Eric Lopes Cardozo
Om meer grip te krijgen op de mondiale problematiek is aanscherping van controle nodig. Alles en iedereen dient daartoe op het internet te worden aangesloten. Op basis van de hiermee verkregen gigantische hoeveelheid informatie dient besluitvorming vervolgens plaats te vinden met behulp van artificial intelligence (AI). Meer controle dient onder meer te worden verkregen door hervorming, inclusief verdere digitalisering, van het financiële systeem. Ondanks dwarsliggende landen en de te verwachten grote problemen in de uitvoering, heeft de Algemene Vergadering met de plannen ingestemd.
De korte versie van de aanleiding voor de conferentie is dat het waarmaken van de doelstellingen zoals geformuleerd in Agenda 2030 – ofwel de Sustainable Development Goals (SDG’s) – niet verloopt zoals gepland. Naar zeggen moet de turbo erop worden gezet om er nog iets van te kunnen maken. In Guterres’ openingsspeech komen echter zaken naar voren die duidelijk maken dat het meer is dan een kwestie van ‘iets beter ons best doen’. Zijn speech bevatte tal van mondiale problemen, zoals de uitzichtloze oorlogen in het Midden-Oosten, Oekraïne en Soedan. Andere voorbeelden zijn de toename van nucleaire dreiging, de ontwikkeling van nieuw wapentuig, de ‘klimaatcrisis’, de enorme schuldenlast van ontwikkelingslanden en de risico’s van het ongereguleerde gebruik van AI. Met het terugdringen van het gebruik van fossiele brandstoffen wil het ook maar niet lukken. Kortom: er gebeurt van alles, men wil van alles, maar men krijgt er maar geen vat op.
Veel belangrijker echter, is het eerste punt dat Guterres in zijn openingsspeech aankaartte. Namelijk dat er geen sprake meer is van multilateralisme. Dit klinkt misleidend alsof hiermee gezamenlijk overleg wordt bedoeld. Het is ook terug te lezen in een beleidsstuk aan de Eerste Kamer, getiteld Mondiaal Multilateralisme, met als subtitel: Positionering van het Koninkrijk in een veranderende multilaterale wereldorde. In het beleidsstuk wordt gesteld dat er landen zijn (China, Rusland, het Mondiale Zuiden) die sterk hechten aan hun soevereiniteit en dat deze landen alleen bereid zijn voor de aanpak van mondiale vraagstukken verantwoordelijkheid te dragen in ruil voor meer macht en zeggenschap in belangrijke organen. Waar het dus over gaat, is dat het Westen niet meer andere landen zomaar de wil kan opleggen. In die zin lijkt de conferentie eerder een wanhoopsdaad om de aan het Westen ondergeschikte positie van de VN veilig te stellen.
Dwarsliggende landen
De plannen in de vorm van het document Pact for the Future, alsmede de bijlagen Global Digital Compact en Declaration of Future Generations, zijn aangenomen na een ronde verklaringen van diverse landen. De grootste dwarsligger was Rusland, dat zijn ontevredenheid uitte over het onderhandelingsproces en opriep tot het maken van aanpassingen. Het werd hierbij gesteund door Iran, Noord-Korea, Wit-Rusland, Syrië, Venezuela en Nicaragua.
Het voornaamste bezwaar van Rusland is de bemoeienis van de VN met zaken die binnen de jurisdictie van een individuele staat vallen. Vanuit dat standpunt zijn ze dan ook tegen het geven van meer bevoegdheden aan de Hoge Commissaris voor de Rechten van de Mens. Verder maakt Rusland bezwaar tegen het versnellen van nucleaire ontwapening, en is het tegen het gelijkstellen van ‘niet-gouvernementele actoren’, zoals het WEF, aan natiestaten bij het nemen van beslissingen over internationale technologische ontwikkelingen.
Vijftien landen, waaronder China, Pakistan en Thailand, hebben zich onthouden van stemming. Ook waren enkele landen niet aanwezig tijdens de stemming. Dit gold bijvoorbeeld voor Argentinië, dat heeft aangegeven afstand te nemen van het pact. De toespraak op 24 september van de Argentijnse president Milei in de Algemene Vergadering van de VN loog er dan ook niet om. Milei verwijt de VN dat ze haar boekje ver te buiten gaat en daarbij nog faalt ook. Hij stelt dat de VN de door Guterres genoemde problemen niet oplost, maar juist aanjaagt. Milei stelt verder dat de VN model staat voor een monsterlijk bureaucratisch instituut, dat landen een collectivistische ideologie oplegt. Ze bepaalt wat landen moeten doen. Ze bepaalt ook hoe de burgers van die landen moeten leven en zich moeten gedragen. Milei stelt dat de VN een aanslag pleegt op de soevereiniteit van landen en op de vrijheden en eigendommen van hun burgers.
Nederland was overigens wel van de partij. Ons Koninkrijk werd vertegenwoordigd door minister-president Wever-Croes van Aruba en minister- president Mercelina van Sint Maarten. Leden van onze regering schoven pas aan bij de Algemene Vergadering.
Hoe de resolutie werd aangenomen
Ondanks de dwarsliggende landen, is ingestemd met de inhoud van Pact for the Future. Het roept de vraag op waarmee nu eigenlijk is ingestemd, en wat dit voor Nederland betekent.
Feitelijk is er ingestemd met een resolutie. Dit betekent min of meer dat men een wens of mening heeft uitgesproken. Een resolutie is namelijk niet juridisch bindend en heeft dan ook geen directe gevolgen. Een land kan het naast zich neerleggen, of er een eigen invulling aan geven. Wat wel voor de hand ligt, is dat via EU-richtlijnen zaken in de Nederlandse wet worden verankerd.
Hoe de resolutie is aangenomen, is zonder meer uitzonderlijk te noemen. Congo kwam als vertegenwoordiger van de Afrikaanse Unie met een motie om niet in te gaan op het amendement van Rusland voor aanpassing van de resolutie. Dit werd vervolgens aangenomen door de vergadering, uitgezonderd de eerder genoemde zeven landen, de vijftien landen die zich hebben onthouden van stemming en de niet aanwezige landen. De Algemene Vergadering heeft het pact vervolgens zonder stemming aangenomen.
In Nederland speelt zich iets soortgelijks af. De regering schaart zich achter het pact. In de Tweede Kamer is hier vooraf niet of nauwelijks overleg over geweest. Voor het verzoek van Pepijn van Houwelingen (FvD) om een plenair debat in de Tweede Kamer te houden, was geen afdoende steun. Ook niet van de PVV.
- Het artikel gaat hieronder verder -
De Gift Card is een leuke manier om Gezond Verstand een kwartaal of een jaar lang cadeau doen. De Gift Card is digitaal verkrijgbaar én als pasje met daarop een unieke code + een feestelijke cadeau-enveloppe.
Abonnees krijgen 15% korting!
Gezond Verstand 6x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €24,- voor abonnees €20,-
Gezond Verstand 24x cadeau doen
Op papier én digitaal
Normaal €80,- voor abonnees €70,-
De Partij voor de Vrijheid is, na het volledig ondersteunen van de coronamaatregelen, op het gebied van het beschermen van grondrechten wederom door de mand gevallen.
Problemen in de uitvoering
Qua problematiek in de uitvoering slaat Milei de spijker op de kop. Enerzijds is de VN niet in staat gebleken om problemen op te lossen. Anderzijds is er geen sprake meer van een gemeenschappelijke vijand, zoals na de Tweede Wereldoorlog. Sterker nog, landen vliegen elkaar geregeld in de haren. Ook hebben landen het belang van soevereiniteit herontdekt. Zelfs binnen een samenwerkingsverband als de BRICS is er sprake van deze onenigheid. Waar Rusland het pact wilde amenderen, hebben de BRICS-landen Brazilië, Egypte, Ethiopië, India, Zuid-Afrika en de Verenigde Arabische Emiraten tegen gestemd. China heeft zich onthouden van stemming. Vermoed wordt dat meer landen tegen het pact zijn, maar dat die zich niet aan de zijde van Rusland durven scharen. Dit om te voorkomen dat ze worden weggezet als pion van Rusland, of als aanhanger van een totalitair regime.
Zelfs pleitbezorgers van het pact zien problemen bij de uitvoering en dan met name wat betreft de rol van de Veiligheidsraad. Gesteld wordt dat de raad met zijn vijf permanente leden, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Rusland en China, niet meer representatief is, omdat het nog maar een beperkt deel van de wereldbevolking vertegenwoordigt. Verder worden ze allemaal beschuldigd van directe of indirecte medeplichtigheid aan enkele van de ergste massale wreedheden die momenteel plaatsvinden. Met name het vetorecht van de permanente leden speelt hier een rol. Rusland en China hebben bijvoorbeeld hun veto gebruikt om acties te blokkeren inzake de crisis in Syrië.
De VS heeft herhaaldelijk een veto uitgesproken over de behandeling van de Palestijnen door Israël in de bezette gebieden. Het vetorecht zorgt er ook voor dat sommige kwesties niet voor de Veiligheidsraad worden gebracht. Met het pact is getracht hier verandering in aan te brengen, maar die passages zijn geschrapt. We kunnen dus niet verwachten dat de VN op korte termijn regisseur van de wereld zal worden. Wel geeft de VN nu collectivistisch gedreven lieden, actiegroepen en ngo’s een ideologische stok om tegenstanders mee te slaan.
– einde artikel –
Je las een gratis artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
