De grote misvatting over brandstof uit de aarde

Door verbranding van het fossiele materiaal komt de ‘gevangen’ koolstof weer vrij in de atmosfeer. Dat levert volgens de voorgeschreven werkelijkheid een flinke hoeveelheid extra CO₂ op, waardoor de aarde ‘gevaarlijk opwarmt’. En dat niet alleen. Omdat we het hebben over ‘fossiele brandstoffen’, wordt ons ook wijsgemaakt dat die brandstoffen vanwege onze ‘fossiele verslaving’ opraken.

De huidige bronnen zouden mondiaal uitgeput raken in naar schatting veertig tot zestig jaar. Door deze voorgeschreven schaarste, kunnen de prijzen van energie flink worden opgeschroefd. En dat is heel goed nieuws voor bijvoorbeeld oliemaatschappijen en overheden (energie- en CO₂-belastingen). Deze hoax begon ooit met de bewering dat aardolie afkomstig is van uitgestorven dinosaurussen. Het daaropvolgende verhaal was dat het afkomstig zou zijn uit afgestorven oerbossen. En toen was het weer plankton, en ander dieper gelegen biologisch materiaal.

De nazi’s wisten al dat olie ‘abiotisch’ (niet-biologisch) is. Ze baseerden hun kennis op de wetenschap dat onder intense druk en hitte diep onder de grond op natuurlijke wijze olie ontstaat. Onder deze omstandigheden kunnen moleculaire koolwaterstofketens zich ontwikkelen tot ruwe olie of aardgas, en zal elk organisch materiaal allang vernietigd zijn. Dus eigenlijk al in de tijd rond de Tweede Wereldoorlog werden de beweringen van eindige en uitgeput rakende reserves, die ons dwingen af te stappen van ‘fossiele’ brandstoffen, naar het land der fabelen verwezen.

Laboratoriumexperimenten onder dezelfde extreme omstandigheden laten zien dat het mogelijk is om ijzeroxide, calciumcarbonaat en water om te zetten in methaan en koolwaterstoffen die tot tien koolstofatomen bevatten. Dergelijke experimenten zijn in de vorige eeuw door Russische wetenschappers uitgevoerd, maar ook nog niet zo lang geleden in de VS en nog recenter in Zweden.

Vergelijkbare omstandigheden in de aardmantel zouden voor deze kleine koolwaterstoffen voldoende zijn om te polymeriseren tot langere ketenmoleculen, die bijvoorbeeld in ruwe olie voorkomen. Bovendien voorkomt de beperkte hoeveelheid zuurstof in het magma van de aarde dat koolwaterstoffen – ondanks de intense hitte en druk aldaar – verbranden. Vandaar dat dit proces geen verrot leven of fossielen nodig heeft, alleen tijd, druk, hitte en de juiste ingrediënten.

De aldus geproduceerde koolwaterstoffen migreren uit de aardmantel naar de korst totdat ze aan de oppervlakte ontsnappen, of totdat ze worden ingesloten door ondoordringbare lagen, waardoor aardoliereservoirs worden gevormd.

Uit talloze praktische voorbeelden blijkt dat zogenaamd fossiele brandstoffen een abiotische oorsprong hebben. Zo bleek in 1995 dat een ‘uitgeput’ olieveld diep onder de Golf van Mexico, zichzelf opnieuw vulde. De productie bedroeg na de ontdekking van het veld in 1973 ongeveer 15.000 vaten per dag. Tegen 1989 was de productie gezakt tot ongeveer 4.000 vaten per dag. Plotseling nam de capaciteit weer toe. De productie bedraagt nu weer zo’n 13.000 vaten per dag en de geschatte reserves zijn omhoog gewaardeerd van 60 miljoen naar meer dan 400 miljoen vaten.

En dan zijn er een flink aantal Russische en Oekraïense olie- en gasvelden ontdekt in een regio waarvan veertig jaar geleden werd gezegd dat er absoluut geen potentieel was voor aardolieproductie. De boringen in deze velden zijn diep in het kristallijne basementgesteente verricht, waar zich het grootste deel van de reserves blijken te bevinden. Deze reserves bedragen minstens 8.200 miljoen ton winbare olie en 100 miljard kubieke meter winbaar gas.

In talrijke breukzones tussen delen van de aardkorst komen ook koolwaterstoffen vrij, terwijl daar geen fossiele resten aanwezig zijn. In het Lost City-hydrothermale veld, onder water in de Atlantische Oceaan, ontsnappen grote hoeveelheden methaan zonder enige biologische oorsprong.