Die vroegere wereld is niet meer. Die is tenietgedaan met een kolossale operatie waarbij veel ondersteboven werd gegooid, om een toestand te scheppen waarin welvaart en welzijn opzettelijk worden tegengewerkt. Dat kon in vrij hoog tempo worden geregeld omdat vrijwel alle reguliere media voor nieuws en duiding in handen waren gekomen van oligarchen die met het misdaadsyndicaat meewerken.

Cruciale middelen

Allerlei woordjes voor dingen die niet bestonden waren nodig voor de omverwerping van die oude wereld, zoals klimaatcrisis, duurzaamheid, bioveiligheid, pandemie, dodelijke Covid, gendertransitie, enz. Ook woordjes om opkomende realiteitszin de kop in te drukken, zoals complotdenker, hatespeech, democratie-ondermijning, desinformatie, misinformatie en malinformatie. Al die verzinsels waren cruciaal voor begrippen die in de maatschappij verankerd raakten. Op scholen werden ze in kinderhoofden gestampt. Daarmee kwamen vervolgens categorieën tot stand waarmee alles om ons heen dat met macht heeft te maken (en dus met de grote machtsgreep) kon worden gesorteerd op ‘wat absoluut moet gebeuren’ en wat ‘absoluut moet worden tegengehouden’. Het Westen veranderde in een wereld van verzinsels.

De goegemeente had daarover geen keuze meer. De media-oligarchen bepaalden de limieten van wat wel en niet kon worden gedacht. Degenen die openlijk de verzonnen werkelijkheid niet serieus namen, riskeerden verlies van baan, publieke reputatie en vriendenkring. Soms zelfs een gebroken huwelijk. Ook wetenschappers op universiteiten hadden geen keuze anders dan om voor de voorgeschreven werkelijkheid te buigen. Het door de CIA in april 1967 verzonnen etiket complotdenker – met de betekenis geestelijk niet toerekeningsvatbaar – was de straf voor diegenen die dat weigerden.

Waar de machtsgreeparchitecten die voor niet-bestaande dingen woorden verzinnen last van hebben, is dat je ermee tot het oneindige kan doorgaan zonder dat de echte, de substantiële, werkelijkheid erdoor verdwijnt. Zo nu en dan botst hun werkelijkheid op de echte werkelijkheid, die dan in gebakken lucht of tranen kan verdampen.

Verderop vindt u een bloemlezing van de grote fantasieën en kleinere fantasietjes van de technocraten die kapotslaan op de echte werkelijkheid met betrekking tot de onmogelijkheden van de energietransitie, de kentering van het beleid van de makers van elektrische auto’s en de haperende strijd van de westerse elites tegen zowel de eigen burgers als de geopolitieke tegenstanders.

Wat eraan voorafging

Genoemde fantasieën kenmerken de mondiale Covid-machtsgreep. Deze werd mogelijk gemaakt door twee staatsgrepen die eerder in de Verenigde Staten plaatsvonden. Alle belangrijke aspecten van de ellende die we meemaken zijn of van directe Amerikaanse afkomst, of in navolging van Amerikaans voorbeeld.

De eerste staatsgreep was de moord op John F. Kennedy, georganiseerd door de CIA, met medewerking van nog wat in het geheim opererende instanties en vicepresident Lyndon B. Johnson. Kennedy had beseft hoe groot het gevaar was geworden van de CIA die het zo had geregeld dat het nooit ter verantwoording werd geroepen. Hij zei dat hij het in duizend stukjes wilde breken, en een einde wilde maken aan de onnodige spanningen en gevaren van de Koude Oorlog. Het resultaat van deze eerste staatsgreep was de winst die de CIA boekte. In het Amerikaanse machtstelsel werd dit het orgaan dat in laatste instantie een beslissende maar nauwelijks opgemerkte invloed had op het bestuur van deze na de Tweede Wereldoorlog ongeëvenaarde supermacht.

De tweede staatsgreep bestond uit de vernietiging van de World Trade Towers in Manhattan en de aanslag op het Pentagon. De officieel aangewezen schuldige hiervan, Osama bin Laden, had hier niets mee van doen. Het was een door interne in het geheim opererende elementen, waaronder de CIA en FBI, plus Israëls Mossad georganiseerde misdaad. Voor de onervaren en nauwelijks competente president George W. Bush kwam het neer op een ultimatum dat hij accepteerde met ondertekening van de Patriot Act – een wet die een einde maakte aan eens onschendbaar geachte Amerikaanse burgerrechten – en een ‘oorlog tegen terrorisme’ die de Amerikaanse overheid een veronderstelde licentie verschafte om welk land of groep mensen waar dan ook te kunnen aanvallen.

Deze 11 september-staatsgreep had naast de beknotting van burgervrijheden als belangrijkste gevolg de afschaffing van objectieve geschiedenis. Amerikaanse historici en commentatoren zagen de aanvallen als de belangrijkste op hun land sinds Pearl Harbor, maar konden het hoe en wat ervan niet straffeloos analyseren. In het openbare leven werd de door de CIA in verband met de Kennedy-moord geïntroduceerde term ‘complotdenker’ een effectief middel om goed ingericht onderzoek en discussie te blokkeren. De onuitgedaagde hegemonische macht met haar militair-industriële complex – waarvoor president Eisenhower in zijn afscheidsrede de natie had gewaarschuwd – had vijanden nodig om te blijven floreren, en deze staatsgreep die een oorlog tegen het terrorisme billijkte, kon daarvoor zorgen. Tegelijkertijd vermenigvuldigden de vele leugens zich die nodig waren om een inmiddels tot stand gekomen voorgeschreven werkelijkheid te kunnen handhaven.