Kees van der Pijl
ie helaas ontbrak in het gezelschap was de Belgische privédetective Hercule Poirot, al was hij er graag bij geweest. Want Poirot, een creatie van Agatha Christie, zou maar al te graag zijn fijne neus voor het vinden van de dader in moordzaken hebben willen gebruiken om ook hier opheldering te verschaffen.
Bij het bezoek van de WHO-delegatie werden hekken geplaatst om de markt in Wuhan waar – naar wordt beweerd – ‘het virus’ zou zijn overgesprongen van een vleermuis die daar levend te koop was aangeboden, op het eerste menselijke slachtoffer. De onderzoekers, onder wie onze hoogsteigen prof. Marion Koopmans van het Erasmus MC in Rotterdam, zouden achter de hekken in alle rust de marktkramen kunnen gaan inspecteren.
Poirot zou zich in deze kwestie, nog voor zijn eigenlijke onderzoek, al hebben laten informeren of er wel vleermuizen op de markt verkocht werden, en het antwoord is: nee. De eerste Chinese onderzoeksgroep die zich over het virus boog, bevestigde dat op de markt in Wuhan weliswaar levende dieren werden verkocht, maar geen vleermuizen. De onderzoekers beperkten zich verder tot de vaststelling dat het virus waarmee de eerste patiënt was geïnfecteerd, voor bijna 90 procent identiek is aan vleermuis-coronavirussen; de resterende 10 procent (10,9 om precies te zijn) was iets anders.
Het SARS-CoV-2-virus komt uit een laboratorium, waarschijnlijk uit Wuhan— en niet van de markt. Deze verklaring is lang weggezet als ‘samenzweringstheorie’, de dooddoener waarmee de feiten moeten worden weggewuifd. Het werd het eerst geopperd door een team van Indiase genetici onder leiding van Prashant Pradhan van het IBM Watson artificiële-intelligentielaboratorium voor Zuid-Azië. Hun conclusie luidde dat het virus vier genen van het HIV1-virus bevatte, en dus in een laboratorium moest zijn gemaakt. De HIV-component maakt dat het SARS-virus zich gemakkelijker hecht aan menselijke cellen en dus verspreiding onder mensen mogelijk maakt. Dit laatste hadden de Chinese onderzoekers ook al vastgesteld. Het team van Pradhan werd echter onder druk gezet om het verslag van hun onderzoek terug te nemen.
Vervolgens kwam de Franse viroloog Luc Montagnier, die voor zijn ontdekking van het HIV-virus in 2008 de Nobelprijs voor Medicijnen had gekregen, tot een identieke conclusie als het Indiase team. Ook hij verklaarde dat dit een kunstmatig virus was dat afkomstig was uit het laboratorium van het Institute of Virology in Wuhan. Het zou weer verdwijnen, aldus Montagnier, maar voor het zover was, zouden er de nodige slachtoffers zijn gevallen. Ondanks heftige aanvallen op zijn persoon, hield de Franse geleerde vast aan zijn bevindingen en nog in december jl. legde hij voor de camera uit dat een SARS-genoom dat ook HIV1, HIV2 en malaria bevat, niet door natuurlijke mutatie tot stand kan komen. Zowel collega-microbiologen zoals Judy Mikovits als bijvoorbeeld Richard Dearlove, voormalig hoofd van MI6, kwamen tot dezelfde conclusie.
In 2011, een jaar na de start van het Erasmus gain-offunction-onderzoek, publiceerden Fauci en zijn medewerkers een ingezonden stuk in de Washington Post onder de titel ‘A Flu Virus Risk Worth Taking’. Hun redenering was dat we, door mutanten in het laboratorium op te waarderen, de natuur een stap voor kunnen blijven; mocht er ooit zo’n gevaarlijke virusinfectie uitbreken, dan hadden we er ook al een behandelmethode voor. Een vreemde, maar ook potentieel lucratieve operatie: je ontwikkelt nieuwe infectiebronnen en levert het medicijn erbij.
In de jaren die volgden bleek dat het heel moeilijk is de opgewaardeerde virussen binnen het laboratorium te houden, en er gingen steeds meer stemmen op om dit soort onderzoek te verbieden. Fauci ging echter juist een stap verder. Een nieuw programma bij het National Institute of Health (NIH) moest uitzoeken of het coronavirus van Chinese vleermuizen kon worden opgewaardeerd zodat het kon overslaan op een reeks andere diersoorten, waaronder muizen bij wie een aantal menselijke genen waren ingebracht (‘humanized mice’). De regering-Obama gaf in 2014 toe aan de luider wordende kritiek door te stoppen met federale financiering van gain-of-function-onderzoek. Daarop besloot Fauci zijn onderzoeksprogramma uit te besteden aan een privé-instelling in New York, de EcoHealth Alliance.
De directeur van dat laboratorium, dr. Peter Daszak, was een van de leden van het WHO-team voor wie in de derde week van januari jl. hekken om de markt in Wuhan werden geplaatst zodat hij, mevrouw Koopmans en de andere leden van de groep daar ongestoord aan de slag konden. Daszak had verklaard dat het bij ‘het virus’ om een kruising tussen twee types vleemuisvirus ging, en in een open brief in The Lancet (7 maart 2020, vier dagen vóór de WHO de pandemie uitriep) waarschuwde hij tegen ‘samenzweringstheorieën’ betreffende het nieuwe virus. Waarvoor moest hij dan bang zijn?
In 2014 had Daszak de voor het NIH-project beschikbaar gestelde $ 3,7 miljoen (voor zes jaar) gebruikt om het gain-of-function-gedeelte uit te besteden aan… het Institute of Virology in Wuhan, dat al eerder eenzelfde bedrag had ontvangen. Onder leiding van de viroloog dr. Shi Zheng li begon daar, het vanuit de VS bestelde onderzoek.
Uit het SARS-virus in uitwerpselen van vleermuizen uit de grotten in Yunnan in Zuid-China werden in het in 2015 opgeleverde laboratorium met veiligheidsniveau 4 (het hoogste) diverse varianten gemaakt. Daarmee werden menselijke cellen geïnfecteerd zodat het virus zich kon vermenigvuldigen. Doel was om te achterhalen hoe het vleermuisvirus kon worden gemanipuleerd zodat het zich aan de receptoren in menselijke longcellen kan hechten (met zgn. spike-eiwitten). SARS-CoV-2 kan dat bijvoorbeeld 10 tot 20 maal gemakkelijker dan het oorspronkelijke vleermuisvirus en wordt daardoor gemakkelijker tussen mensen overdraagbaar.
Het WHO-team dat afgelopen januari naar Wuhan reisde was op zoek naar de mogelijke bron van de infectie — maar de laboratoriumoptie werd niet meegenomen als mogelijkheid. Koopmans verklaarde in een directe verbinding met het praatprogramma van Eva Jinek dat we moesten rekenen op een mogelijk tien jaar durende reeks pandemieën. Wat een gemiste kans, om niet ook Poirot in die uitzending te brengen! Hij zou immers zijn fraaie snor opstrijken en niet nalaten om met zijn vileine glimlach en Frans accent op te merken dat de WHO delegatie er beter aan had gedaan om zich niet met deze reis in de kijker te zetten. Want we praten bij het virus over de uitkomst van een lang onderzoekstraject, waarin Fauci en het NIAID en het NIH in de VS, Koopmans en het Erasmus MC, en Daszak met zijn EcoHealth Alliance, allemaal belangrijke schakels zijn geweest. Waarbij overigens ook nog het Amerikaanse ministerie van Defensie via zijn onderzoeksarm DARPA een belangrijke speler is. Gain-of-function kan zowel als biologische oorlogsvoering als verdediging ertegen dienen, en aan dat laatste kan de farmaceutische industrie miljarden verdienen.
Voor Poirot zou het bezoek van het WHO-team aan Wuhan een oude wijsheid uit het opsporingswerk bevestigen: bijna altijd keren de daders van een misdrijf nog een keer terug naar de plek waar hun misdaad werd begaan.
Gezond Verstand nummer 10