De samengesmolten oorlog in de aanloop naar Trumps inauguratie

Donald Trump is, ook al is hij nog geen president, heel consequent in zijn voornemen een einde te maken aan het conflict in Oekraïne, of beter gezegd, om Amerika terug te trekken uit het conflict. Er wordt alom getwijfeld aan zijn voornemen, omdat hij meerdere personen met een neocon-achtergrond heeft voorgedragen voor belangrijke posities. Dit laatste blijkt echter nodig te zijn om deze benoemingen in de Senaat bevestigd te krijgen, omdat de steun van Republikeinse neocon-senatoren noodzakelijk zal zijn. De voorgedragen procureur-generaal, Matt Gaetz, heeft zich al teruggetrokken nadat vooraanstaande Republikeinse senatoren hem duidelijk hadden gemaakt dat zijn benoeming nooit bevestigd zou gaan worden. Daarentegen blijkt dat veel ‘lagere’ posten vervuld gaan worden met Trump-getrouwen zónder neocon-vooroordelen.

Een belangrijk voorbeeld hiervan is Keith Kellogg, door Trump aangezocht als speciaal gezant voor Oekraïne-Rusland. Het betekent dat Marco Rubio, de beoogde minister van Buitenlandse Zaken, maar beperkt invloed zal hebben op het Oekraïne-beleid. Kellogg heeft aanvankelijk voorgesteld het conflict te bevriezen langs de huidige lijnen en een ‘vredesmacht’ in te zetten, bestaande uit Europese militairen. Het is een kansloos voorstel, maar het laat niettemin zien dat Trump met de benoeming van Kellogg serieus is over beëindiging van deze oorlog, in plaats van door te willen vechten tot de laatste Oekraïner.

Rusland heeft ook al bij herhaling laten weten dat ‘bevriezing’ volstrekt onaanvaardbaar is, zodat dit dus niet gaat gebeuren. Het Kremlin heeft bovendien meerdere malen duidelijk gemaakt dat Europese militairen in Oekraïne aangevallen en gedood zullen worden. De permanente vertegenwoordiger van Rusland bij de VN, Vassily Nebenzia, heeft het recentelijk zowel diplomatiek verantwoord als duidelijk samengevat: “Geen enkel plan om het conflict te bevriezen zal Rusland bevallen. Het voorbeeld van de Minsk-akkoorden heeft ons er volledig van overtuigd dat noch het Westen, noch de junta in Kiev te vertrouwen zijn. En we begrijpen goed dat het doel van deze oefening is om het regime in Kiev een broodnodige adempauze op het slagveld te geven, om zich te herbewapenen en zijn wonden te likken.”

Trumps openingszet voor Poetin
Trump heeft bij de opening van de gerestaureerde Notre Dame kort met Volodimir Zelenski ‘gesproken’, met name op aandringen van Emmanuel Macron als zelfbenoemd voorstander van voortzetting van de oorlog. Het was naar verluidt een gênante vertoning, waarin Trump zijn voornemen herhaalde om het conflict te beëindigen, terwijl Zelenski niet verder kwam dan vragen om meer militaire hardware en ‘veiligheidsgaranties’ – lees: NAVO-lidmaatschap. Het zal duidelijk zijn dat de inbreng van Zelenski nauwelijks nog relevant zal zijn voor het verdere verloop.

Amerika heeft de Oekraïense proxy-oorlog feitelijk allang verloren, hetgeen betekent dat er nog slechts twee opties zijn: óf de oorlog gaat door tot de volledige overgave van Oekraïne, óf de VS en Rusland gaan onderhandelen over een beëindiging onder gunstiger voorwaarden. Trump moet deze realiteit aanvaard hebben, gegeven zijn stelligheid het conflict te zullen beëindigen, zonder daarbij te vertellen hoe hij dat denkt te gaan doen. Hij weet als geen ander dat men zijn kaarten niet open op tafel moet leggen. Niettemin heeft hij al wel een voor het Kremlin belangrijke openingszet gedaan. Hij heeft laten weten dat het gebruik van ATACMS op Russisch grondgebied een domme en afkeuringswaardige zet is, waarvoor hij op 21 januari de toestemming zal intrekken. Het lijkt een detail, maar het laat zien dat Trump militaire opties uitsluit en kennelijk heel serieus is over onderhandelingen. Het laatste nieuws is dat Kellogg nog vóór de inauguratie verschillende belangrijke hoofdsteden zal gaan bezoeken.

Het gebruik van ATACMS op Russisch grondgebied was zonder twijfel bedoeld als een escalatie, om Trumps kansen bij onderhandelingen te frustreren. Rusland heeft elke aanval echter vergolden met zware aanvallen op Oekraïne, waardoor deze escalatiepoging is mislukt. De ATACMS konden immers niets uitrichten tegen de Russische luchtafweer, terwijl Oekraïne en de daar gestationeerde NAVO-militairen ernstig getroffen werden door de vergeldingsaanvallen.

De moord op Igor Kirillov
De moord op generaal Igor Kirillov op 17 december jl. was evenzeer bedoeld als escalatie: Rusland uitlokken tot acties die onderhandelingen heel moeilijk – zo niet onmogelijk – zouden maken. Kirillov was het hoofd van de chemische, biologische en nucleaire verdedigingstroepen van de Russische strijdkrachten. Hij heeft een grote rol gespeeld bij het ontmaskeren van westerse misdaden op het gebied van chemische en biologische oorlogvoering. Zo waren de rapporten van de VS over het gebruik van chemische aanvallen op zijn eigen bevolking door Bashar al-Assad in Syrië, in de begintijd van de oorlog aldaar, bedoeld als valse-vlagberichten om Assad te demoniseren, als onderdeel van het plan hem ten val te brengen.

Kirillov heeft overtuigend gewezen op de Amerikaanse oorsprong van de Covid-19-misdaad. Hij heeft eveneens een grote rol gespeeld in het documenteren van de militair-biologische onderzoeksprogramma’s van de VS en haar NAVO-bondgenoten op het grondgebied van Oekraïne. Hij is vermoord door de SBU – de Oekraïense veiligheidsdienst – met instemming en hulp van de CIA en MI6. Dit niet alleen als een poging tot escalatie, maar ook om hiermee een grote vijand van de VS en de farmaceutische industrie uit de weg te ruimen.