Pieter Stuurman
Geschiedschrijving geeft ons de gelegenheid om lering te trekken uit de dingen die mis gingen, met de bedoeling ze in het vervolg te voorkomen. Dat betekent niet dat herhaling van fouten daarmee onmogelijk gemaakt wordt (een van de belangrijkste lessen die we kunnen leren van de geschiedenis, is dat we maar moeilijk leren van de geschiedenis), maar zonder correcte visie op het verleden is het sowieso onmogelijk om gemaakte fouten als zodanig te herkennen, en dan zullen ze gedoemd zijn zich te herhalen. Zeker in tijden van grote beroering, zoals nu, is een zo correct mogelijke optekening van de gebeurtenissen dus essentieel. Niet alleen voor de nu levende generaties, maar ook voor die van morgen.
Natuurlijk kunnen goede geschiedkundigen historische gebeurtenissen achteraf nog completer in kaart brengen. Zo bestaat er nu bijvoorbeeld een vollediger beeld over de toedracht van de grote crisis van 1929 dan in 1929. Als de rust terugkeert en de emoties bedaren, wordt het gemakkelijker om de benodigde afstand te nemen om een dergelijke situatie in zijn geheel te overzien en er meer begrip van te verkrijgen. Maar zonder de getuigenissen, opgetekend in de verslaggeving van het betreffende moment, staan historici met lege handen. Zonder uitgangspunt kunnen er geen conclusies volgen, en bij een incorrect uitgangspunt zullen de conclusies ook incorrect zijn. En incorrecte geschiedschrijving is zonder enige betekenis.
De invloed van media
We hebben de afgelopen jaren ervaren dat wat moet doorgaan voor reguliere journalistiek, systematisch een incorrect beeld van de werkelijkheid opdringt aan het grote publiek, waardoor men onwetend blijft van hetgeen er werkelijk speelt. En afgemeten aan de gevolgen, is onwetendheid minstens zo schadelijk als kwaadaardigheid. Dit betekent dat de ‘reguliere’ journalistiek in deze tijd een actieve en kwalijke rol speelt bij het aansturen op de historisch ongekende catastrofes die zich nu aftekenen en op sommige gebieden al voltrekken, en die later in terugblik bepalend zouden moeten zijn voor de geschiedschrijving van de toekomst. Als reactie op het falen van de gevestigde journalistiek ontstonden initiatieven zoals Gezond Verstand, die daar (samen met select gezelschap van andere analisten, verspreid over de wereld) tegenwicht aan wilden bieden door het beschikbaar maken van een zo correct mogelijke verslaggeving van de actuele verschijnselen en hun toedracht. Het opnemen van een dergelijke taak vereist grote toewijding en incasseringsvermogen, al was het maar omdat het per definitie ingaat tegen de populaire opinies, die hoofdzakelijk vormgegeven zijn door de media – die zelf een belangrijk aandeel hebben in de huidige problematiek.
De meeste van deze nieuwe media-initiatieven worden in meerderheid bemand door gedreven vrijwilligers die niet allemaal gezegend zijn met professionele journalistieke ervaring (zoals ikzelf) en soms resulteert dat in de noodzaak om een eerder opgeschreven visie te corrigeren of bij te stellen, bijvoorbeeld vanwege het beschikbaar komen van nieuwe informatie. Anders gezegd: perfectie is wel een streven, maar het is nooit helemaal bereikbaar. Desondanks biedt het (in tegenstelling tot wat de huidige massamedia achterlaten voor de volgende generaties) essentiële grondstof die voor toekomstige historici kan bijdragen aan het vormen van een compleet en correct beeld. Precies zoals bewaard gebleven verzetskranten uit de Tweede Wereldoorlog nu een onmisbare bron zijn voor de huidige geschiedschrijving over die periode. Zonder dergelijke verslaggeving (al lijkt die nu soms nog maar marginaal effect te sorteren) zouden belangrijke inzichten over deze tijd verloren gaan, iets dat funest zou zijn voor de overlevering van morgen.
Het nummer van Gezond Verstand dat nu voor u ligt is een jubileumnummer. Het is de honderdste editie in de ruim vier jaar sinds de oprichting. In die honderd nummers hebben we aandacht gegeven aan alle belangrijke thema’s van deze tijd, en omdat Gezond Verstand op papier verschijnt, kan de inhoud bewaard blijven voor toekomstige generaties van geïnteresseerden en historici, zelfs wanneer het internet ten prooi valt aan de steeds verdergaande digitale censuur, die nu en in de nabije toekomst dergelijke informatie kan – en waarschijnlijk zal – uitwissen.
De coronamachtsgreep
Wie zich een enigszins gefundeerd beeld wil vormen van de huidige situatie, kan natuurlijk niet om de coronaleugen heen. Bijna vijf jaar geleden was het de aftrap voor het forceren van de meest intrusieve maatschappelijke veranderingen sinds de Tweede Wereldoorlog. Deze uitgekiende strategische aanval op samenlevingen in de hele wereld had meerdere functies. Een van de belangrijkste daarvan was het samenvoegen van het slechtste uit de private sector met het slechtste uit de publieke sector, om daarmee te komen tot een supranationaal en multidisciplinair misdaadconglomeraat dat, onder aanvoering van de capo’s uit de private sector (megamiljardairs, zoals bijvoorbeeld Bill Gates en George Soros) de macht wilde grijpen. De belangrijkste horde die daarvoor genomen moest worden, was het onder controle krijgen van de publieke sector (overheden), waar het publiek gewend was naar te luisteren en aan te gehoorzamen. Daarnaast beschikken overheden over de mogelijkheid geweld in te zetten tegen bevolkingsgroepen en individuen, iets dat voor het bedrijfsleven veel lastiger is. Verder moesten ook de massamedia onder verregaande controle gebracht worden. De media worden beschouwd als informerende autoriteit en de overheden als instruerende autoriteit, en samen vormen ze een onmisbare schakel tussen macht en publiek. Om dit beoogde conglomeraat aan de macht te helpen was het inlijven van beide sectoren dus een voorwaarde, en met de coronastrategie werd daarvoor de mogelijkheid gecreëerd.
Via de internationale persbureaus, die al sinds mensenheugenis in bezit zijn van grote private investeerders (deel uitmakend van het misdaadconglomeraat), werd in het vroege voorjaar van 2020 hoogst alarmerende, maar foutieve informatie verstrekt aan de media, die het vervolgens doorgaven aan het publiek, dat, in paniek gebracht, instructies en maatregelen verlangde van bestuurders. Bestuurders die zelf ook geen enkele inhoudelijke kennis bezaten van pathogenen en epidemieën en dus geen andere keuze hadden dan zich te verlaten op de media, die om precies dezelfde reden moesten vertrouwen op de persbureaus. Zo vonden de leugens hun weg naar de politiek.
- Het artikel gaat hieronder verder -
Het cartoonboek bevat een bonte verzameling van de beste, scherpste, mooiste en meest treffende cartoons uit Gezond Verstand.
Je maakt kennis met de cartoonisten, die je vervolgens meenemen in het creatieproces en stap voor stap laten zien hoe de cartoons tot stand komen. Waar komen de ideeën en inspiratie vandaan? Welke materialen gebruiken ze en wat vinden ze het mooiste en moeilijkste aan hun vak?
Normaal €42,50 voor abonnees €39,50
Het resultaat was dat gezagsdragers ongekend ingrijpende maatregelen namen op basis van foutieve informatie. Maatregelen die uiterst schadelijk waren voor alle aspecten van de samenleving, maar die – zoals al snel bleek – volkomen overbodig waren. Het moment waarop dat ook tot de ministers en regeringsleiders doordrong, is redelijk goed af te leiden uit hun gedrag. In vrijwel alle landen bleken de belangrijkste bestuurders zelf geen enkele notie te nemen van de draconische bevelen en verboden die ze aan hun onderdanen oplegden. We herinneren ons het trouwfeest van minister Grapperhaus, in september 2020. Later bleek dat rond diezelfde tijd ook bestuurders in andere landen, zoals Boris Johnson in Engeland en Jay Varma in de VS (de ‘coronapaus’ die in New York verantwoordelijk was voor het tirannieke coronabeleid dat duizenden weigeraars van het ‘vaccin’ hun baan kostte), evenals veel ambtgenoten in andere landen, zich te buiten gingen aan wilde feesten, terwijl ze de bevolking thuis opsloten.
Uit dat gedrag blijkt ontegenzeggelijk dat in ieder geval de topbestuurders na ongeveer zes maanden al beseften (of daarover waren ingelicht) dat het hele coronaverhaal een leugen was. Toen ze er uit angst voor positie- en gezichtsverlies in bleven volharden, werd de weg terug steeds moeilijker, en daarmee werden ze gevoelig voor ontmaskering en dus chantabel. Zo konden ze definitief worden ingelijfd door het misdaadconglomeraat, dat vervolgens ook kon rekenen op hun diensten bij andere criminele onderdelen van de machtsgreep, zoals het destructieve klimaatbeleid, de promotie van collectieve krankzinnigheid via de genderideologie, de immigratiechaos, het aansturen op oorlogen en de genocide op de wereldbevolking middels dodelijke injecties. Het publiek trok aan het kortste eind, want het verloor zijn enige bescherming tegen georganiseerde misdaad. De overheden die deze taak hadden, werden onderdeel van diezelfde misdaadclub.
Ook van de grote geopolitieke aardverschuivingen van de afgelopen jaren heeft Gezond Verstand uitgebreid verslag gedaan. Zoals bekend is, wordt de geschiedenis in de praktijk geschreven door – en in het voordeel van – de overwinnaars, en dat betekent altijd dat daarbij de waarheid geweld wordt aangedaan. Het is dus te hopen dat toekomstige geschiedschrijvers de beschikking zullen hebben over meer dan alleen de narratieven die ons momenteel worden opgelegd door het misdaadconglomeraat, en die, als alle andere informatie is uitgewist, de geschiedenis van de toekomst zullen vormen. Wellicht zou een brandkast met daarin alle edities van Gezond Verstand dan een informatiebron van onschatbare waarde kunnen zijn.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Related Posts
