Klaas Knot, de vreemde bankman die Nederland heeft verkwanseld

In 2011 is Knot als bankpresident op de troon gehesen door ingrijpen van Mark Rutte persoonlijk. Rutte deed er alles aan om de beste kandidaat buiten de poort te houden. Dat was Lex Hoogduin, die al een hoge positie bekleedde bij DNB. Hij werd gesteund door de staf van DNB. Hoogduin was menselijk in de omgang. Bovenal was hij als econoom een topper. Steeds kwam hij met originele visies. Hij wees op de keuze die Nederland heeft om zich te bevrijden van de euro, die zoveel narigheid en schulden oplevert. Dus werd Hoogduin slinks terzijde geschoven door Rutte, die iemand anders in zijn hoofd had: Klaas Knot, een ambtenaar, die volgens Rutte de beste papieren had om een ‘cultuurverandering’ bij DNB door te voeren.

In werkelijkheid zocht Rutte een knipmessende lakei. De zeer linkse Knot ontpopte zich als filiaalchef van het WEF. Hij is een frequent bezoeker van de WEF-conferenties in Davos. Ook is hij regulier deelnemer van Bilderberg-bijeenkomsten. Knot is verzot op gekkigheden als biodiversiteit, CO₂ en klimaat. Geheel in de geest van Rutte hield Knot in juni een toespraak over Keti Koti, de slavenopstand van weleer op Curaçao.

Gelukkig geeft Hoogduin zich niet gewonnen. Vanuit Groningen, waar hij werkt als hoogleraar, blijft Hoogduin verwikkeld in een jarenlange strijd met Knot. De strijd wordt venijnig nu een omvorming van de pensioenen in aantocht is. Hieraan is jarenlang door het kabinet-Rutte gewerkt. Tweede-derde van de bevolking wantrouwt het zaakje en wijst het af. Velen zijn bevreesd voor uitglijers en zelfs rampen. Zo kunnen de pensioenen in rook opgaan. Niemand snapt de veranderingen. De Tweede Kamer vindt alles best. Veel Kamerleden geven grif toe dat ze er geen bal van snappen en dat het hen onverschillig laat. De positieve uitzondering is het kordate Kamerlid Agnes Joseph (1980). Zij is actuaris (pensioen-expert) van beroep. Ze heeft veel kritiek op de aanpak van Knot. Onlangs is ze overgestapt naar de fractie van BBB. Haar toekomst lijkt ongewis.

Binnenkort is het gedaan met de waardevaste pensioenen. Die komen nooit terug. Maar het bouwsel van Knot en zijn baas Rutte blijft overeind. De strijd spitst zich toe op de berekeningswijze (rekenrente). Anders dan Knot bepleit Hoogduin een vaste rekenrente omdat die de meeste zekerheid en rust geeft. Velen verdenken Knot ervan dat hij wil meewerken aan een Brusselse greep uit de goedgevulde pensioenpotten in Nederland.

Het onttakelen van het ABP (ambtenarenpensioenen) is deels de schuld van Klaas Knot. Die vond het prima dat basisregel nummer één wordt geschonden. Die regel valt onder de directie geld- en kredietwezen van het Ministerie van Financiën.

De basisregel houdt in: elk pensioenfonds heeft als hoofdtaak te zorgen voor een maximaal rendement van de deelnemers (de pensioengerechtigden). Bij het ABP, een extreemlinks bolwerk, worden miljarden over de balk gegooid voor windmolens en andere onrendabele lariekoek. Het omvangrijke aandelenpakket van aandelen Shell is twee jaar geleden door ABP-machthebber Paul Rosenmöller afgestoten. Het ABP-geld wordt voortaan belegd in kleine hightech bedrijfjes die ongetwijfeld op de fles gaan. De gewetenloze Rosenmöller heeft nergens last van. Hij is multimiljonair. Zijn kostje is gekocht. Voor zover is na te gaan heeft Knot nooit zijn stem verheven tegen Rosenmöllers wanbeleid. Het staat vast dat Knot niet de juiste man was om de kerntaak van DNB uit te voeren. Die taak is het zorgen voor financiële stabiliteit, dus stabiele prijzen en lage inflatie. Hiernaast het toezicht op financiële instellingen, waaronder de pensioenfondsen.

In plaats van hoofdzaken aan te pakken, beweerde hij dat we snel haast moeten maken met Agenda 2030, zodat we met voorrang de schade kunnen repareren die de mensheid heeft aangebracht aan de biodiversiteit. De tweede prioriteit van Knot betreft het stikstofbeleid. Helemaal niks, dus. Het lijkt hem te ontgaan dat Nederland miljarden kan kwijtraken op EU-leningen aan Zuid-Europese landen die niet in staat zullen zijn hun schulden af te lossen. De zelfbeschikking van Nederland is uit handen gegeven. De samenleving is op drift geraakt, de overheidsuitgaven rijzen de pan uit. Maar Knot ziet geen enkel bezwaar in steeds hogere overheidsschulden. Hij heeft een controlesamenleving nagelaten, met de focus op data. Alle bedrijven moeten niet-financiële zaken rapporteren. Zoals waterverbruik, CO₂-uitstoot, diversiteit van het personeel en salarisschalen. Al die data wil Knot hebben voor het uitvoeren van het klimaatbeleid (waarover DNB echter niets te zeggen heeft).

Er komt een nieuwe verrassing, Knots opvolger bij DNB heet Olaf Sleijpen. Hij is een getrouwde homo, die zich inzet voor de LHBTI-gemeenschap. Intussen zakken de pensioenen diep in het moeras.