal vanzelf wel gaan verdwijnen want die bestaat uit mensen zonder toekomstbeeld voor wie straks geen ruimte meer is.

De in het begin van dit schrijven genoemde kentering wat betreft misdadige farmaceutische macht, komt aan bod in twee artikelen van onze rubriek ‘Medische Werkelijkheid’. Het gaat over twee zaken die door het farmaceutisch-medische zorgcomplex hardnekkig in het duister zijn gehouden opdat de macht van wat neerkomt op een kolossaal crimineel apparaat niet afbrokkelt. Autisme was eens een relatief zeldzaam verschijnsel. Tot 1989 telde men één op de tienduizend kinderen in de VS met deze aandoening. Dat aantal is in recente jaren gegroeid tot gemiddeld één op de 31 kinderen. Onafhankelijke specialisten die zich hebben gewaagd aan serieus onderzoek – wat hun carrière zou hebben beëindigd als dit aan het licht was gekomen – weten allang dat deze ongelooflijke stijging gelijke tred heeft gehouden met de forse uitbreiding van vaccin-cocktails in het kindervaccinaties-programma van de overheid.

De farmaceutische industrie dankt haar buitensporige macht aan verschillende omstandigheden. Een daarvan is een wet, de National Childhood Vaccin Injury Act die in 1986 werd geïntroduceerd, waarbij farmaceuten niet meer aansprakelijk konden worden gesteld voor de bijwerkingen van injecties. De andere twee zijn de bescherming die het ontvangt van medische tijdschriften, en de vanzelfsprekendheid waarmee de grote meerderheid van artsen vaccinatieprotocollen volgen. Daarbovenop komen nog de fortuinen die hun weg vinden van deze industrie naar leden van het Amerikaanse Congres. We hebben hierbij dus te maken met een bijna onvoorstelbare corruptie. Vanzelfsprekend lopen degenen die de strijd hiertegen aanbinden groot gevaar.

Toch hebben Donald Trump en Robert Kennedy dit risico genomen met verklaringen die het nationale vaccinatieprogramma overduidelijk aanwijzen als oorzaak van het toenemende autisme. Het Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) verklaarde kort daarna dat na dertig jaar hun standpunt dat er geen verband bestond, volledig wordt omgedraaid. Nog een medische doorbraak komt met de publicatie van onderzoeken die de frauduleuze mRNA-Covid-‘vaccins’ benoemen als de oorzaak van de giftige substantie die in de bloedvaten van geïnjecteerden te zien is.

Over de bovengenoemde kentering in doorslaggevende geopolitieke verhoudingen kunt u meer lezen op de allerlaatste bladzijden van dit nummer. Deze kentering is veelbelovend, maar wordt jammer genoeg niet opgemerkt door ‘andersdenkenden’ met een linkse gemoedsgesteldheid. Donald Trump en Vladimir Poetin zijn voortdurend met elkaar in gesprek en zien het voorkomen van een derde wereldoorlog – waar Europese kopstukken op aansturen – als hun allesoverheersende taak. Een essentieel onderdeel van deze strategie is het breken van de macht van de Britse MI6 en de Londense City in Oekraïne zowel als West-Azië, wat een zeer onzekere toekomst voor Israël in het vooruitzicht stelt.

– einde artikel –

Volg ons op social media

Kijk en beluister Gezond Verstand via

Gerelateerde berichten

Privacybeleid
Wanneer u onze website bezoekt, dan kan deze informatie via je browser opslaan voor specifieke services, meestal in de vorm van cookies. Hieronder kunt je je privacyvoorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van cookies van invloed kan zijn op je ervaring op onze website en de diensten die we aanbieden.