Zwangere vrouwen een Covid-prik geven is een medische misdaad

Covid-19-prikken toedienen tijdens de zwangerschap kan leiden tot een miskraam, vroeggeboorte, bloedingen tijdens de zwangerschap en ernstige lichamelijke aandoeningen bij moeder en kind. Zoals uit het volgende blijkt leert men niets van de medicijn-geschiedenis tijdens de zwangerschap.

Softenon, DES en H1N1-vaccin

Tijdens de kwetsbare embryonale fase vindt de kritische groei en ontwikkeling van alle belangrijke orgaansystemen plaats. Het toedienen destijds tijdens de zwangerschap van Softenon, DES en het H1N1-vaccin heeft laten zien hoe gemakkelijk delicate en ingewikkelde processen in het zich ontwikkelende embryo (5-10 weken)/de foetus (vanaf 10 weken) verstoord kunnen worden, waardoor ernstige aangeboren afwijkingen ontstaan.

Softenon ofwel thalidomide werd door het Duitse chemiebedrijf Grünenthal in 1957 op de markt gebracht en onder andere voorgeschreven als middel tegen zwangerschaps-braken. In de jaren na de introductie zijn er wereldwijd 10.000 baby’s geboren met ontbrekende of onderontwikkelde ledematen. In 1961 is het middel uit de handel genomen.

DES ofwel di-ethylstilbestrol werd in Nederland voorgeschreven in de periode 1947-1976 aan zwangere vrouwen om zwangerschapsverlies (wanneer de zwangerschap spontaan ophoudt vóór de 20e week) te voorkomen. De gevolgen waren rampzalig. De zich ontwikkelende dochter in de baarmoeder werd aan dit middel blootgesteld met rampzalige gevolgen: onvruchtbaarheid, herhaald zwangerschapsverlies, buitenbaarmoederlijke zwangerschap, miskraam, vroeggeboorte en neonatale sterfte. De DES-dochter had verhoogde kans op kanker van de baarmoederhals en vagina, borstkanker, vroege menopauze en cardiovasculaire problemen. Ook ontstonden meerdere complicaties bij beide geslachten, waaronder auto-immuunziekten, neurologische ontwikkelingsstoornissen, psychoseksuele stoornissen en depressie. Ook generatie-effecten worden waargenomen bij zowel DES-dochters/zonen als DES-kleindochters/kleinzonen.

Onafhankelijke analisten onderzochten alarmerende gegevens van VAERS (Vaccine Adverse Event Reporting System) over zwangerschapsverlies na de start van de H1N1-vaccincampagne in 2009 tegen de Mexicaanse griep. Zij kwamen tot de conclusie dat de kans op foetale sterfte ten gevolge van deze injectie 42,5 maal groter was. Een sterk veiligheidssignaal werd vastgesteld, maar het CDC heeft dit nooit onderzocht, integendeel, het bleef beweren dat er “geen onverwachte patronen of ongebruikelijke gebeurtenissen” werden gevonden in de gegevens over de veiligheid van zwangerschappen.

Deze bewuste verwerping van zorgwekkende veiligheidssignalen schiep een gevaarlijk precedent voor het onderdrukken van zwangerschaps-gerelateerde gegevens over bijwerkingen. Een precedent dat later zou worden herhaald tijdens de uitrol van de Covid-19-prik.

Wetenschappelijk wangedrag

De Pfizer-zwangerschapsstudie (C4591015) zou oorspronkelijk worden uitgevoerd met 4.000 deelnemers, maar slechts 270 vrouwen werden toegelaten, waarvan maar 32 gevolgd werden. Tevens sloot de studie zwangerschappen van de eerste drie maanden uit. Deze periode is juist het meest relevante tijdsbestek voor het beoordelen van risico’s op aangeboren afwijkingen.

Deze methodologische truc is een vorm van datamanipulatie door ‘gevaccineerde’ personen te herclassificeren als ‘niet-gevaccineerd’. Daardoor werd op kunstmatige wijze het aantal voorvallen van vroege bijwerkingen bij geprikte personen verminderd, terwijl tegelijkertijd het aantal voorvallen in de ‘niet-gevaccineerde’ controlegroep werd opgeblazen. De illusie werd gewekt dat ernstige complicaties vaker voorkwamen bij degenen die de prik niet kregen.

Statistische manipulatie werd ook toegepast door selectief gebruik te maken van VAERS-gegevens. VAERS wordt algemeen erkend als een belangrijk hulpmiddel voor het identificeren van mogelijke veiligheidsproblemen bij vaccins. Historisch gezien gaan regelgevende instanties en vaccin-fabrikanten hier op hun eigen manier mee om: wanneer VAERS-rapporten zorgwekkende veiligheidssignalen meldden, zoals een sterke toename van zwangerschapscomplicaties, spontane abortussen, myocarditis bij jonge mannen of bloedstollingsstoornissen, dan werden deze rapporten afgedaan als onbetrouwbaar, of de gegevens als anekdotisch of toevallig. CDC en FDA betoogden zelfs dat VAERS-gegevens niet waren ontworpen om causaliteit vast te stellen en beïnvloed konden worden door rapportage-bias.

De technieken zoals hierboven beschreven waren geen fouten of vergissingen, maar bewuste keuzes van regelgevende instanties, farmaceutische bedrijven en beleidsmakers, die naleving belangrijker vonden dan voorzichtigheid. Hierdoor werd de publieke perceptie gevormd, het wetenschappelijk debat gecontroleerd en werd uiteindelijk het vermogen van vrouwen ondermijnd om werkelijk geïnformeerde medische beslissingen te kunnen nemen. Ook het American College of Obstetricians and Gynecologists heeft hieraan meegedaan door tussen de $ 11 en $ 13 miljoen aan te nemen om het ‘vaccin’ te promoten. Gelijktijdig kregen artsen en wetenschappers die hun zorgen uitten over de veiligheid van de injecties, te maken met ernstige professionele en persoonlijke gevolgen.

Speciale bescherming van zwangere vrouwen

De Common Rule in de VS stelt ethische en wettelijke vereisten vast voor de bescherming van menselijke proefpersonen in federaal gefinancierd onderzoek. Binnen dit kader richt Subpart B zich specifiek op de betrokkenheid van zwangere vrouwen, foetussen en pasgeborenen bij onderzoek, waarbij strikte waarborgen zijn vastgelegd om onethische experimenten en dwang te voorkomen.

De bovenbeschreven minachting voor federale onderzoeksethiek met betrekking tot zwangere vrouwen is ongekend. Historisch gezien zijn zwangere vrouwen met extreme voorzichtigheid behandeld in klinisch onderzoek, met name in relatie tot medicijnproeven. Men had lering moeten trekken uit de affaires met Softenon, DES en het H1N1-vaccin, maar opnieuw werden deze ethische en wettelijke waarborgen omzeild bij de Covid-19-injectiecampagne.

De druk om zwangeren in Nederland te blijven vaccineren houdt aan. Het aanbevolen vaccinatieschema voor zwangerschap omvat nu: griepvaccin, kinkhoestvaccin, Covid-19-‘vaccin’, RSV-vaccin en hepatitis B-vaccin.

Hier is sprake van een buitengewone schending van de medische ethiek en dit roept juridische en ethische zorgen op voor volksgezondheidsinstanties, onderzoeksinstellingen en farmaceutische bedrijven.

Er moet rekening mee worden gehouden dat de langetermijnschade van het geven van Covid-19-prikken tijdens de zwangerschap waarschijnlijk meerdere generaties kan treffen met als gevolg dat de onvervulde kinderwens zal toenemen bij getroffen koppels.

De minister van Volksgezondheid in Amerika heeft aangekondigd dat de Covid-prikken niet meer worden aanbevolen aan zwangere vrouwen en kinderen, maar er is nog lang geen sprake van daadkrachtige maatregelen die nodig zijn om een einde te maken aan de grootste medische-fraudezaak uit de geschiedenis.