Afrika heeft kolossale deposito’s aan bodemschatten, maar de winsten die multinationale ondernemingen genereren hebben de economische ontwikkeling van Afrikaanse landen niet veel geholpen. De website van FOCAC meldt: “Sinds deze organisatie is opgezet hebben Chinese bedrijven Afrikaanse landen geholpen om meer dan 10.000 km spoorwegen te bouwen of te verbeteren, bijna 100.000 km snelwegen aan te leggen, ongeveer 1.000 bruggen te bouwen en bijna 100 havens en 66.000 km stroomoverdracht en distributielijnen te verwezenlijken. Dit alles heeft slagaders van connectiviteit op het Afrikaanse continent gecreëerd.” Volgens een rapport dat vorige week door de Chinese autoriteiten werd vrijgegeven, is China gedurende vijftien opeenvolgende jaren de grootste handelspartner van Afrika geweest en is het aandeel van de Chinees-Afrikaanse handel in het totaal van buitenlandse handel van Afrika gestaag toegenomen.

Infrastructuurprojecten die door de samenwerking tussen China en Afrika tot stand zijn gekomen, zijn over het hele continent verspreid en hebben bijgedragen aan verbetering van de connectiviteit en de sociaal-economische omstandigheden en aan de algehele modernisering van het Afrikaanse continent.

Het is vrij duidelijk dat in Beijing de twee partijen overeenkwamen dat de strategische oriëntatie in Afrika moet worden gericht op de combinatie van het verhogen van de levensstandaard met een steeds onafhankelijker buitenlandbeleid. Het bereiken van deze doelen van grotere samenwerking en verbeterde ontwikkeling hebben de hegemonie van het imperialisme aangevochten en verzwakt.

In zijn toespraak op de FOCAC-top op 5 september benadrukte president Xi Jinping de vooruitgang van de China-Afrika-alliantie, die gedurende de volgende fase in de betrekkingen nog grotere hoogten zou bereiken: “Dankzij bijna zeventig jaar van onvermoeibare inspanningen bij beide partijen is de China-Afrika-relatie nu beter dan ooit tevoren. Met Afrika’s toekomstige groei in gedachten, stel ik voor dat de bilaterale betrekkingen tussen China en alle Afrikaanse landen die diplomatieke banden hebben met China worden verhoogd tot het niveau van strategische betrekkingen, en dat de algemene karakterisering van China-Afrika-betrekkingen wordt verheven tot een China-Afrika-gemeenschap, met een gedeelde toekomst voor het nieuwe tijdperk.”