Scroll Top

Europese hardleersheid en Trumps strijd tegen Brits kolonialisme

GV doe mee (1)
Europese hardleersheid en Trumps strijd tegen Brits kolonialisme

Karel van Wolferen

Van al de opzienbarende zaken die momenteel het nieuws uitmaken is er een die lang niet de aandacht krijgt die het verdient: de hardleersheid van de zogeheten Europese leiders. De voorzitter van de Europese commissie, Ursula von der Leyen, en de Britse premier Keir Starmer wilden onlangs dringende aangelegenheden met president Donald Trump bespreken, en Trump gelastte hen om naar de privé golfclub te komen die hij in Schotland bezit. Deze diplomatieke vernedering werd verzachtend ingepakt met Trumps karakteristieke uitlatingen over de totstandkoming van wederzijds begrip, maar niets in reacties van Von der Leyen en Starmer gaf de indruk dat zij de mate van verachting voor hen beseften die Trump demonstreerde. Een tweede voorbeeld van hardleersheid vond op 18 augustus jl. plaats. Het werd treffend weergegeven door een afbeelding die op het internet de ronde deed van een nog uitgebreidere groep Europese ‘leiders’, samen met Mark Rutte, die zich hadden geschaard rondom Trumps bureau in de Oval Office om ruggensteun te bieden aan Oekraïne’s president Zelenski, die naar Washington
was gereisd om van Trump de bijzonderheden over de onmiddellijke toekomst van zijn land te horen die ter sprake waren gekomen gedurende Trumps overleg met Ruslands president Poetin in Alaska.

Die ontmoeting in Alaska tussen ’s werelds belangrijkste twee presidenten heeft weinig of niets opgeleverd, zo geven de meeste reguliere media aan u door. Die visie is het gevolg van hun stijl van verslaggeven, die blind lijkt te zijn voor van weinig belang lijkende details die in wezen heel veelzeggend zijn. Ook in het zogeheten ‘wakkere’ circuit, te zien op tientallen internetvideo’s, verschilt de boodschap nauwelijks. Wat geen aandacht krijgt, is dat Poetin in de gepantserde limousine van Trump stapte zonder tolk – een uiterst zeldzaam gebaar in de hedendaagse diplomatie. Het getuigde van een ongewoon groot persoonlijk vertrouwen tussen de twee heren. Op de onmiddellijk hieropvolgende bladzijden geeft Jeroen van den Berg een overzicht over de uiterst belangrijke symbolische inhoud van deze ontmoeting in Alaska, en de onderwerpen die tijdens hun onderhoud niet achterwege kunnen zijn gebleven.

In het ‘wakkere’ circuit ziet het er deze dagen naar uit dat de essentie van het geopolitieke gebeuren de videomakers veelal ontgaat, juist nu ontwikkelingen in de richting gaan van een heel andere wereld dan die waaraan wij de afgelopen vijf jaar gewend zijn geraakt. Van de mondiale machtsgreep, die toen net was begonnen, is vanwege de initiatieven van de twee belangrijkste presidenten niet veel meer over, zoals u met details van allerlei aspecten van die overgang in voorgaande nummers heeft kunnen volgen.

Het lijkt mij nuttig om nog even stil te staan bij het merkwaardige feit dat ook degenen die zich de afgelopen jaren serieus hebben beziggehouden met van de reguliere media sterk afwijkende duiding van de ons omringende werkelijkheid, nu de essentie van het geopolitieke gebeuren missen. Wij zijn allemaal afhankelijk van verslaggeven op afstand – zeldzame uitzonderingen daargelaten. We vallen noodzakelijkerwijze terug op hetgeen de bronnen die dichter met hun neuzen aan de rand van de werkelijkheid staan te melden hebben. Gezond Verstand gaat daarbij zo goed mogelijk na hoe betrouwbaar deze bronnen in de afgelopen tijd zijn geweest. Wat recentelijk vooral opvalt, is dat sommigen daarvan, die toonden dat ze veel zaken uitstekend doorhadden en de misleiding van de reguliere media goed konden doorzien, het op een verrassende manier laten afweten op andere – en soms zelfs aangrenzende – gebieden.

Vooral sinds de tweede verschijning van Donald Trump op het geopolitieke toneel, gaan de gesprekken en discussies onder een aantal vaste Gezond Verstand schrijvers en mijzelf veelal over de betrouwbaarheid en de beweegredenen van onze informanten-op-afstand. Uitblinkers onder hen zijn in onze ogen Alex Krainer en Gilbert Doctorov. Deze prominente commentatoren bewijzen steeds opnieuw de betrouwbaarheid van hun inzichten in vooral het gedrag van Donald Trump en de hachelijke binnenlandse politieke omgeving waarin hij is gedwongen om te opereren, met hun uitzonderlijk brede kennis van de geschiedenis die daaraan voorafging.

De beoordeling van Donald Trump blijkt in hoge mate afhankelijk van de graad van wat we ‘linksheid’ kunnen noemen in het denken van de commentatoren. Een scala aan invloedrijke veronderstellingen over wat er mis is met de bestaande orde, is bijna vastgeroest bij Amerikaanse ‘liberals’; de linkse vaandeldragers. Oudere internetsites met alternatieve duiding, die in de tijd van president George W. Bush voor het eerst verschenen, bevatten nog altijd typische staaltjes daarvan. De liberals categorie heeft ook een sterk activistische inslag: je legt de bestaande orde niet alleen uit, je hebt ook een soort plicht om de maatschappij hervormen. ‘Woke’ verordeningen, radicaal feminisme, verplicht schuldgevoel over een verleden van kolonialisme en slavernij, benoemingen op basis van huidskleur in plaats van merites; het is allemaal één pot nat bij dat soort activisme. De marxistische herkomst ervan is niet moeilijk te onderkennen.

- Het artikel gaat hieronder verder -

Doe Gezond Verstand cadeau met 15% korting!

De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!

Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-

Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-

Voormalige hippies en idealistische lieden die zijn opgegroeid met noties van dat soort wereldverbetering, voelen zich thuis in milieus die Donald Trump vanaf zijn eerste verschijning op het Amerikaanse politieke toneel alleen maar konden typeren als een opportunistische en narcistische schreeuwlelijk. Dat fenomeen is in de VS het Trump Derangement Syndroom (TDS) gaan heten. Voor mensen met TDS is het onmogelijk zich ertoe te bewegen ook maar iets positiefs in het doen en laten van Trump te ontdekken. Hij is per definitie niet in staat om politiek aanvaardbare gedachten te koesteren en wenselijke daden te ontplooien. Wat het huidige TDS arsenaal voortdurende voeding van het ‘eigen gelijk’ geeft, zijn de vele onbesuisde uitspraken die Trump zelf dagelijks produceert. TDS’ers houden geen rekening met het feit dat die behoren tot het noodzakelijke theater en welgemikt zijn op allerlei categorieën van tegenstanders en lasteraars. Echte Trump-kenners vertellen u dat men niet moet letten op wat hij zegt, maar op wat hij doet.

Na de ontmoeting in Alaska wemelde het van door Trump geproduceerde psyops om tegenstanders en twijfelaars te behagen. Dat hij allerhande binnenlandse vijanden heeft, die met lede ogen zijn talenten bezien om te keren wat er door corruptie allemaal is misgegaan, is algemeen bekend. Corruptie levert fortuinen op voor degenen die er onderdeel van zijn. Velen van hen hebben het op de ondergang van deze president gemunt, en een belangrijke stap in die richting kunnen zij eventueel al bij de tussentijdse congressionele verkiezingen van volgend jaar nemen.

Trump heeft de aanzet gegeven voor iets waarvoor zowel de traditionele media (met uitzondering van enkele financieel gespecialiseerde kranten) als de overgrote meerderheid van het ‘wakkere’ circuit geheel blind lijken te zijn; hij heeft een onverklaarde strijd aangebonden met de Britse financiële en koloniale macht. Het rabiaat anti-Russische Londen heeft dan ook geprobeerd om de Alaska ontmoeting te torpederen. In eerdere nummers hebben wij al over de verregaande politieke manipulaties van de Londense City en de Britse geheime dienst geschreven, en op volgende bladzijden gaat Eric Lopes Cardozo daarmee door. Trumps in brede kring verguisde initiatieven op economisch gebied zijn er ook bij betrokken. We gaan een geheel andere wereld tegemoet, en zoals Sander Boon al in een aantal eerdere nummers heeft uitgelegd, de
Europeanen onder EU-gezag hebben daarbij het nakijken. U zult goed begrijpen dat met name de met linksheid besmette commentatoren en Europese TDS-lijders, het onmogelijk vinden om in termen te gaan denken van een tegen Engeland vechtende Amerikaanse president.

Onze tekenaar Jos Thommassen heeft opnieuw een artikel geschreven waarin hij ontwikkelingen in de kunst linkt aan maatschappelijke ontwikkelingen in het algemeen. Dit keer gaat het over de filosofische stroming van het zogenaamde ‘postmodernisme’, dat zich heeft gekeerd tegen de uitgangspunten van de Verlichting. Thommassen laat zien hoe dit via decadentie leidt naar corruptie. Het verband daarvan met de gigantische golf van corruptie in de medische wereld – en in het bijzonder van de grote farmaceutische bedrijven – lijkt niet onmiddellijk voor de hand liggend, maar bij doordenken kan men dit wel constateren.

De medische corruptie heeft ons leven in de afgelopen vijf jaren dramatisch veranderd en voor velen hun leven verkort; een kardinaal thema van dit blad. Dezer dagen wordt daar door Robert Kennedy jr., de minister van gezondheid in Trumps regering, korte metten mee gemaakt. Kennedy heeft in principe de mRNA injectie-technologie afgeschaft, toeziende instanties naar huis gestuurd en alle leden van de immunisering-adviescommissie ontslagen. Het artikel daarover gaat in op nog meer drastische beslissingen, en eindigt met een lange passage over de samenzwering van partijen die dankzij de corruptie in weelde zijn gaan leven, en nog voor het einde van dit jaar een eind willen maken aan de carrière van deze moedige gezondheid-minister.

Een fenomeen dat niet zo lang geleden het Atlanticisme werd genoemd, beschrijf ik in een apart artikel. Dat bestond uit het gedachtegoed met strekking dat de beschaafde wereld niet zonder de Verenigde Staten zou kunnen voortbestaan. Het Atlantiscisme kreeg een zware klap toen Washington onder president George W. Bush brak met de bestaande wereldorde en de Europeanen vertelde dat ze in feite niets meer in te brengen hadden. Het bondgenootschap was veranderd in een vazallenstelsel. Sindsdien kon Washington de NAVO gebruiken om Europese gehoorzaamheid af te dwingen. Daarin is nu – ook na het recente Trump-Poetin vergelijk – verandering gekomen. Wij hebben op deze pagina’s al vaker gespeculeerd over een onvermijdelijke ontwikkeling waarbij de Europese Unie uiteenvalt en de NAVO als betekenisvolle instelling verdwijnt. Het in Alaska geregelde einde van de proxyoorlog in Oekraïne heeft deze ontwikkelingen waarschijnlijk nog dichterbij gebracht. De Europeanen zaten op 18 augustus jl. smekend rondom het bureau van Trump op de hierboven genoemde internetfoto. Maar Trump ontfermt zich niet meer over hen.

Daarmee is voor de Europeanen, bevrijd uit de NAVO/EU kooi, de gelegenheid aangebroken om weer met werkelijke leiders hun gezicht aan de wereld te gaan tonen.

– einde artikel –

Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand

Volg ons op social media

Kijk en beluister Gezond Verstand via

Gerelateerde berichten

Privacybeleid
Wanneer u onze website bezoekt, dan kan deze informatie via je browser opslaan voor specifieke services, meestal in de vorm van cookies. Hieronder kunt je je privacyvoorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van cookies van invloed kan zijn op je ervaring op onze website en de diensten die we aanbieden.