Jan van Dijk
Deze angst geeft echter een groot deel van de Europese bevolking een doel en een identiteit. Deze groep wil geen vrijheid, maar heeft behoefte aan regeringen en autoriteiten die hen vertellen waar ze bang voor moeten zijn, wat voor auto ze moeten rijden, op welk tijdstip ze stroom kunnen verbruiken en hoe geweldig een windmolen van 200 meter in je achtertuin wel niet is. Zelf denken is lastig. Vertel me wat ik moet denken. Kritisch denken heeft plaatsgemaakt voor slogans en nieuwsgierigheid heeft plaatsgemaakt voor volgzaamheid. De klimaatkoorts neemt echter in hoog tempo af. Europa is op mondiaal vlak alleen komen te staan. Simpele economische waarheden halen ook steeds vaker de reguliere media en zelfs de politieke partij die al jaren in het verdomhoekje zit, Forum voor Democratie, wordt weer gehoord. Dat we als Europees werelddeel al jaren bezig zijn met de afbraak van de basis van onze welvaart, een stabiel elektriciteitsnet, heeft nu in Spanje geleid tot een nationale stroomstoring van ongekende proporties. De oorzaak hiervan ligt ook weer in simpele liberale en traditionele principes van vraag en aanbod.
Het plaatsen van 10 miljoen zonnepanelen op 5.700 hectare grond – ter vergelijking: de gemeente Amsterdam is 25.000 hectare – is waanzin. Een gemiddelde nucleaire faciliteit van 1.000 megawatt, die een miljoen huishoudens kan voorzien van stroom, heeft iets meer dan 100 hectare nodig om te werken terwijl windparken 360 keer meer landoppervlak nodig hebben om dezelfde hoeveelheid elektriciteit te produceren, en zonne-energiecentrales 75 keer meer ruimte nodig hebben. We vernietigen de natuur stilletjes met de menselijke dwaasheid van plastic, staal en gevaarlijke gifstoffen die rustig de grond in sijpelen. En het goede nieuws is dat na een stevige hagelbui, of iedere twintig jaar, alles moet worden herbouwd. Los van de hitteontwikkeling tot wel 80°C boven een zonnepanelenveld zetten zonnepanelen slechts 6-20% van de energie die ze opnemen om in elektriciteit. De rest wordt omgezet in warmte. Het zijn eenvoudige kengetallen om aan te geven hoe Europa is bezeten door een klimaatkoorts. Gedreven door ideologisch enthousiasme hebben linkse regeringen hernieuwbare energie omarmd, terwijl ze tegelijkertijd enthousiast de infrastructuur ontmantelden die ooit voor energiesoevereiniteit en -stabiliteit zorgde. Kolencentrales, die een consistente basisstroom leveren, worden in heel Europa buiten gebruik gesteld onder druk van luidruchtige, goed gefinancierde en door de traditionele media gesteunde groene activisten.
In Spanje werden 50 miljoen mensen op 28 april jl. getroffen door een enorme stroomuitval waardoor het grootste deel van Spanje ongeveer 12 tot 14 uur zonder stroom zat. Het plotselinge verlies van grootschalige zonne-energieopwekking in het zuidwesten van Spanje veroorzaakte een scherpe negatieve piek in het systeem, dat op zijn beurt beschermende mechanismen activeerde waardoor automatisch de Spaanse nucleaire en andere traditionele centrales offline gingen. In een goed werkend systeem wordt een zodanige daling verzacht door de draaiende constante kracht van grote, conventionele generatoren, zoals kolen-, aardgas- en kerncentrales. Traditionele centrales creëren een zeer groot, veerkrachtig stabiel systeem, en hernieuwbare energiebronnen zorgen voor instabiliteit. Op het moment van de stroomuitval werd 80% van de elektriciteit in Spanje geleverd door wind- en zonne-energie die voor een dermate instabiele situatie zorgden dat de resterende 20% niet in staat was om dit op te vangen. Spanje heeft genoeg betrouwbare energiecentrales, maar het probleem is dat, in de aanloop naar de black-outs, deze betrouwbare energiecentrales niet werden gebruikt omdat de prijzen voor elektriciteit in Spanje negatief waren. Deze negatieve prijzen liggen ver onder de marginale bedrijfskosten van de conventionele centrales, en als gevolg daarvan gaf de markt in wezen aan dat hun diensten niet nodig waren. Gratis stroom klinkt te mooi om waar te zijn en dat is dus ook zo. Dit is in de economische theorie wel bekend als ‘There ain’t no such thing as a free lunch’. De gevolgen van stroomuitval in onze moderne samenleving zijn niet te overzien.
Bij eerdere black-outs werkten verkeerslichten niet en gebeurden er binnen een paar uur ongelukken, sommige met dodelijke afloop. Zonder elektriciteit verliest het water in het openbare watersysteem druk door het onvermogen om te pompen en heeft niemand enige watervoorziening. Zonne- en windenergie doen niets als het net uitvalt. De kosten van stroomuitval voor een gemiddelde supermarkt lopen op tot € 35.000 in de loop van 24 uur doordat vlees, ijs en andere vriesschapproducten de vuilnisbak in kunnen. Voor het midden- en kleinbedrijf (mkb) kan eenmaal een heftige stroomuitval de doodsteek zijn, daar de kosten voor 1 kWh op dat moment meer dan honderdmaal groter zijn dan normaal. Nog een economisch principe waar je geen academische titel voor nodig hebt: hoe langer de stroomuitval, hoe hoger de kosten! De genormaliseerde kosten van black-outs als gevolg van een te grote afhankelijkheid van wind en zon zijn dus enorm.
De enig mogelijke objectieve, rationele conclusie hiervan is dat traditionele brandstoffen minimaal vier keer goedkoper zijn dan wind- en zonne-energie. Het Europese energiebeleid dat is geworteld in een anti-wetenschappelijk groen dogma, heeft het elektriciteitsnet aanzienlijk verzwakt. De stroomuitval in Spanje is geen opzichzelfstaand incident, maar een symptoom van een bredere crisis, aangewakkerd door een giftige mix van ideologie en institutionele malaise. Een gevolg van de vijandigheid van linkse politici tegenover fossiele brandstoffen is dat de stem van de politiek rechtse partijen eindelijk weerklank vindt.
In de Nederlandse politiek heeft in maart 2025 een bijzonder moment plaatsgevonden toen een motie van Forum van Democratie werd aangenomen in Den Haag. Het kabinet heeft tijdens de presentatie van zijn plannen inzake energiebeleid bepaald dat er in Nederland geen strenger klimaatbeleid wordt ingevoerd dan dat Europa van Nederland vraagt. Politici zouden hun professie geen eer aandoen om hier vanaf dag één van af te wijken en volop door te gaan met het invoeren van een draconisch klimaatbeleid zodat Nederland de status ‘het beste jongetje van de klas’ niet verliest. Het huidige kabinet gaat hard door om € 35 miljard belastinggeld te verbranden voor 0,000036°C klimaat-‘positief’ effect. Door de aangenomen motie zal de regering zich moeten inspannen om onze industrie weer concurrerend te maken door een gelijk speelveld qua regeldruk en energiebelastingen te waarborgen.
De klimaatkerk heeft geen meerderheidspositie meer in het mondiale machtsveld. Amerika trekt een eigen plan en China blijft in hoog tempo kolencentrales bouwen, net als India. Een grote groep klimaatalarmismevolgers identificeert zich nu trots als een goed voorbeeld voor het nageslacht, echter ze zijn allesbehalve soevereine individuen, maar marionetten van een systeem gebaseerd op angst dat veiliger voelt dan vrijheid. Klimaatwetenschap is in het nauw gedreven door economische principes zoals ‘There ain’t no such thing as a free lunch’.
Het probleem van voorstanders van wind- en zonne-energie is dat het argument dat deze energie de goedkoopste vorm van energie is, ontstaat doordat ze afhankelijk zijn van ‘creatieve’ boekhoudschema’s die de kosten van extra transmissielijnen, back-upstroomgeneratoren en ombouw- en stroomuitvalkosten weglaten. De kosten van onbetrouwbare elektriciteitsbronnen zijn veel hoger dan die van betrouwbare conventionele brandstoffen. ‘No Return On Investment, no Electricity’, Spanje zou niet in deze situatie zijn geweest als het geen beleid had gevoerd dat het land verplicht het grootste deel van zijn elektriciteitsopwekking over te schakelen op wind- en zonne-energie. Beleidsmakers zullen er vrij snel achterkomen dat als ze het licht niet aan houden in Europa, ze op zoek kunnen gaan naar een nieuwe baan.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
