Richard Rijsdijk
De hoofdlijn qua drugs in Nederland is simpel. Allemaal verboden, behalve alcohol en tabak. Cannabis bungelt er tussenin. Sinds 1976 onderscheidt de Opiumwet hard- en softdrugs, om de aanpak van harddrugs en cannabis van elkaar te scheiden. Dat leek te werken en eind jaren tachtig ging de verkoop van softdrugs voornamelijk via coffeeshops, waarvoor een officieel ‘gedoogbeleid’ ontstond. Het OM kwam met het AHOJG-beleid: geen affichering, harddrugs, overlast, jeugdigen of grote hoeveelheden. Dat leek effectief en coffeeshops werden gelegaliseerd middels onbegrijpelijke wetgeving. Verkoop is nu legaal, maar opslaan in de shop en inkopen niet. 500 gram voorraad wordt gedoogd. Meer dan 500 gram per dag verkopen à maximaal 5 gram per klant mag ook. De cruciale logistieke keten van kweek en inkoop was en bleef verboden.
Mislukt coffeeshopbeleid
Ondanks het coffeeshopbeleid groeide de hele drugsmarkt. Er volgde een reeks van halfslachtige, ineffectieve maatregelen. De Wet Damocles (1999) stond een burgemeester toe zich te bemoeien met coffeeshops, inclusief de legale verkoop en de aanwezige voorraad. In 2000 werden de AHOJG-criteria aangescherpt. De wet BIBOB (2003, Bevordering Integriteitsbeoordelingen door het Openbaar Bestuur) moest coffeeshophouders afhouden van contacten met criminelen, terwijl de legale verkoop van wiet afhankelijk was van illegale activiteiten. In 2011 informeerde Opstelten de Kamer met: “De handel in drugs is vergroot, geprofessionaliseerd en vercommercialiseerd.” Maar het kabinet-Rutte kwam niet met weloverwogen beleid. Wel met het Besloten Club- en Ingezetenen Criterium. De coffeeshophouder moest de identiteit van de klant gaan controleren. Alsof dat doorverkoop op straat zou voorkomen.
In 2018 meldde het CBS een omzet van 4,8 miljard nederwiet. Het rapport De achterkant van Amsterdam (2019) belicht de drugscriminaliteit in Amsterdam en fileert het overheidsbeleid. Grapperhaus reageerde met: “Nederland is nog geen narcostaat, maar dreigt dat binnen enkele jaren te worden als stevig ingrijpen uitblijft.” Voor de derde keer deed het kabinet-Rutte niets wat hout snijdt.
Nederland op nummer één
Nederland staat op nummer één qua verkoop van xtc en amfetamine, concludeert de politieacademie. De straatwaarde van € 19 miljard is gelijk aan de omzet van Albert Heijn. De omzet van nederwiet wordt geschat op € 9,5, cocaïne € 6,8 en heroïne € 5,7 miljard; in totaal meer dan € 41 miljard. Dat is buiten alle andere drugs om, waaronder crack, amfetamine, GHB, ketamine, enz.
Deze schatting is gebaseerd op de aanname van de politie dat 10% van de drugs wordt onderschept. Andere bronnen spreken over 2%. Niet onwaarschijnlijk, want van de 14 miljoen containers die Rotterdam passeren wordt slechts 1% gecontroleerd. Bovendien diversifieert de drugswereld haar nieuwe transport-, distributie- en smokkelmethoden. Er wordt uitgeweken naar andere, kleinere zeehavens of de drugs worden verstopt in bulkcarriers die granen of ertsen vervoeren.
Justitie & Veiligheid pompt daar extra geld in en politie en douane claimen dat ze aanzienlijk meer drugs onderscheppen. In kilo’s klopt dat misschien, maar niet in percentages. Dan zou de straatprijs van drugs stijgen en dat is niet zo, zegt de Nationale Drug Monitor. In 2023 betwijfelt ook de Algemene Rekenkamer de effectiviteit van de maatregelen en vindt de doelstellingen van de minister vaag.
De cijfers spreken voor zich: minimaal 41 miljard drugsomzet versus 4 miljard voor bestrijding door Justitie, waarvan driekwart gaat naar bestrijding van drugsbezit, waaronder wiet, en de wietkweek. De drugsbaronnen blijven buiten schot en de zogenaamde ‘Plukze wetgeving’ (ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel) heeft slechts zelden het beoogde resultaat.
Witwassen, welke bank doet het niet
Banken zijn onmisbaar bij het witwassen van duizenden miljarden aan drugswinsten via offshore vennootschappen, vastgoedaankopen, virtuele valuta, goederenhandel, enz. In 2009 werden de banken HSBC en Wachovia in de VS betrapt. Tussen 2003 en 2008 was Wachovia alleen al verantwoordelijk voor 420 miljard van één kartel. De bank kreeg uitgestelde vervolging en verbeurdverklaring voor 160 miljoen, 2% van de winsten van dat jaar. In 2017 werd de Rabobank vervolgd en schikte voor 298 miljoen. Ook de ING schikte, voor 775 miljoen.
De staat greep in. Transacties van meer dan € 3.000 cash zijn voortaan crimineel. Diverse bronnen wezen erop dat deze maatregelen futiel zijn en nauwelijks gebaseerd op daadwerkelijke data, plus dat de witwasmethoden van drugsbaronnen en banken er niet of nauwelijks door worden belemmerd.
De War on Drugs is hopeloos mislukt
Het gehanteerde uitgangspunt was verkeerd. Minder beschikbaarheid van drugs leidt niet tot minder verslaafden, of andersom. De Drooglegging in de VS – het verbod op alcohol tussen 1920 en 1932 – bewees dat ook. Drugsgebruik gaat samen met economische en sociaal-maatschappelijke omstandigheden en niet met beschikbaarheid.
Ten tweede nam het gebruik toe ondanks de jaarlijkse honderd miljard voor wereldwijde bestrijding. De Nationale Drug Monitor toont een stijgend gebruik sinds 2016 voor bijna alle illegale drugs. Het aantal overlijdens steeg elk jaar met zo’n 12%. Het UNODC Drugs Monitoring Platform bevestigt de sterke stijging van drugsverslaafden met 35% sinds 2010, tot de nu 300 miljoen wereldwijd.
Twee VN-rapporten van Count the Costs (2012/2022) concluderen dat de War on Drugs meer kost dan dat het oplevert. Het drugsmilieu ondermijnt de veiligheid, veroorzaakt conflicten, ontbossing, vervuiling, stimuleert misdaad, verrijkt criminelen, bedreigt de volksgezondheid, ondermijnt mensenrechten en stimuleert stigmatisering en discriminatie. Bovendien weigeren politici wereldwijd lering te trekken, en staan ze niet of nauwelijks open voor alternatieven. De gevolgen van het wereldwijde drugsbeleid staan ook haaks op veel van de duurzame ontwikkelingsdoelen van de VN.
Legalisering is een heet hangijzer
Steeds meer stemmen pleiten voor legalisering van in elk geval softdrugs. Tegenstanders beweren dat iedereen aan de drugs zal gaan. Experimenten in o.a. de VS en Portugal bewijzen het tegendeel. Legalisering van sowieso softdrugs en – volstrekt onbespreekbaar – ook harddrugs, zou getuigen van rationaliteit. Experimenten tonen aan dat legalisering leidt tot minder misdaad, overlast en corruptie, zorgt voor duizenden legale arbeidsplaatsen, meer belastinginkomsten en méér veiligheid op straat. Alleen wie er belang bij heeft kan erop tegen zijn. Drugskartels en banken zijn sowieso tegen, omdat zij hun fenomenale winsten in stand willen houden. De pakkans voor topfiguren is marginaal, en banken kopen vervolging gewoon af. Het is een lucratief verdienmodel. Gigantische investeringen in hardware, training, R&D (Research & Development), enz. waar tienduizenden banen mee zijn gemoeid. Alleen al in de VS besteedde men $ 39 miljard in 2022.
Voor de heersende klasse leidt het de publieke aandacht af van wat er achter de schermen gaande is. Elke vorm van escapisme, ook drugsgebruik, is dus welkom. Bovendien krijgt bestrijding bijval en veroorzaakt legalisering heftige protesten.
Neem een stap terug en bekijk de situatie met een rationeel gemoed. Onder het mom van ‘de veiligheid’ zijn tientallen maatregelen er doorheen gejast die de burgerlijke vrijheden bedreigen en inperken, de privacy ondermijnen en het staatscontrole-apparaat enorm hebben uitgebreid. Dat de wereld overspoeld wordt met drugs en dat daar ‘iets’ aan gedaan moet worden, dat neemt het grote publiek klakkeloos aan, en het levert voor ‘de veiligheid’ zonder morren nog meer vrijheden in. Dat past wel precies in Agenda 2030 van de grote mondiale machtsgreep.
Wat vertel ik mijn medemens?
- Ondanks het Nederlandse coffeeshopbeleid groeide de hele drugsmarkt, gevolgd door een reeks van halfslachtige, ineffectieve maatregelen.
- De straatwaarde van verkoop van xtc en amfetamine in Nederland is gelijk aan de omzet van Albert Heijn.
– einde artikel –
Je las een Premium artikel uit Gezond Verstand
Volg ons op social media
Kijk en beluister Gezond Verstand via
Gerelateerde berichten
