Désirée L. Röver
De lange aanloop naar dit soort fenomenen is door de meeste mensen nooit opgemerkt. In de geschiedenis teruggaan langs de ontwikkelingslijnen van deze boosaardigheden is niet alleen nuttig om een breder begrip te krijgen van de ernst en de omvang van deze problematiek, maar tevens om ook op andere terreinen diezelfde tendensen te kunnen leren herkennen. De gebruikte sluipstrategie blijkt altijd dezelfde, omdat de werkelijke bedoelingen erachter en de uitvoerders ervan altijd hetzelfde zijn.
De vernietiging van het gezin is een belangrijk doel van de activisten op dit gebied. Voormalig minister-president Dries van Agt noemde het gezin ooit ‘de hoeksteen van de samenleving’ en net als Van Agt, hebben we ook Balkenende vaak de woorden ‘normen en waarden’ in dit verband horen gebruiken. Het gezin staat echter al sinds 1517 onder druk. In verschillende Europese landen werd gedurende dat jaar de echtscheiding ingevoerd. Dit maakte het huwelijk tot niets meer dan alleen een sociaal contract, een kwetsbare menselijke afspraak. Ook Marx en Engels deden hun duit in het zakje. Het Communistisch Manifest zegt: “Ons doel kan slechts worden bereikt door de gewelddadige omverwerping van iedere tot nu toe heersende maatschappelijke orde.” Het fundament van die orde is het gezin. Wilhelm Reich merkte in 1936 op: “De opgelegde moraal van de vrije seksualiteit in de cultuuroorlog leidt tot de socialistische herstructurering van de mens.” Hij wilde volledig vrije liefde onder de massa en suggereerde dat er na de bevrijding van de seksuele impulsen een klasseloze maatschappij zou ontstaan.
Tijdens de bolsjewistische revolutie werd de traditionele christelijke ‘bourgeois’-moraal overboord gegooid en werden sodomie (alle vormen van seks die niet de voortplanting tot doel hebben) en abortus gelegaliseerd. In het hedendaagse Rusland zijn al die zaken weer teruggedraaid, wat een bewijs zou kunnen zijn voor de tijdelijkheid van de huidige westerse seksuele gekte.
De basis van de huidige seksuele verdwazing wordt gelegd wanneer Felix Weil in 1923 het Institut für Sozialforschung opricht, voorloper van de beter bekend geraakte door Duits-Joodse intellectuelen geleide Frankfurter Schule. Wanneer Hitler die in 1933 sluit, vluchten alle leden met hun ‘ondermijnend gedachtegoed’ naar de Columbia University in Amerika. Hun cultureel marxistische lijst van plannen om de kapitalistische westerse wereld te ontmantelen, is indrukwekkend en klinkt anno 2025 maar al te bekend: vernietiging van het christendom, massale immigratie om patriottisme en de culturele identiteit te verwoesten, het creëren van rassengeschillen, ondermijning van het gezag van ouders en leerkrachten, opdringen van homoseksualiteit en feminisme, de media controleren en meer stupide maken, buitensporig drankgebruik promoten en een seksuele revolutie aanjagen.
Gedurende de Weimarrepubliek leefde men zich tussen 1918 en 1933 uit in hedonistische seksuele verdorvenheid. Er heerste een totaal losgeslagen seksuele moraal. De Weimar-periode leek op een serieuze oefenronde voor de hedendaagse bandeloosheid, terwijl daarmee vergeleken de tussenliggende ‘Make Love, Not War’-hippiegeneratie van de jaren zestig meer weghad van een lieflijk voorspel.
In zijn boek Deutschland und die Judenfrage (1938) schrijft dr. Friedrich Karl Wiebe: “De Joodse seksuologen Ivan Bloch en Magnus Hirschfeld werden de vertegenwoordigers van de als ‘seksresearch’ gepresenteerde wetenschap – een pseudowetenschap, die slechts een excuus was voor het promoten van pornografie en propaganda voor vrije seks, gericht op de verwoesting van het instituut huwelijk en de heiligheid van het gezin.”
Magnus Hirschfeld voerde al in 1897 campagne voor maatschappelijke erkenning van homoseksuele, biseksuele en transgender mannen en vrouwen, en was tegen hun gerechtelijke vervolging. In 1919 richtte Hirschfeld het Institut für Sexualwissenschaft op, voor meer seksuele vrijheid en voor vrijheid van abortus en het vrijgeven van anticonceptiemiddelen.
De Amerikaanse auteur E. Michael Jones benoemt in zijn boek Libido Dominandi: Sexual Liberation and Political Control (2000) dat de leugen van ongebreidelde seksuele bevrediging geenszins leidt tot bevrijding van de mens. Integendeel, het maakt de mens tot slaaf van zijn vleselijke lusten.
Wat er achter onze rug om gebeurt, hoe kinderen in westerse landen al vanaf de peuterleeftijd worden geseksualiseerd en welke ideologie hierachter schuilgaat, maakt Gabriele Kuby in haar boek De Seksuele Revolutie: vernietiging van de vrijheid uit naam van de vrijheid overduidelijk: “De huidige seksuele revolutie wordt geleid vanuit de VN en de EU. Verscholen voor de publieke opinie is er een programma opgezet door de politiek, instituties en opleidingsinstellingen. Hieruit is langzamerhand een enorm maatschappelijk omvormingsprogramma ontstaan.”
In een artikel over de opzettelijke ontluistering van de menselijke seksualiteit mag de naam van zoöloog en galwespspecialist Alfred Kinsey niet ontbreken. In 1948 publiceerde hij zijn boek Sexual Behavior in the Human Male, en in 1953 verscheen daarvan de vrouwelijke variant. Gefinancierd door Rockefeller, harkte Kinsey zijn ‘wetenschappelijke data’ bijeen met behulp van prostituees, pedofielen, veroordeelde zedendelinquenten en satanisten. Berucht zijn de tabellen 31 en 34 in zijn eerste boek. Tabel 31 beschrijft hoe vaak ‘pre-adolescente mannen’ (lees: jongens van twee maanden tot vijftien jaar oud) een seksuele climax bereiken. Tabel 34 is nog schokkender; die geeft aan binnen hoeveel tijd pre-adolescente mannen (van vijf maanden tot veertien jaar oud) meerdere orgasmes ervaren. Excessen daarin zijn een baby van elf maanden die in een uur tijd tienmaal een ‘orgasme’ beleeft, en een vierjarig jongetje dat in 24 uur tijd 26 ‘orgasmes’ heeft. Het zijn signalen van pure foltering.
Dr. Judith Reisman, die veel boeken heeft geschreven over de biseksuele psychopaat, sadomasochist en pedofiel Alfred Kinsey, zegt over hem: “Hoe een krankzinnige wetenschapper corruptie en verderf in Amerika lanceerde.” Reisman noemt de huidige lessen in seksualiteit voor schoolkinderen: “het opnieuw inrichten van hun brein door hen te traumatiseren”.
Nederland is dankzij het Rutgers expertisecentrum seksualiteit het hart van de mondiale agenda om kleine kinderen te seksualiseren. De oudste wortel van deze stichting is de in 1881 opgerichte Nieuw-Malthusiaanse Bond, verbonden met de eugenetica-stroming. In 1946 werd deze club de Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (NVSH), die in latere jaren condooms en de pil promootte en verschafte. Lange tijd beheerde Rutgers de enorme collectie kinderporno van jurist en oud-PVDA-senator Edward Brongersma.
In 2011 ging Rutgers samenwerken met de International Planned Parenthood Federation (IPPF), in 1921 opgericht door Margaret Sanger als eugenetica-instrument om de Amerikaanse zwarte bevolking te decimeren. Tegenwoordig is de IPPF kampioen in het uitvoeren van abortussen en het aan jongeren verschaffen van inferieure condooms en zwakke anticonceptiepillen, zodat meisjes van achttien al abortussen moeten ondergaan. Rutgers ontvangt miljoenen van de Nederlandse overheid, zodat deze organisatie wereldwijd het ‘Lentekriebels’-lesmateriaal ongebreideld aan scholen kan opdringen.
Het chirurgisch verbouwen van kinderen is misdadig, temeer daar de meesten van hen heel andere problematiek hebben dan gender-verwarring (gepest worden, zichzelf snijden, anorexia), om er vervolgens te laat achter te moeten komen dat hun genderverandering aan die problemen niets heeft veranderd. Omwille van hun ‘transitie’ moeten ze puberteitsblokkers en hormonen (blijven) slikken, die lichamelijk enorme – vaak permanente – schade aanrichten.
Dr. Hilary Cass (voormalig president van het Britse Royal College of Pediatrics) analyseerde data van de Britse Gender Identity Clinic, de grootste ter wereld tot aan de gedwongen sluiting in 2024. Haar rapport is een vernietigende aanklacht tegen de praktijken in de kliniek: “Er is geen bewijs dat medische interventies ten goede komen aan gender-verwarde jonge mensen. Wat deze kinderen nodig hebben, is counseling.”
Pedofielen zijn voluit op de transgenderkar gesprongen met het argument dat wanneer een twaalfjarig kind kan zeggen niet langer prijs te stellen op eierstokken, baarmoeder of penis, zo’n kind ook oud genoeg is om seks te hebben met een volwassene. Daarnaast leren peuters tijdens bizarre bibliotheek-voorleesuurtjes van karikaturale als vrouw verklede mannen om niet bang te zijn voor die mannen, die er in feite naar verlangen om seks met hen te hebben.
De kracht van de transgender-argumentatie van de instellingen die het bevorderen, schuilt in het feit dat het door een onvoldoende met de feiten bekend publiek verkeerd wordt begrepen en door hen wordt gezien als een onschuldige campagne voor vrijheid en emancipatie. Het tegenovergestelde is echter waar. Het gaat om bedrog; werkelijke geslachtsverandering is sowieso biologisch gezien niet mogelijk. Met het ondermijnen van de ware betekenis en functie van de sacrale menselijke seksualiteit, en het ondermijnen van het gezin als hoeksteen van de samenleving, moet het worden gezien als geweldpleging tegen de menselijke beschaving.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
